και χρήμα δεν εκράτεις...

και χρήμα δεν εκράτεις...
και χρήμα δεν εκράτεις...

Τρίτη 26 Ιανουαρίου 2016

2.500 χρόνια σε παρακμή...


Όταν στην αρχή περίπου της Ελληνικής κρίσης είχα γράψει πως πρόκειται για το “Great Depression” της Ελληνικής οικονομικής ιστορίας και πως στο τέλος θα πέσει “πείνα”, οι τότε πιο “απαισιόδοξοι” μου απαντούσαν:

”σιγά... το πολύ-πολύ να γυρίσουμε πίσω στο 2004 και μετά θα αρχίσουμε να ανεβαίνουμε ξανά προς νέες κορυφές (όπως δηλαδή γίνεται κάθε φορά τα τελευταία 40 με 50 χρόνια)”…

Αυτό που μάλλον δεν είχαν καταλάβει όλοι αυτοί, ήταν πως αυτή τη φορά δεν επρόκειτο απλά για μια αλλαγή της βραχυπρόθεσμης ή της μεσοπρόθεσμης τάσης, αλλά της κύριας και μακροπρόθεσμης.

 

Με άλλα λόγια για μια ακόμη φορά “ήταν η τάση ανόητε” και το ακόμη χειρότερο, η κύρια τάση (ανόητε) αυτή τη φορά...

Και όλα αυτά φυσικά γιατί “τα δανεικά τέλος ” επειδή απλά οι αγορές (οι πραγματικές) “πήρανε χαμπάρι” πως δεν πρόκειται να τους επιστρέψουμε ποτέ όλα αυτά που μας δάνειζαν τόσο καιρό.

Έτσι τώρα πια και μετά από σχεδόν πέντε χρόνια, ότι θα τον “πιούμε κανονικά” το έχει καταλάβει ακόμη και ο Σημίτης (ως ένα σημείο φυσικά).

Βέβαια για την ακρίβεια ούτε αυτός αλλά ούτε και οι “άλλοι” έχουν καταλάβει ακριβώς το τι πρόκειται να συμβεί στο τέλος, αλλά ούτε και “αυτή τη φορά τα πράγματα ήταν διαφορετικά” τελικά, γιατί στην πραγματικότητα η μέγα-μακροπρόθεσμη οικονομική τάση μας παραμένει πτωτική εδώ και 2500 χρόνια περίπου, από την εποχή του “χρυσού αιώνος” δηλαδή, όταν η Ελλάδα ήταν παγκόσμια οικονομική και όχι μόνο “υπερδύναμη”.
 

Το θέμα μας λοιπόν εδώ και ειδικά όσον αφορά εμάς δεν είναι το αν θα φτάσουμε τελικά στον απόλυτο “πάτο” δηλαδή στην πείνα, αλλά το πότε θα συμβεί αυτό και κυρίως το τι θα συμβεί μετά από αυτό.

Γιατί όπως έχω ξαναπεί το μόνο βέβαιο είναι πως αυτή η νοοτροπία και αυτή η ανοησία που “κουβαλάμε” ως λαός και ως έθνος τα τελευταία πολλά χρόνια, μόνο με μια ισχυρή θεραπεία “σοκ και δέους” είναι δυνατόν να θεραπευτεί.

Έτσι λοιπόν θα πρέπει να θεωρούμε πια ως δεδομένο πως στο επόμενο μεγάλο ιστορικό γεγονός θα πάθουμε κανονικά “σόκ” και είτε θα πεινάσουμε και μετά θα “φτιάξουμε” για να “μεγαλουργήσουμε” ξανά, είτε θα διαλυθούμε εντελώς και το πιο πιθανό είναι να "φάμε" ξανά κανένα “Ban” από αυτά που γίνονται συχνά στην παγκόσμια ιστορία και να πάψουμε να υπάρχουμε ως αυτόνομο
κράτος ίσως για καμιά τρακοσαριά χρόνια ξανά.

