The dollar run....

Όταν πριν από καιρό έγραψα ότι η παγκόσμια κρίση θα ξεκινήσει με ένα Dollar Run (κρίση δολαρίου), οι Αμερικανοθρεμένοι εκπρόσωποι της νέας οικονομίας γελούσαν μαζί μου και μου απαντούσαν ότι το δολάριο σε περιόδους κρίσης αποτελεί το ασφαλές καταφύγιο της παγκόσμιας οικονομίας.

“Not this time my friend.. Not this time...” που έλεγε και ο Jesse Livirmore.

Διότι αυτή τη φορά το δολάριο είναι η ίδια η κρίση...

Έτσι στις μέρες μας το να πουλάει κανείς πχ Αμερικάνικες μετοχές για να αγοράσει δολάρια, είναι σαν να “πηδάει από το τηγάνι κατευθείαν στη φωτιά” που λένε και οι Αμερικάνοι.

Όλο αυτό τον καιρό λοιπόν οι “ειδικοί” της νέας οικονομίας πρότειναν short τοποθετήσεις στην ισοτιμία Ευρώ / Δολαρίου, διότι έβλεπαν τα προβλήματα στην ζώνη του ευρώ να αυξάνονται. Αυτό που δεν έβλεπαν όμως ήταν τα “χάλια” του ίδιου του δολαρίου.

Διότι το να ποντάρει κανείς στην νίκη του δολαρίου έναντι του Ευρώ είναι σαν να ποντάρει στην νίκη ενός “τυφλού” που παλεύει κόντρα σε έναν “πεθαμένο”. Γιατί αυτό που ουσιαστικά τους διαφεύγει είναι ότι μπορεί ένας τυφλός να ”κερδίζει” άνετα έναν πεθαμένο, αλλά ο οποιοδήποτε άλλος (νόμισμα) “τα βάζει” με τον τυφλό, είναι σαν να “κλέβει εκκλησία”.

Και φυσικά όλα αυτά κόντρα στις προσπάθειες να "στηθεί" ο αγώνας μέσω της παρέμβασης των περισσότερων κεντρικών τραπεζών, οι οποίες μη επιθυμώντας την ανατίμηση των νομισμάτων τους έναντι του δολαρίου, τυπώνουν και ρίχνουν στην αγορά “καραβιές” χαρτονομισμάτων. Ο παγκόσμιος οικονομικός πόλεμος έχει ήδη ξεκινήσει.

Αυτό που με κάνει και απορώ είναι πως αυτοί που υποτίθεται θα έπρεπε να κατείχαν τουλάχιστον τις βασικές οικονομικές γνώσεις, είναι δυνατόν να να πιστεύουν ότι κάτι το οποίο αναπαράγεται εύκολα και χωρίς κόπο σε μεγάλες δόσεις, μπορεί να έχει αξία, ανεξαρτήτως οικονομικής θεωρίας.

Λυπάμαι αλλά οι Αμερικάνοι είχαν την κότα (δολάριο) με τα χρυσά αυγά (παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα) και κατάφεραν να την “σφάξουν”.

Είχα πει και παλαιότερα ότι κάποτε οι πλεονασματικές χώρες θα συνειδητοποιούσαν ότι ουσιαστικά τόσο καιρό “δούλευαν” για τους Αμερικάνους και ότι στην πραγματικότητα αγοράζοντας Αμερικανικά περιουσιακά στοιχεία υποθήκευσαν το μέλλον τους, όπως οι Αμερικάνοι με τα τεράστιο χρέος “υποθήκευσαν” το μέλλον των παιδιών τους.

Η ώρα λοιπόν που τα αναπτυσσόμενα κράτη θα συνειδητοποιούσουν το “κόλπο με το δολάριο” και θα αρχίσουν να ξεφορτώνονται τα Αμερικανικά Assets, εκτιμώ ότι δεν είναι μακριά.

Πιστεύω λοιπόν ότι όπου ν' ναι οι αναπτυσσόμενες οικονομίες θα στρέψουν την παραγωγή τους στο εσωτερικό τους, ανεβάζοντας έτσι το βιοτικό επίπεδο των πολιτών τους, σε αντίθεση με το βιοτικό επίπεδο των δυτικών κρατών για το οποίο θεωρώ ότι πλησιάζει η ώρα να το “πάρει η κατηφόρα”.

Αυτό που δεν μπορούν να συνειδητοποιήσουν ακόμη οι περισσότεροι είναι, το πως είναι δυνατόν οι Αμερικάνοι να ηττηθούν χάνοντας την παγκόσμια πρωτοκαθεδρία. Αυτό μάλλον συμβαίνει διότι από τότε που γεννήθηκαν οι ΗΠΑ αποτελούσαν και αποτελούν και αποτελούν την παγκόσμια υπερδύναμη.

Δυστυχώς όμως για αυτούς το ιστορικό μοντέλο μας λέει ότι σε παρόμοια θέση είχαν βρεθεί η Πορτογαλία (1450-1530), η Ισπανία (1530-1640), η Ολλανδία (1640-1720), η Γαλλία (1720-1815) και η Μεγάλη Βρετανία (1815-1920). Μάλιστα, για την καθεμία από αυτές η κυριαρχία διήρκεσε περίπου 90-100 χρόνια, στοιχείο που συνηγορεί έντονα στο ότι ίσως να βρισκόμαστε σήμερα ενώπιον μιας αντίστοιχης αλλαγής.

Και τέτοιου είδους αλλαγές, συμβαίνουν συνήθως μετά από παγκόσμιους πολέμους.

Έτσι λοιπόν μάλλον αυτή η στιγμή αποτελεί μια από τις “σπάνιες” στιγμές, που το νόμισμα το οποίο θα αποτελέσει το ασφαλές καταφύγιο για αυτήν την κρίση, θα είναι αυτό του χρυσού.

Ο “Καθηγητής Λυκείου”