Δεν είναι ο καπιταλισμός που καταρρέει “Goddamn you”...

Αν εξετάσει κανείς προσεκτικά τον περασμένο αιώνα, θα διαπιστώσει κατά την γνώμη μου ότι αυτός ήταν ο “χρυσός” αιώνας του κρατισμού.

Αυτό γιατί κατά την διάρκειά του, επινοήθηκαν και εφαρμόστηκαν στα περισσότερα μέρη του πλανήτη πολιτικά συστήματα όπως ο κομουνισμός, ο ναζισμός, ο εθνικοσοσιαλισμός, ή ο φασισμός, τα οποία είχαν ως κύριο χαρακτηριστικό τους τον ενισχυμένο και κυριαρχικό ρόλο του κράτους και των διοικούντων τους, έναντι των πολιτών.

Ένα ρόλο που σε πολύ μεγάλο βαθμό περιόριζε την ελευθερία του ατόμου όσον αφορά τις ενέργειες του, αλλά και την ελεύθερη έκφραση αυτού μέσω της ανεπηρέαστης λειτουργίας των ίδιων των αγορών.

Όμως αν και τα περισσότερα από τα παραπάνω αυτά συστήματα “έλαμψαν” τελικά δια της κατάρρευσης τους και έμειναν στην ιστορία απλώς και μόνο για την δυστυχία και τον πόνο που “προσέφεραν” απλόχερα στους πολίτες τους (και πάντα για το καλό τους), τα τελευταία χαρακτηριστικά δείγματα αυτού του κρατικού προστατευτισμού και παρεμβατισμού, τα οποία έχουν απομείνει ακόμη και τώρα για να εναλλάσσονται στην εξουσία των περισσότερων κρατών του πλανήτη, είναι κατά την γνώμη μου αυτά του Σοσιαλισμού και του Κευνσαισμού.

Και τα δύο αυτά τα παραπάνω συστήματα, αν και δεν έχουν ως κύριο χαρακτηριστικό τους την άμεση καταπίεση και την έλλειψη ελευθερίας των πολιτών, παρόλα αυτά έχουν όμως ως κοινό χαρακτηριστικό τους τον έντονο και στοχευμένο κρατικό παρεμβατισμό, ειδικά έναντι των ελεύθερων αγορών.

Βέβαια εμείς στην Ελλάδα είχαμε την παγκόσμια πρωτοτυπία να διαθέτουμε ένα δικό μας ειδικό πολίτευμα τον “ Συνδικαλισμό”. Έτσι τα τελευταία χρόνια κατ' ουσίαν στο Ελληνικό κράτος εναλλάσσονταν στην εξουσία δύο μόνον κόμματα: Ο "Σοσιαλιστικός Συνδικαλισμός" και ο "Συνδικαλισμός της Δεξιάς".

Και όμως ακόμη και τώρα οι περισσότεροι στην Ελλάδα φωνάζουν ότι αυτό που κατέρρευσε λέει, ήταν το νεοφιλελεύθερο μοντέλο.

Κατά την γνώμη μου αυτό που κατέρρευσε στην Ελλάδα έχει τόση σχέση με τον νεοφιλελευθερισμό, όση σχέση έχει η Τζούλια με την πυρηνική φυσική (προσοχή εννοώ την ατομική επιστήμη και όχι την επιστήμη των παντός είδους μορίων).

Όμως δεν είναι μόνο οι Έλληνες που έχουν κατά την γνώμη μου μπερδέψει στα πολιτικοοικονομικά συστήματα τους “ναύτες” με τους “καντηλανάφτες” και τις “βούρτσες” με τις ... “οδοντόβουρτσες” .

Είναι και οι περισσότεροι ξένοι οικονομολόγοι και μη, οι οποίοι εμφανιζόμενοι τώρα τελευταία συχνά πυκνά στα ΜΜΕ, δίνουν συνεντεύξεις και υποστηρίζουν ότι πρέπει λέει να αλλάξει ο καπιταλισμός και να διορθωθεί, διότι αλλιώς θα καταρρεύσει.

Αν αυτό το οικονομικό σύστημα που έχουν τώρα στα περισσότερα κράτη του πλανήτη είναι καπιταλισμός, τότε εγώ είμαι η μετεμψύχωση του Adam Smith.

