Το
γεγονός πως η επόμενη μεγάλη παγκόσμια
οικονομική κρίση έχει ήδη καθυστερήσει πολύ περισσότερο σε σχέση με παλιότερες ανάλογες
κρίσεις...
ενισχύει κατά πολύ την άποψη
πως η επόμενη κρίση δεν θα είναι απλά
μια περιοδική κρίση,* αλλά
μάλλον θα έχουμε να κάνουμε με μια πολύ
μεγαλύτερη κρίση...
η οποία κατά πάσα πιθανότητα
θα “ξεβρακώσει” το υπάρχων
πολιτικοοικονομικό σύστημα αλλά και
θα κλείσει ταυτόχρονα οριστικά έναν μεγαλύτερο
κύκλο, τον “πληθωριστικό”...
αυτόν δηλαδή
που ξεκίνησε πριν από περίπου εκατό
χρόνια με την κατάργηση του κανόνα του
χρυσού...
κύκλος που με την σειρά του θα
σηματοδοτήσει την αρχή του τέλους για
έναν ακόμη μεγαλύτερο κύκλο στην Δύση,
αυτόν της βιομηχανικής επανάστασης.
*
κρίσεις από αυτές που λύνονται με
ένα απλό ... μηδενίζω τα επιτόκια και
αρχίζω να τυπώνω συνεχώς χαρτονομίσματα
“δια του αέρα του κοπανιστού” τα οποία
μετά τα μοιράζω ως δανεικά δημιουργώντας
έτσι μια φούσκα την οποία σκάω μετά
κάποια στιγμή σηκώνοντας σταδιακά τα επιτόκια και
μειώνοντας το τύπωμα, για να φουσκώσω
μετά ξανά όταν έρθει η επόμενη κρίση με τον ίδιο τρόπο μια ακόμη
μεγαλύτερη φούσκα και κατόπιν κάθομαι και σε
μια γωνιά και γελάω και θαυμάζω το
πόσο καλά τα πηγαίνει η οικονομία μου,
ενώ ταυτόχρονα “κουνάω και το δάχτυλο”
στους Έλληνες πως μόνο αυτοί σε όλη τη
Δύση ζουν με δανεικά και πάνω από τις
δυνάμεις τους κτλ.