Η διαρκής και αέναη προσπάθεια μου για την εύρεση ενός επιτυχημένου χρηματιστηριακού συστήματος, με έχει οδηγήσει όλα αυτά τα χρόνια στην χρήση των περισσότερων γνωστών εργαλείων-συστημάτων τα οποία χρησιμοποιεί συνήθως ένας επενδυτής, στην προσπάθειά του να επιτύχει ένα σταθερό με την πάροδο του χρόνου κέρδος.
Αυτό που διαπίστωσα στο τέλος όμως είναι, ότι όσο πιο πολλά μαθαίνει κανείς για τις επενδύσεις και το χρηματιστήριο, τόσο πιο πολύ αρχίζει να χρησιμοποιεί, αλλά κυρίως να εμπιστεύεται την διαίσθησή του, για την λήψη των επενδυτικών του αποφάσεων.
Διότι αυτό που μάλλον συμβαίνει πραγματικά σε έναν επενδυτή όλα αυτά τα χρόνια της πάλης του με τις αγορές, με τις συνεχόμενες και δυνατές “σφαλιάρες” από τα λάθη του, τις ατέλειωτες ώρες μπροστά από την οθόνη του υπολογιστή και τα πολλά και διαφορετικά χρηματιστηριακά βιβλία και άρθρα που έχει κατά καιρούς διαβάσει, είναι ότι στο επενδυτικό υποσυνείδητο του έχει αρχίζει και αναπτύσσεται σταδιακά μια έκτη αίσθηση, αυτό που οι περισσότεροι αποκαλούν επενδυτική διαίσθηση.
Ο Κοστολάνι έχει γράψει κάποτε ότι στο χρηματιστήριο με το να έχει κανείς εμπειρίες για πολλά χρόνια και με το να έχει διαβάσει αρκετά βιβλία, αν καμιά φορά προσπαθήσει κλείνοντας τα μάτια του να ξεχάσει όλα αυτά που έχει μάθει, αυτό που τελικά θα του μείνει θα είναι η ίδια η διαίσθηση του.
Άλλωστε δεν είναι τυχαίο πως ο ίδιος ο Κοστολάνι κατάφερε χωρίς την χρήση θεμελιωδών στοιχείων και τεχνικών αναλύσεων, αλλά χρησιμοποιώντας μόνο την κοινή λογική και την διαίσθησή του, να γίνει ένας πολύ επιτυχημένος κερδοσκόπος ή μάλλον για την ακρίβεια ένας πραγματικός “θρύλος” των αγορών.
Έτσι τώρα πια για να αγοράσω μια μετοχή, μετά από τα απαραίτητα τεστ των θεμελιωδών αλλά και της τεχνικής ανάλυσης, πρέπει οπωσδήποτε αυτή να περάσει και το τεστ της διαίσθησης μου.
Όταν λοιπόν εξετάζω την ακτινογραφία μιας μετοχής, το διάγραμμα τιμών της ή παρακολουθώ την συμπεριφορά της στο ταμπλό, πρέπει οπωσδήποτε να “νιώσω” την θετική ή την αρνητική “αύρα” της, προκειμένου να της επιλέξω τελικά για αγορά ή για πώληση.
Την διαδικασία αυτή την αναλαμβάνει συνήθως η διαίσθησή μου, η οποία με επισκέπτεται απρόσκλητα την συγκεκριμένη στιγμή κάνοντάς με να νομίζω ότι ακούω διάφορες φωνές, που είναι σαν να μου λένε : “αγόρασε την τώρα”, η το γνωστό αλλά αρκετά προσοδοφόρο “πούλα, πούλα”. Έτσι ενώ αρχικά είχα αρχίσει να πιστεύω ότι πιθανόν να έχω κάποιο πρόβλημα, σε σημείο που ήμουν έτοιμος να ψάξω τον χρυσό οδηγό για κανέναν καλό ψυχίατρο, κατάλαβα επιτέλους κάποτε ότι τελικά αυτή είναι η φωνή της χρηματιστηριακής μου διαίσθησης, η οποία έχει “οικοδομηθεί” στο υποσυνείδητό μου όλα αυτά τα τελευταία χρόνια.
Και όχι μόνο αυτό, αλλά όσες φορές την αγνόησα για πολλούς και διαφορετικούς λόγους, αποδεδειγμένα την “πάτησα χοντρά” και αυτό στο τέλος μου κόστισε πάρα πολλά χρήματα.
Έτσι τώρα γνωρίζω καλά ότι όταν το κεφάλι μου βουίζει, όταν ακούω “καμπάνες” και περίεργες φωνές, είναι οι "φωνές" της διαίσθησής μου που με καθοδηγούν στο να πάρω την σωστή απόφαση, μέσω των διάφορων καλών ή κακών προαισθημάτων μου.
Βέβαια τις περισσότερες φορές έχω διαπιστώσει ότι αυτή η διαίσθηση έρχεται με την μορφή του:
'Αυτό το “έργο” το έχω ξαναδεί διότι απλά μου έχει ξανασυμβεί κάτι παρόμοιο και έτσι είμαι σε θέση ξέρω εκ των προτέρων τι περίπου θα συμβεί στο τέλος.'
Και αυτό επειδή είναι κάτι που μοιάζει με “προφητεία”, τις περισσότερες φορές παρεξηγείται από τους μη γνώστες και φυσικά λοιδορείται αναλόγως.
Όμως ακόμη και μετά από όλα αυτά, δεν παύει για εμένα η διαίσθηση να παραμένει κάτι το ανεξέλεγκτο, κάτι που όσο και αν προσπαθήσεις σκόπιμα να το "καλλιεργήσεις" δεν "καλλιεργείται". Αλλά ούτε μπορεί κανείς να την καλέσει σκόπιμα και εκβιαστικά. Έτσι όταν κάποιος θέλει με το “ζόρι” να την χρησιμοποιήσει, το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν θα καταφέρει απολύτως τίποτε και το πιο πιθανό ότι θα πάρει τελικά λανθασμένες υποδείξεις.
Όμως αν την αγνοήσει και συνεχίσει απλά να δουλεύει πραγματικά σκληρά και με πάθος στο αντικείμενό του, το πιθανότερο είναι πως αυτή θα αρχίσει από μόνη της να τον επισκέπτεται όλο και πιο συχνά, με το πέρασμα του χρόνου.
Τώρα πια ένα είναι το σίγουρο για εμένα . Ότι με το να διαθέτει κανείς αυτή την έκτη χρηματιστηριακή αίσθηση, μπορεί και να πετυχαίνει ευκολότερα και γρηγορότερα όλα αυτά που κάποιοι άλλοι προσπαθούν να επιτύχουν χρησιμοποιώντας πολύπλοκα μοντέλα και τεχνικούς δείκτες, όπως για παράδειγμα το να καταλάβουν αν μια αγορά είναι πτωτική η ανοδική.
Όλα αυτά όμως δυστυχώς για κάποιον που δεν τα έχει “νιώσει”, αποτελούν ακαταλαβίστικες έννοιες. Και για να είναι σε θέση να τα “νιώσει” κανείς, θα πρέπει απλά και μόνο κατά την γνώμη μου να εργαστεί σκληρά και να “προπονηθεί” κατάλληλα για πολλά χρόνια, είτε στην αρένα του χρηματιστηρίου είτε στην μεγαλύτερη αρένα, αυτής της ίδιας της ζωής.
Ο “Καθηγητής Λυκείου”