Συντάξεις: Έρχονται αυξήσεις έως 7%...
(και όχι μόνο θα έλεγα εγώ!!!)...
“Μη μοιράζεις άρτο και επιδόματα συνεχώς, γιατί γίνεσαι γραφικός...
αυτά συμβαίνουν όταν τελειώνει ένας πολιτισμός...”
Κυριότερο σύμπτωμα ενός πολιτισμού που βρίσκεται πια σε παρακμή...
είναι πως δικαίωμα έχει γίνει η παντός είδους αμοιβή...
ο “πάνσοφος” και καλομαθημένος λαός “Άρτον και Θεάματα” απαιτεί...
και το “παντοδύναμο” κράτος τους οικονομικούς νόμους συνεχώς αγνοεί...
και όλους τους αδύναμους αλλά και τεμπέληδες ευθύς ικανοποιεί...
λαϊκή επιταγή έχει γίνει η παντός είδους κρατική παρεμβολή...
όλα θεωρούνται πια δεδομένα και αν δεν μας αρέσει κάτι, απλά του αλλάζουμε τιμή...
για τους πιο πολλούς και ευνοημένους εύκολη έχει γίνει πια η ζωή...
οι λιγότεροι δουλεύουν και οι περισσότεροι ζουν με τα λεφτά των κορόιδων που το κράτος απομυζεί...
μήνας μπαίνει, μήνας βγαίνει και για τους πολλούς αυτός έχει πάντα εννιά...
και όταν όλοι οι παραγωγοί ξεζουμιστούν για τα καλά...
τα δανεικά και η παραχάραξη του νομίσματος να είναι καλά...
τα λεφτά που στην γένεση του πολιτισμού έβγαιναν με σκληρή δουλειά...
τώρα πια στη νέα “Ρωμαϊκή πλέμπα” της Δύσης μοιράζονται στις πλατείες ξανά...
αυτή τη φορά όμως από τραπεζικά ΑΤΜ και όχι με σιτηρά...
όλοι είναι χαρούμενοι πως επιτέλους την λύση ξανά έχουν βρει...
και πως όλα αυτά τα “ωραία” θα κρατήσουν “μια ζωή”...
τι ωραία που έχει γίνει στη Δύση ξανά η ζωή!!!...
Όχι ανώριμοι, αλλά από πολύ ώριμοι έως σάπιοι...
Μην μπερδεύεσαι και ελπίζεις και εσύ συνεχώς, γιατί γίνεσαι γραφικός...
αυτά συμβαίνουν όταν τελειώνει ένας πολιτισμός...
Κύριο χαρακτηριστικό μιας κοινωνίας που μπαίνει σε παρακμή...
αποτελεί η πλήρη σύγχυση που σχεδόν σε όλους τους πολίτες επικρατεί...
οι περισσότεροι δεν έχουν καν συνειδητοποιήσει τι τους χτύπησε και γιατί...
τα συναισθήματα που επικρατούν είναι ο θυμός, το μίσος και η οργή...
ο καθένας έχει από μια εξήγηση αλλά και μια ιστορία ακόμη πιο παλαβή...
ηγέτες τότε εμφανίζονται τρελοί...
τάζοντας ότι μπορεί κανείς να φανταστεί...
και κυρίως στον παλιό καλό καιρό την άκοπη επιστροφή...
το μίσος και την οργή που επικρατεί ο καθείς τους για να εκμεταλλευτεί...
αλλά επειδή η πραγματική ασθένεια από κανέναν σχεδόν δεν έχει εντοπισθεί...
ακόμη και αυτός που την Νέα ελπίδα πιστεύει πως έχει βρει...
και τις μπαρούφες των άλλων τώρα γελοιοποιεί...
στην πραγματικότητα και αυτός αλλά και όλοι οι σύντροφοί του είναι σχεδόν τυφλοί...
και γι' αυτό τώρα συνεχίζουν σχεδόν σε όλα την ίδια επιδοματική πολιτική...
απλά γιατί αυτή είναι από την κοινωνία αρεστή...
ενώ η αναγκαία μεταρρύθμιση κοινωνικά μη αποδεκτή...
τάζοντας απλά τη επιστροφή στην προηγούμενη ζωή την κανονική...
μια επιστροφή στην κανονικότητα που στην πραγματικότητα σημαίνει παρακμή και εισβολή...
η επόμενη μεγάλη κρίση όμως στην επόμενη γωνία της Ιστορίας καραδοκεί...
μια επόμενη κρίση που σχεδόν πάντα είναι πιο ισχυρή...
και την κοινωνία βυθίζει πιο πολύ στην φτώχεια και στην παρακμή...
ο Θυμός, το Μίσος και η Οργή επανέρχονται πολύ πιο δυνατοί...
επόμενοι ηγέτες εμφανίζονται τότε ακόμη πιο τρελοί...
μέχρι η κοινωνία εντελώς να διαλυθεί...
και ο πολιτισμός μια για πάντα από την Ιστορία να χαθεί...