Και αυτό γιατί ακόμη και ένα μικρό παιδί που λέει ο λόγος, γνωρίζει καλά ότι ο καπιταλισμός έχει σαν θεμέλιο λίθο του το κεφάλαιο. Το κεφάλαιο όμως το οποίο παράγεται από την εργασία και την παραγωγή προϊόντων και υπηρεσιών και το οποίο έχει δώσει στο σύστημα πολύτιμους πόρους, σε αντίθεση με το κεφάλαιο που έχει παραχθεί μέσω της απλής εκτύπωσης φωτοτυπιών, το οποίο έχει προσθέσει στο σύστημα απλά "αέρα κοπανιστό”.

Μια “εκτύπωση” δηλαδή που δημιουργώντας απλά πληθωρισμό, αποτελεί ουσιαστικά τον αργό θάνατο του ίδιου του κεφαλαίου και το οποίο φυσικά μόνο καπιταλισμός δεν μπορεί να χαρακτηριστεί.

Επιπλέον ο καπιταλισμός είναι ο κατ΄ εξοχήν “υπέρμαχος” των ελευθέρων αγορών και του καθορισμού των τιμών από τον νόμο της προσφοράς και της ζήτησης, όχι μόνο στα εμπορεύματα αλλά και στο ίδιο το χρήμα και τα επιτόκια αυτού.

Τώρα τι σόι καπιταλισμός είναι αυτός που η προσφορά του χρήματος και το ύψος των επιτοκίων καθορίζεται από μια κεντρική τράπεζα, θα σας γελάσω.

Μάλλον θα πρόκειται για μια μορφή “Κομουνιστικού Καπιταλισμού” μια και τα ίδια έκαναν και τα κομουνιστικά κράτη την εποχή που ζούσε ακόμη ο "μακαρίτης" ο κομμουνισμός.

Ένας κομουνισμός ο οποίος κατέρρευσε απλά διότι είχε καταργήσει τις ελεύθερες αγορές.

Αυτό γιατί το σύστημα των ελευθέρων αγορών βοηθά στην σωστή λειτουργία της ίδιας της κοινωνίας, γιατί κατά κύριο λόγο μέσω της μεταβολής των τιμών μεταφέρει σημαντικές πληροφορίες στους παραγωγούς.

Για παράδειγμα όταν ανεβαίνει η τιμή του σιταριού, αυτό σημαίνει ότι κάτι δεν πάει καλά στην παραγωγή του, με αποτέλεσμα αυτή να μην είναι ικανή για να καλύψει την ζήτηση.

Το μήνυμα όμως αυτό το “λαμβάνει” ο αγρότης, ο οποίος έχοντας σαν αποκλειστικό του σκοπό το προσωπικό κέρδος, φυτεύει την επόμενη χρονιά σιτάρι, αυξάνοντας έτσι την παραγωγή και κατεβάζοντας ταυτόχρονα τις τιμές των σιτηρών.

Στα κομουνιστικά κράτη όμως με το να έχουν καταργηθεί οι αγορές, ο αγρότης δεν είχε ούτε την κατάλληλη πληροφορία ούτε και το κίνητρο για να καλλιεργήσει συγκεκριμένα προϊόντα, με αποτέλεσμα ο καθένας αγρότης (και όχι μόνο) να έχει “πιάσει” από ένα δέντρο και να αρμενίζει την θέα.

Έτσι δεν είναι να απορεί κανείς πώς έφτασαν όλοι οι κομουνιστικοί λαοί στην φτώχεια και στην πείνα και σε κάποιες περιόδους ακόμη και στον κανιβαλισμό για να καταφέρουν να επιβιώσουν.

Όμως και τα κατ' ευφημισμόν καπιταλιστικά κράτη, δεν πάνε πίσω στον επηρεασμό των τιμών των αγροτικών προϊόντων, ειδικά η Ευρωπαϊκή Ένωση με τις αγροτικές επιδοτήσεις της.

Κατόπιν αναφέρει πουθενά ο καπιταλισμός για bailouts και δεν το διάβασα; Ο καπιταλισμός αγαπητοί μου αναφέρει ρητά ότι πρέπει να αφήνει κανείς αυτόν που υπερέβαλε και απέτυχε στο επιχειρείν να χρεοκοπήσει και τα περιουσιακά του στοιχεία να ρευστοποιηθούν και να τα πάρουν τα "ικανά" χέρια των ανταγωνιστών του, που επιβίωσαν ακριβώς επειδή αυτοί δεν υπερέβαλαν.

