Πέντε cents μείνανε....

Μια παγκόσμια οικονομική δύναμη, το πρώτο πράγμα το οποίο πρέπει να διαθέτει κατά την γνώμη μου, είναι ένα ισχυρό και αξιόπιστο νόμισμα.

Είναι γεγονός αναμφισβήτητο πως όλες οι παγκόσμιες οικονομικές δυνάμεις του παρελθόντος αναδείχθηκαν σε υπερδυνάμεις με ένα ισχυρό και αξιόπιστο νόμισμα και έφτασαν στην παρακμή κλείνοντας τον οικονομικό κύκλο της κυριαρχίας τους, με ένα νόμισμα χωρίς αξιοπιστία και με πολύ μικρή αγοραστική δύναμη.

Ένας τρόπος λοιπόν για να εκτιμήσει κανείς το πού περίπου βρισκόμαστε όσον αφορά τον κύκλο του τρέχοντος παγκόσμιου οικονομικού ηγέτη, είναι να εξετάσει πόση αξία έχει χάσει το νόμισμά του, από την στιγμή της μέγιστης αγοραστικής του δύναμης.

Το δολάριο για παράδειγμα από τις αρχές του προηγούμενου αιώνα, περίοδο κατά την οποία και άρχισε να καθιερώνεται ως ένα δυνατό και αξιόπιστο νόμισμα, έχει χάσει λίγο περισσότερο από το 95% της αγοραστικής του δύναμης.

Με άλλα λόγια ότι αγόραζε κανείς με 5 cents του δολαρίου περίπου το 1912 (τηρουμένων των αναλογιών), τώρα χρειάζεται λίγο περισσότερο από 1 δολάριο για να το αγοράσει.

Επιπλέον αν λάβει κανείς υπόψιν του ότι το νόμισμα του προηγούμενου παγκόσμιου οικονομικού ηγέτη η Αγγλική λίρα, η οποία από την εποχή της παγκόσμιας οικονομικής κυριαρχίας της στις αρχές του 19 αιώνα, έως την στιγμή που η Αγγλία ουσιαστικά χρεοκόπησε, έχασε πάνω από το 99% της αγοραστικής της δύναμης, καταλήγει εύκολα στο συμπέρασμα ότι η στιγμή που με την σειρά του και το δολάριο θα μετατραπεί από χαρτονόμισμα σε χαρτοπετσέτα, απέχει μόλις 5 cents.

Και όλα αυτά όταν με μια ουγκιά χρυσό, μπορεί κανείς να αγοράσει στις μέρες μας, ότι περίπου μπορούσε να αγοράσει (τηρουμένων πάντα των αναλογιών), ακόμη και την εποχή που ζούσε ο Χριστός.

Αυτό γιατί ο χρυσός έχει την ιδιότητα να διατηρεί την αγοραστική του δύναμη με το πέρασμα των χρόνων, γι' αυτό και αποτελεί ακόμη και στις μέρες μας τόσο το καλύτερο καταφύγιο έναντι του πληθωρισμού, όσο και τον πιο αντιπροσωπευτικό δείκτη της πραγματικής αύξησης ή μείωσης του.

Αν λοιπόν εξετάσει κανείς τις τιμές του χρυσού στις μέρες μας, διαπιστώνει εύκολα ότι ο πληθωρισμός από τα τέλη περίπου του προηγούμενου αιώνα έως τις μέρες μας, δηλαδή μέσα σε μόλις δώδεκα χρόνια, έχει σχεδόν υπερτετραπλασιαστεί.

Και ας λένε οι δείκτες και τα “κιτάπια” του Ben και των άλλων απανταχού κεντρικών τραπεζιτών, πως ο ετήσιος πληθωρισμός είναι κοντά στο 2%.

Εδώ το πετρέλαιο πήγε από τα 30 στα 100 δολάρια και το κόστος της ζωής ακόμη και στην Αμερική έχει εκτιναχθεί σε ιστορικά υψηλά επίπεδα και ο Ben συνεχίσει να “μετράει” τον πληθωρισμό με τις τιμές των Αμερικανικών ακινήτων και των ενοικίων.

Λες και συγκρίνεται το πόσες φορές αγοράζει κανείς στη ζωή του σπίτι, με το πόσες φορές βάζει βενζίνη στο αμάξι του ή πετρέλαιο στο σπίτι του.