Διότι παρ' όλα αυτά παραμένω αισιόδοξος και έτσι συνεχίζω να πιστεύω πραγματικά πως αν τα καταφέρουμε και την “βγάλουμε” τελικά μετά από αυτό το μεγάλο “σοκ” αλλάζοντας μυαλά και κυρίως νοοτροπία, τότε το πιο πιθανό είναι να αλλάξει τελικά και η κύρια και μεγα-μακροπρόθεσμη τάση μας ξανά και έτσι μας βλέπω σε καμιά 100αριά με 150αριά χρόνια από τώρα να είμαστε ξανά (και μετά από τους Κινέζους φυσικά) η επόμενη μεγάλη παγκόσμια οικονομική δύναμη.

Και αυτή φυσικά είναι η πιο “ασφαλής” πρόβλεψη που έχω κάνει εδώ μέσα και αυτό γιατί μετά από 100 με 150 χρόνια από τώρα, φυσικά δεν θα ζει κανείς για να δει τι έγινε τελικά και να μου “την πει”(εκτός φυσικά από τον φίλο μας τον Giorgio και τον Μητσοτάκη... βέβαια εδώ που τα λέμε για τον Giorgio -και τα χάπια του- δεν είμαι και τόσο σίγουρος...)

Έτσι λοιπόν τώρα πια μικρή σημασία έχει αν τελικά καταρρεύσουμε από μόνοι μας ή αν θα καταρρεύσουμε όλοι μαζί παρέα με τους δανειστές μας στην επόμενη μεγάλη κρίση ή αν θα πάμε τελικά από “αργό θάνατο” και δια του ευρώ, είτε με “ξαφνικό” και δια της δραχμής.

'Έτσι και αλλιώς όπως έχω ξαναγράψει στο τέλος στο ίδιο σημείο θα καταλήξουμε, ένα "τέλος" που είτε με τον έναν είτε με τον άλλο τρόπο θεωρώ πως είναι πια πολύ κοντά.

Το πιο πιθανό πάντως και έτσι όπως πάμε είναι, πως από “κωλοτούμπα” σωθήκαμε και μάλλον από κάποια “κωλοτούμπα” θα πάμε.

Εκτός αν κάποιος πιστεύει κόντρα στους νόμους της οικονομίας, πώς είναι δυνατόν να ανακάμψουμε και να επιτύχουμε πραγματική ανάπτυξη αυξάνοντας συνεχώς την φορολογία.

Εγώ το μόνο που έχω να του ευχηθώ είναι απλά:

”Καλή τύχη” (κόντρα σε όποιο μοντέλο υπάρχει και δεν υπάρχει)...

To be continued...

Τρίτη 19 Ιανουαρίου 2016

Την χάσαμε την παραγωγή πατριώτες (Δυτικοί)...


Η παρακμή της Δύσης..

Για να μπορέσει κανείς να καταλάβει το τι πραγματικά συμβαίνει στην παγκόσμια οικονομία αλλά κυρίως το τι πρόκειται να συμβεί τα επόμενα χρόνια, το πρώτο πράγμα που πρέπει να εξετάσει προσεκτικά είναι το που βρίσκεται, αλλά κυρίως προς τα που κινείται η παγκόσμια παραγωγή.

Και ας “χτυπάνε κάτω τον κώλο τους” οι εκπρόσωποι της “νέας” οικονομίας και δεν ξέρω και εγώ ποιοι άλλοι, πως πιο σημαντική σε μια οικονομία είναι η κατανάλωση.

Γιατί κατανάλωση χωρίς να έχει συντελεστεί πρώτα παραγωγή δεν είναι δυνατή, παρά μόνο εάν κάποιος το ρίξει εξ' ολοκλήρου στα δανεικά.

Και αυτό που δεν έχουν συνειδητοποιήσει ή δεν τολμούν να παραδεχθούν ακόμη και τώρα οι απανταχού Αμερικανοθρεμένοι εκπρόσωποι της “νέας” οικονομίας, είναι πως τώρα πια η οικονομία σχεδόν όλης της Δύσης μετά από τα τόσα χρόνια που ουσιαστικά “αιμορραγεί” χάνοντας σταδιακά την παραγωγή, στην πραγματικότητα βασίζεται πια στα παντός φύσεως δανεικά που από ένα σημείο και μετά έχουν γίνει πια και “αγύριστα”.