Αλήθεια μήπως αναφέρει τίποτε ο καπιταλισμός για regulations από αυτά που θεσπίζει “απλόχερα” στις Αμερικάνικες αγορές αυτός ο “υπέρμαχος” του καπιταλισμού Barack Obama;

Για ποιόν καπιταλισμό μιλάμε κύριοι, όταν στους περισσότερους πολιτικούς και τους διοικούντες στην περίπτωση που δεν τους αρέσει κάποια τιμή των αγορών, αυτοί αρχίζουν και φωνάζουν για δήθεν “κακούς” κερδοσκόπους που θα τους κόψουμε τα δάχτυλα, θα τους κάψουμε, θα τους τσουρουφλίσουμε και θα τους πάρουμε τα σώβρακα και τα πουκάμισα;

Και φυσικά κατόπιν βρίσκουμε πάντοτε την δικαιολογία και την ευκαιρία για να παρέμβουμε στην αγορά, τυπώνοντας χρήμα και μεταβάλλοντας τις τιμές κατά βούληση, όπως ακριβώς κάνουν τα τελευταία χρόνια στην Αμερική με τα κρατικά ομόλογα τους, αλλά και τελευταία στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα που “ζηλεύοντας” και αυτή με την σειρά της άρχισε να  μοιράζει τόνους χαρτιού στους “κολλητούς” της τους τραπεζίτες, με εντολή φυσικά να αγοράζουν τα ομόλογα των κρατών του χρεοκοπημένου νότου, μπας και αποφύγει η Ευρωπαϊκή Ένωση την κατάρρευση.

Αυτό που μάλλον δεν έχουν καταλάβει κατά την γνώμη μου όλοι αυτοί οι ανόητοι, είναι πως όσο περισσότερο παρεμβαίνει κανείς στις αγορές, τόσο μεγαλύτερο “λάκκο” σκάβει για να πέσει μέσα όχι μόνο αυτός, αλλά όλοι μας.

Ο καπιταλισμός έχει αποδειχθεί με τα χρόνια ότι διαθέτει από μόνος του τις κατάλληλες ασφαλιστικές δικλίδες και την ικανότητα να διορθώνει σχετικά γρήγορα τις κρίσεις του συστήματος, οι οποίες τις πιο πολλές φορές οφείλονται στην ίδια την ανθρώπινη φύση και την υπερβολή στην συμπεριφορά των ανθρώπων, εξαλείφοντας σχετικά γρήγορα τις σχετικές ανισορροπίες.

Ανισορροπίες όμως που τις περισσότερες φορές δεν τις προκαλεί από μόνη της η ανθρώπινη φύση, αλλά και ο συνδυασμός της με τις παρεμβάσεις του ίδιου του κράτους, μέσω νόμων και διαταγμάτων που αποκλειστικό σκοπό έχουν στο να διαμορφώσουν τις αγορές προς όφελος κάποιας συγκεκριμένης ομάδας.

Στον καπιταλισμό λοιπόν τα “καρκινώματα” αφαιρούνται έγκαιρα από το σύστημα, ίσως σχεδόν και εν την γέννεση τους και δεν διατηρούνται προστατευόμενα με bailouts που υποτίθεται ότι σώζουν το σύστημα, αλλά στην πραγματικότητα αυτό που κάνουν είναι να αλλοιώνουν τον υγιή ανταγωνισμό.

Το αστείο της υπόθεσης βέβαια είναι πως τώρα ακόμη και οι “γιαλαντζί” καπιταλιστές της “νέας” οικονομίας, αρχίζουν να βλέπουν πια πως αυτό που έφτιαξαν τόσο καιρό, είναι απλά ένα "τέρας" με τρία βυζιά και πέντε ... άντε να μην πω.

Αλλά το πιο αστείο όμως, είναι πως ακόμη και τώρα δεν παραδέχονται το λάθος τους, αλλά λένε πως για αυτά τα τρία βυζιά δεν φταίνε αυτοί, αλλά οι γυναίκες που έχουν μόνο δύο.

Αυτό λοιπόν που εκτιμώ εγώ, είναι ότι όπως και όλα τα άλλα συστήματα του κρατισμού που κατέρρευσαν, έτσι και τώρα αυτό το τελευταίο οικονομικό “έκτρωμα” της νέας οικονομίας, πρόκειται να καταρρεύσει και αυτό σύντομα.

Και αυτό που προβλέπω, είναι πως τότε οι περισσότεροι από αυτούς τους οπαδούς της “νέας” αυτής οικονομίας, θα γυρίζουν από εδώ και από εκεί σαν τους Έλληνες κομουνιστές και θα ισχυρίζονται και αυτοί με την σειρά τους πως δεν έφταιγαν αυτοί και το σύστημά τους για την κατάρρευση, αλλά ή ίδια η πραγματικότητα.

Ο “Καθηγητής Λυκείου”