Ας επαναλαμβάνουν λοιπόν συνεχώς σχεδόν όλοι οι κεντρικοί τραπεζίτες με την πρώτη ευκαιρία, πως δήθεν ο πληθωρισμός δεν είναι πρόβλημα ή κάτι το μόνιμο.

Aυτό το κάνουν κατά την γνώμη μου, για να καθησυχάσουν τον κόσμο με σκοπό να τον διατηρούν συνεχώς “κοιμισμένο”, για να μην πάρει κάποια στιγμή αυτός πρέφα την “απάτη” που παίζεται με τα χαρτονομίσματα.

Γιατί ουσιαστικά αυτό που επιθυμούν όλοι οι κεντρικοί τραπεζίτες είναι να μπορούν να τυπώνουν όσο “χαρτί” χρειάζεται για να “ξελασπώνουν” τις ατέλειες του συστήματός τους, διατηρώντας έτσι σε όσο το δυνατόν υψηλότερα επίπεδα το βιοτικό επίπεδο των πολιτών τους και αυτό για να μην τους πάρουν κάποια στιγμή οι πολίτες τους με τις “πέτρες”.

Διότι το δολάριο και τα άλλα fiat χαρτονομίσματα στην πραγματικότητα έχουν αγοραστική αξία, γιατί απλά οι πολίτες νομίζουν ότι έχουν.

Και όσο δεν υπάρχει κρίση αξιοπιστίας και αμφισβήτησης και οι πολίτες συνεχίζουν να πιστεύουν ότι οι φωτοτυπίες που κατέχουν έχουν αξία, τόσο το “κόλπο” του “τυπώνουμε και κοροϊδεύουμε”, μπορεί και συνεχίζεται.

Και όλα αυτά τώρα πια απλά και μόνο για να συντηρηθεί η καταναλωτική φούσκα, ειδικά στις ΗΠΑ.

Για αυτό πιστεύω ότι και η FED έχει δεσμευτεί ότι θα διατηρήσει τα επιτόκια χαμηλά μέχρι το 2014.

Βέβαια αυτό που ξέρω εγώ είναι πως υποτίθεται ότι τα επιτόκια αυξομειώνονται ανάλογα με τις επικρατούσες οικονομικές συνθήκες.

Ποιος ξέρει όμως εκεί στη FED μπορεί να είναι όλοι τους μέντιουμ και να μπορούν από πριν να προβλέψουν τις επικρατούσες οικονομικές συνθήκες, όχι μέχρι το 2014, αλλά μέχρι και την Δευτέρα Παρουσία που λέει ο λόγος.

Και να σκεφτεί κανείς ότι ο Greenspan έμεινε στην ιστορία ως ο Αρχιερέας της φούσκας των Dot-Coms, επειδή λέει διατήρησε χαμηλά τα επιτόκια για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Αν είναι έτσι τότε προβλέπω ότι ο Ben θα μείνει στην ιστορία ως ο Αρχάγγελος της παγκόσμιας οικονομικής καταστροφής, όταν με το καλό σκάσει η τεράστια καταναλωτική φούσκα που έχει δημιουργήσει με το άκρατο τύπωμα και τα επί μακρόν μηδενικά επιτόκια.

Γιατί αν είναι να μπορούμε να δημιουργούμε ανάπτυξη για μεγάλο χρονικό διάστημα με μηδενικά επιτόκια, αυτό που έχω να προτείνω εγώ είναι να τα “καρφώσουν” μόνιμα στο μηδέν και να καταργήσουν εντελώς την FED, γλιτώνοντας έτσι και αρκετούς παχυλούς μισθούς.

Όμως δυστυχώς για τον Ben και τους υπόλοιπους της FED, η αλήθεια κατά την γνώμη μου είναι ότι τώρα πια τα επιτόκια δεν μπορούν να αυξηθούν χωρίς να καταρρεύσουν όλα σαν “τραπουλόχαρτα” και έτσι η Αμερικανική οικονομία είναι καταδικασμένη να σκάσει κάποια στιγμή σαν καρπούζι μάλλον δια του υπερπληθωρισμού, πάντα με μηδενικά επιτόκια και με τις "εκτυπωτικές μηχανές" να δουλεύουν στο “φούλ”.

Γιατί αν ήταν απλά και μόνο με το τύπωμα χαρτονομισμάτων από το πουθενά, να επιτυγχάνεται ανάπτυξη και ευημερία, τότε η Ζιμπάμπουε θα ήταν ήδη η πλουσιότερη χώρα του κόσμου.

Ο “Καθηγητής Λυκείου”