Αυτός είναι και ο λόγος που οι περισσότεροι απ' όσους σήμερα έχουν κατανοήσει επιτέλους την πηγή του Ελληνικού προβλήματος αλλά και το που “βαδίζουμε” εμείς ως λαός, αδυνατούν ακόμη και τώρα να συνδέσουν το πρόβλημα μας με την υπόλοιπη Δύση και να κατανοήσουν πως τελικά και αυτοί βαδίζουν στα “χνάρια” μας και πως αργά ή γρήγορα και είτε με τον ένα είτε με τον άλλο τρόπο, σε λίγο σχεδόν όλοι θα βρεθούν στη θέση μας ακολουθώντας μας στην “φτώχεια”.

Απλά η διαφορά μας είναι πως αυτοί σε αντίθεση με εμάς που πέσαμε “με τα μούτρα” στα δανεικά, είναι πιο μετριοπαθείς στις αντιδράσεις τους αλλά έχουν και περισσότερο κεφάλαιο-λίπος, “κληρονομιά” από τους προγόνους τους για να καταναλώσουν.
 

Όμως μην έχετε καμιά αμφιβολία πως κάποια στιγμή (και σύντομα) θα έρθει και η δική τους η “σειρά”.

Βέβαια αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω ακόμη και τώρα είναι εάν οι περισσότεροι δυτικοί πολιτικοί και διοικούντες είναι όντως τόσο ηλίθιοι και πιστεύουν πραγματικά πως κάποια μέρα θα καταφέρουν να ξεπληρώσουν τα τωρινά χρέη τους που όλο και μεγαλώνουν ή είναι απλά σαν τους ναρκομανείς που σχεδόν όλοι τους στην αρχή πιστεύουν πως “ότι ώρα θέλουν” μπορούν να κόψουν τα ναρκωτικά ή και τα δύο μαζί.


Η “πικρή” αλήθεια όμως είναι πως κανείς σχεδόν σε ολόκληρη τη Δύση δεν πρόκειται να πληρώσει τα χρέη του (τουλάχιστον με “αντρίκειο” τρόπο, δηλαδή με πραγματική παραγωγή), γιατί το πιο πιθανό είναι να τα ξεπληρώσουν όλοι δια της πλαγίας οδού, δηλαδή δια του πληθωρισμού (και με παραγωγή χαρτονομισμάτων δια του αέρα του κοπανιστού) και όπως πάμε το πιο πιθανό δια του υπερπληθωρισμού.

Όλα λοιπόν δείχνουν πως η Δύση για τα επόμενα πολλά χρόνια μάλλον θα έχει την τύχη της πάλαι ποτέ πανίσχυρης και ξακουστής Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.

Και μπορεί όλα αυτά να ακούγονται σαν εξωφρενικά και “εξωγήινα”, αλλά κάθε φορά στη παγκόσμια ιστορία σχεδόν τα ίδια συμβαίνουν.

Κάποιοι κάπου δημιουργούν αρχικά τις προϋποθέσεις για να πάρουν το μεγαλύτερο μέρος της παγκόσμιας “παραγωγής”, κατόπιν ευημερούν και εγκαθιστούν μια δημοκρατία αλλά και μια όλο και πιο πολύπλοκη κοινωνία και ένα κράτος “δικαίου και πρόνοιας” το οποίο καταλήγει στο τέλος οι “πολλοί” και θεωρητικώς “μη έχοντες και κατέχοντες” να καταναλώνουν σιγά-σιγά είτε δια του πληθωρισμού και της παραχάραξης του νομίσματος τους, είτε δια της όλο και μεγαλύτερης φορολογίας (είτε και τα δύο ταυτόχρονα) όλο το κεφάλαιο των “εχόντων και κατεχόντων”, με αποτέλεσμα αυτοί που παράγουν πραγματικά στην κοινωνία να γίνονται σταδιακά όλο και λιγότεροι και όλα αυτά μέχρι φυσικά να συμβεί κάποιο μεγάλο ιστορικό γεγονός (πχ κάποιος πόλεμος ή κάποια εισβολή “βαρβάρων”, ή απλά το χάος εν μέσω ταραχών, επαναστάσεων, αποσχίσεων κτλ) και να μην μείνει μετά απολύτως τίποτε “όρθιο” που να θυμίζει τις παλιές “καλές εποχές”.

Κατόπιν και μέχρι να αλλάξει η γενιά αλλά κυρίως η νοοτροπία της κοινωνίας και να δημιουργηθούν ξανά οι ευνοϊκές εκείνες συνθήκες για να “βγουν μπροστά” οι ικανοί και άξιοι της κοινωνίας και να αρχίσουν ξανά να παράγουν και να δημιουργήσουν “αξία” και κεφάλαιο, μεσολαβεί ένας οικονομικός και όχι μόνο “μεσαίωνας”, ένα διάστημα δηλαδή στο οποίο η φτώχεια και η πείνα έρχεται για να τιμωρήσει κάποιες γενιές, αλλά ταυτόχρονα να θέσει και τις προϋποθέσεις για να βάλουν ξανά οι περισσότεροι “μυαλό” και έτσι να δημιουργηθούν κάποια στιγμή οι κατάλληλες εκείνες προϋποθέσεις για να ξεκινήσει ένας νέος κύκλος.

Το θέμα μας λοιπόν εδώ δεν είναι το εάν, αλλά το πότε θα “πέσει” η Δύση και κυρίως το τι “μέλλει γενέσθαι” μετά.

Και αυτό γιατί όταν “έπεσε” η Ρώμη ο τότε υπάρχον κόσμος και πολιτισμός γύρισε για κάποιους αιώνες “πίσω” και όπως όλοι γνωρίζουμε μετά ακολούθησε και ο “Μεσαίωνας”.  


Άρα το θέμα μας λοιπόν εδώ είναι πως αν δεν βάλουμε όλοι μας γρήγορα “μυαλό” για να κάνουμε μια ώρα αρχύτερα όλα αυτά που πρέπει, δηλαδή να αρχίσουμε να δουλεύουμε πραγματικά και να παράγουμε κάτι που κάποιος το χρειάζεται, αλλά αρχίσουμε ξανά να αναζητούμε προδότες και "μάγισσες" για να ρίξουμε απλά το φταίξιμο των “δινών” που θα επακολουθήσουν, μάλλον το πιο πιθανό είναι να το πάμε ξανά για κανέναν νέο “Μεσαίωνα”.

Τα παρόμοια με αυτά της παρακμάζουζας Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας  σημάδια της παρακμής λοιπόν, όσο περνάει ο καιρός γίνονται όλο και πιο έντονα και όταν κάποια στιγμή θα συμβεί κάποιο μεγάλο "ιστορικό γεγονός" από αυτά που συμβαίνουν αρκετά συχνά στην παγκόσμια Ιστορία, τότε το πιο πιθανό είναι αυτά να γίνουν ακόμη εντονότερα και τότε πιστεύω ότι θα το αντιληφθούν (ανάλογα φυσικά με την αντίληψη του καθενός) και όλοι αυτοί που τώρα νομίζουν πως πρόκειται αποκλειστικά και  μόνο για δικό μας πρόβλημα και πως μόνο εμείς το πάμε για "φούντο".

Και εδώ δυστυχώς πολύ φοβάμαι πως έχουμε να κάνουμε με το τέλος της βιομηχανικής επανάστασης, ενός σημαντικού κύκλου δηλαδή που κρατά για πάνω από 300 χρόνια, άρα και αυτά που θα συμβούν στο τέλος του μάλλον θα είναι ακόμη σημαντικότερα.

Αν λοιπόν
εδώ στη Δύση δεν πάρουμε οι περισσότεροι από εμάς από ένα ρομπότ ή από κανέναν 3D printer ο καθένας μας για να εξειδικευτούμε σε κάτι και να αρχίσουμε να παράγουμε (κάτι συγκεκριμένο όμως ο καθένας μας και όχι "τα πάντα όλα" και από δονητές μέχρι Porse...), τότε εγώ προσωπικά δεν βλέπω πραγματική ανάπτυξη όχι μόνο εδώ στην Ελλάδα αλλά πουθενά στη Δύση "στον αιώνα (μας) τον άπαντα".

Εκτός αν κάποιος πιστεύει πως και σε αυτό τον τομέα και...


“Αυτή τη φορά τα πράγματα είναι διαφορετικά” ξανά...

και πως μπορεί η Δύση να συνεχίσει να ευημερεί και να συντηρεί αυτό το βιοτικό επίπεδο και αυτούς τους τεράστιους μισθούς που έχει τώρα, χωρίς παραγωγή.

Εγώ απλά το μόνο που έχω να του ευχηθώ είναι :

”Καλή τύχη” (ενάντια στο οικονομικό μοντέλο και πάντα ενάντια και στο ιστορικό)...


To be continued...

Τρίτη 12 Ιανουαρίου 2016

O Μεγάλος Πόλεμος


Αν εξετάσει κανείς την παγκόσμια ιστορία θα διαπιστώσει πως κάθε σχεδόν εκατό χρόνια περίπου γίνεται κάποιος μεγάλος πόλεμος και πως όλες οι μεγάλες κοινωνικο-πολιτικο-οικονομικές αλλαγές της παγκόσμιας ιστορίας (πχ αλλαγή παγκόσμιου οικονομικού ηγέτη, κυρίαρχων οικονομικών και πολιτικών συστημάτων κτλ), σηματοδοτήθηκαν από κάποιον τέτοιο μεγάλο πόλεμο.

Πριν από μια πενταετία αν μιλούσε κανείς για κάποιο μεγάλο διαφαινόμενο πόλεμο, σχεδόν όλοι τον κοίταζαν σαν "εξωγήινο". Και αυτό γιατί όλα τότε φαίνονταν πως ήταν “ήρεμα”, δεν υπήρχαν σοβαρές αντιπαλότητες και το κυριότερο δεν υπήρχαν διαμορφωμένα ούτε καν αντίπαλα στρατόπεδα.

Αυτό που μάλλον δεν είχαν συνειδητοποιήσει τότε οι περισσότεροι, ήταν πως αυτό που υπήρχε στην πραγματικότητα ήταν μια μικρή και ανεπαίσθητη “τάση” υπέρ του πολέμου και έτσι κάθε μέρα που περνούσε μας οδηγούσε όλο και πιο κοντά σε μια “εμπόλεμη” κατάσταση.

Το ακόμη χειρότερο όμως ήταν (και είναι) πως το ιστορικό μοντέλο “μιλούσε” και “μιλάει” ξεκάθαρα για έναν μεγάλο πόλεμο ως το τέλος αυτής της δεκαετίας.
 

Έτσι τώρα πια και μετά από το πέρασμα μόνο λίγων χρόνων, αν κοιτάξει κανείς γύρω του θα διαπιστώσει πως δεν έχουν μόνο δημιουργηθεί ήδη τα “αντίπαλα στρατόπεδα”, αλλά έχουν ήδη συμβεί και τα “απαραίτητα” εκείνα γεγονότα έτσι ώστε τώρα πια να αρκεί απλά και μόνο μια “σπίθα” για να πάρουν όλα “φωτιά”, όπως ακριβώς έγινε σε όλους τους παγκόσμιους πολέμους της Ιστορίας και ειδικά στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο.

Έτσι όπως πάνε τα πράγματα λοιπόν σε παγκόσμιο επίπεδο, το θέμα μας πια δεν είναι αν θα γίνει κάποιος μεγάλος πόλεμος, αλλά το πότε αυτός θα γίνει και κυρίως ποιος θα κάνει το “πρώτο βήμα”. 


Και να 'στε όλοι σίγουροι πως κάποιος, κάποια στιγμή θα το κάνει.

Βέβαια το βασικό επιχείρημα όλων αυτών που πίστευαν και συνεχίζουν να πιστεύουν ότι δεν πρόκειται να γίνει (ποτέ) πόλεμος, είναι πως “ο πόλεμος απλά δεν συμφέρει κανέναν”, ή πως τώρα πια μετά από τόσους και τόσους πολέμους, έχουμε πια “βάλει μυαλό” και έτσι και εδώ “τα πράγματα αυτή τη φορά είναι διαφορετικά”.


Στην πραγματικότητα όμως ο λόγος για τον οποίο γίνονταν και γίνονται πόλεμοι στην παγκόσμια Ιστορία, είναι επειδή στο τέλος (και ειδικά από κάποιο σημείο και μετά) ο πόλεμος αρχίζει να “συμφέρει”, για να “εκτονωθούν” έτσι εντάσεις και καταστάσεις σε πολλά μέτωπα και το σημαντικότερο είναι γιατί έτσι επιλύονται μεγάλα και “δυσεπίλυτα” προβλήματα, απλά και μόνο δημιουργώντας άλλα πιο μεγάλα προβλήματα. 

Και η αλήθεια είναι πως τα “προβλήματα” σήμερα έχουν γίνει πια τόσα πολλά και τόσο μεγάλα που μόνο με πόλεμο μπορούν να λυθούν πια. 

Έτσι για παράδειγμα εδώ που έχουμε φτάσει τώρα πια, μόνο ένας μεγάλος πόλεμος μπορεί να λύσει προβλήματα όπως η ευκολότερη διαγραφή μέσω του πληθωρισμού του τεράστιου αυτού παγκόσμιου χρέους, των πολύ υψηλών τωρινών μισθών στη Δύση οι οποίοι πρέπει να μειωθούν δραστικά χωρίς κοινωνικές αντιδράσεις, όπως φυσικά και το τεράστιο αυτό “κράτος πρόνοιας” που έχει δημιουργηθεί σχεδόν σε όλη τη δύση, χωρίς σχεδόν κανείς να το πάρει “χαμπάρι”, βοηθώντας έτσι να κλείσει ο υπάρχοντας κύκλος "μηδενίζοντάς" τα όλα, για να αρχίσει έτσι ένας νέος κύκλος από την αρχή . 

Μετά, ακόμη και το διαφαινόμενο αυτό τέλος της δημοκρατίας στα περισσότερα δυτικά κράτη θα γίνει ευκολότερο με την υποχρεωτική και αναγκαία υποβολή ενός στρατιωτικού νόμου πχ, για να μην θίξουμε και το γεγονός ότι τώρα πια έχουμε γίνει αντικειμενικά πολλοί περισσότεροι από όσους μπορεί να αναθρέψει πλουσιοπάροχα αυτός ο “δύστυχος” ο πλανήτης.

Το κυριότερο όμως είναι ότι στο τέλος ένας μεγάλος πόλεμος θα επιτρέψει όχι μόνο στον Αλέξη αλλά μέχρι και στον Μπάρακ να ισχυριστούν ότι: “Δεν φταίμε εμείς για ότι έγινε... απλά έγινε πόλεμος”..  

Και βέβαια αν έχουμε πραγματικά μάθει κάτι από όλους τους παλαιότερους πολέμους της Ιστορίας, αυτό είναι να σκοτώνουμε ευκολότερα και περισσότερους.

Γιατί στην πραγματικότητα αυτό που άλλαξε όλα αυτά τα χρόνια και σε αυτόν τον τομέα είναι απλά και μόνο η “παραγωγικότητα” η οποία μέσω της εξέλιξης της τεχνολογίας έχει εξελίξει πάρα πολύ και τον ίδιο τον πόλεμο και έτσι ενώ παλιά έπρεπε πχ να πλησιάσεις κάποιον πολύ για να τον σκοτώσεις ας πούμε με ένα σπαθί, κατόπιν λιγότερο με ένα τόξο και μετά ακόμη λιγότερο με χρήση πυροβόλου κοκ, τώρα η τεχνολογία σου επιτρέπει να “φας” κάποιον μέσω δορυφόρου από χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά και όχι μόνο αυτόν, αλλά και όλη την γειτονιά του ή ολόκληρη την πόλη του. 


Έτσι λοιπόν αν πχ στον πρώτο ή στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο χρειαζόντουσαν πχ 4 με 5 χρόνια για να ισοπεδώσει κάποιος μια πόλη, τώρα μπορεί να το κάνει πχ μέσα σε 4 με 5 λεπτά το πολύ.

Αλλά φυσικά ο πόλεμος παραμένει πάντα πόλεμος, γιατί απλά η ανθρώπινη φύση παραμένει πάντα η ίδια στο “διάβα της ιστορίας”.

Εκτός αν κάποιος είναι οπαδός του Φράνσις Φουκογιάμα και πιστεύει πραγματικά πώς τώρα πια έχει όντως έρθει το “Τέλος της Ιστορίας”.  

Εγώ το μόνο που έχω να του ευχηθώ είναι απλά:

”Καλή τύχη” (και πάντα ενάντια στο Ιστορικό μοντέλο και φυσικά την ίδια την ανθρώπινη φύση)...

To be continued...

Τρίτη 5 Ιανουαρίου 2016

“Τα πάντα ρει και μηδέν παράλογο μένει”... Prophecy...


Ο “Προφήτης-Καζαμίας” προβλέπει την επόμενη πενταετία:


Με αυτά και με αυτά Πατριώτες “φάγαμε” αισίως και το '15, ένα έτος “ορόσημο” στο οποίο η “προφητείες” μου εξ' αρχής ανέφεραν ρητά και κατηγορηματικά πως θα έχουν αρχίσει ήδη να γίνονται πια ορατά και δια “γυμνού οφθαλμού” όλα αυτά που πρόκειται να συμβούν.

Αν επιχειρήσω λοιπόν να κάνω ένα “ταμείο” για το τι περίμενα να γίνει μέχρι τώρα και το τι έγινε, θα έλεγα πως κάποια γεγονότα εξελίχθηκαν πιο γρήγορα απ' ότι περίμενα (πχ ο διαφαινόμενος μεγάλος και τελικός πόλεμος) ενώ άλλα κινήθηκαν με λίγο πιο αργό ρυθμό (πχ Ελληνική ολοκληρωτική κατάρρευση), ενώ τέλος κάποια άλλα “βαίνουν” περίπου όπως τα περίμενα (συνεχής κατηφόρα και παρακμή, αλλά και διαφαινόμενη επόμενη μεγάλη οικονομική κρίση).

Σε κάθε περίπτωση πάντως και αν προσπαθήσει να το εξετάσει κανείς αντικειμενικά το θέμα, τώρα πια νομίζω πως την έχουν “ψιλιαστεί την δουλειά” ακόμη και κάποιοι από αυτούς που παλιότερα γελούσαν με την “ψυχή” τους στο άκουσμα των προφητειών μου, αποκαλώντας με τότε από “υπερβολικά απαισιόδοξο” έως και “κατά “συρροή καταστροφολόγο”, ενώ τώρα κάποιες φορές θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς πως ακόμη και εγώ δεν “πιάνω μπάζα” μπροστά στην δική τους καταστροφολογία (που λέει ο λόγος).

Και όλα αυτά απλά επειδή για κάποιον που ήξερε (και ξέρει) να διαβάζει “από κάτω” τα θεμελιώδη, ήταν πολύ εύκολο να διαπιστώσει αρκετά νωρίς πως απλά “από κάτω” δεν υπήρχαν καν θεμελιώδη ούτε στην οικονομία αλλά και ούτε και στην κοινωνία, (ούτε φυσικά υπάρχουν ακόμη και τώρα), αλλά το μόνο που υπάρχει στην πραγματικότητα είναι απλά και μόνο “το χάος”, τόσο στη θεωρία όσο και στην κυριολεξία.

Άρα Πατριώτη κατά την γνώμη μου
τώρα θα πρέπει πια να θεωρούμε ως δεδομένα κάποια πράγματα (πχ τον μεγάλο πόλεμο, την απόλυτη φτώχεια και πείνα για εμάς τους Έλληνες και όχι μόνο κτλ) και το μόνο που πρέπει να ψάχνουμε από εδώ και πέρα είναι όχι το εάν θα γίνουν όλα αυτά, αλλά το πώς θα γίνουν και κυρίως το πότε θα γίνουν.

Έτσι λοιπόν για εμένα προσωπικά εδώ που φτάσαμε θα είναι μεγάλη έκπληξη να μην αρχίσουν πια να συμβαίνουν μέσα στο '16 όλα αυτά που έχω προβλέψει κατά καιρούς αυτά τα τελευταία χρόνια, φυσικά με έναν όλο και πιο αυξανόμενο ρυθμό αυτή τη φορά. Σε κάθε περίπτωση πάντως και όσο πλησιάζουμε προς το “σωτήριον” έτος του '18, θα πρέπει όλοι να θυμόμαστε (και πάντα σύμφωνα με το ιστορικό μοντέλο), πως οι πιθανότητες για να συμβούν όλα αυτά (καθώς και άλλα πολλά) κάθε μέρα που περνά αυξάνονται εκθετικά.

Βέβαια όσοι δεν πιστεύουν στο “Ιστορικό μοντέλο” και συνεχίζουν να θεωρούν (ξανά) πως και “Αυτή τη φορά τα πράγματα είναι διαφορετικά”, απλά μπορούν να αγνοήσουν το παραπάνω αλλά κυρίως το παρακάτω κείμενο με τις προφητείες του “Προφήτη-Καζαμία” για την επόμενη πενταετία, ή να το διαβάσουν απλά για να γελάσουν (ξανά). 



Εγώ το μόνο που έχω να τους πω είναι
πως η μόνη διαφορά με τα τόσα χρόνια που "γελούσαν" και έλεγαν ξανά και ξανά πως: "Σιγά μωρέ... τίποτε δεν θα γίνει" και "πάντα" τίποτε δεν συνέβαινε, ήταν πως τότε το "Ιστορικό μοντέλο" απλά συμφωνούσε μαζί τους, ενώ τώρα το "Ιστορικό μοντέλο" είναι "εναντίον" τους.

Άρα το μόνο που έχω να τους ευχηθώ είναι απλά:

”Καλή τύχη” (και πάντα ενάντια στο Ιστορικό μοντέλο)... 


Ι) Η Επόμενη κρίση*


Αν μελετήσει κανείς την παγκόσμια οικονομική ιστορία περίπου κάθε 7 με 8 χρόνια έχουμε και μια μεγάλη οικονομική κρίση. Το ακόμη χειρότερο όμως είναι πως η παγκόσμια οικονομική ιστορία μας έχει διδάξει πως όσο πιο μεγάλο το χρέος, τόσο πιο μεγάλη και η κρίση.

Άρα αυτό που ψάχνουμε λοιπόν δεν είναι αν θα έρθει η όχι τελικά η επόμενη μεγάλη κρίση, αλλά το πότε αυτή θα συμβεί και κυρίως αν θα μπορεί να αντιμετωπιστεί ξανά με τα λεγόμενα “αντισυμβατικά" μέτρα των κεντρικών τραπεζών, δηλαδή με ακόμη χαμηλότερα επιτόκια και με εκτύπωση ακόμη περισσότερου χρήματος, δηλαδή με άλλα λόγια με ακόμη περισσότερο χρέος.

Ο "Προφήτης-Καζαμίας" της επόμενη πενταετίας όμως λέει ότι “κατά τις γραφάς του” η επόμενη κρίση μπορεί να αργήσει ίσως λίγο παραπάνω (αν και τα χρηματιστήρια έχουν ήδη “χτυπήσει” προ πολλού “κόκκινο”), αλλά θα είναι τόσο μεγάλη και τόσο “παγκόσμια” που θα είναι και η “τελειωτική” για το υπάρχον οικονομικό σύστημα (και όχι μόνο) και θα σηματοδοτήσει έτσι μια πολύ σημαντική “στροφή” στο Δυτικό πολιτισμό.

Βέβαια οι υποστηρικτές του “This time is different” ξανά, ίσως τελικά να έχουν πεισθεί πραγματικά πως τώρα όντως βρήκαμε τον τρόπο για να καταργήσουμε οριστικά τις οικονομικές κρίσεις.

Εγώ το μόνο που έχω να τους ευχηθώ είναι απλά:

”Καλή τύχη” (και πάντα ενάντια στο ιστορικό μοντέλο αλλά τώρα και στο οικονομικό)...

*Από εδώ και πέρα και κάθε εβδομάδα ο “Προφήτης-Καζαμίας” (και για λίγο καιρό ακόμη), θα δημοσιεύει και από ένα απόσπασμα των προβλέψεών του για την επόμενη πενταετία.

To be continued...