Οι οικονομολόγοι της “συμφοράς” ...

Ομολογώ πως μου πήρε αρκετό καιρό για να συνειδητοποιήσω ότι τα περισσότερα πράγματα στην ζωή αλλά και στην οικονομία, είναι απλά θέμα αντίληψης και κοινής λογικής.

Για την ακρίβεια η οικονομία είναι κατά την γνώμη μου απλά κοινή λογική.

Αντίθετα οι εκπρόσωποι της “νέας οικονομίας” είναι αυτοί που προσπαθούν μάταια να μας πείσουν ότι η οικονομία είναι κάτι που προσεγγίζεται με μαθηματικά μοντέλα και πολύπλοκες εξισώσεις, κάτι σαν την πυρηνική φυσική ας πούμε.

Και αυτό μάλλον το κάνουν στην προσπάθειά τους για να “θολώσουν τα νερά” και να μπορέσουν να μας παρουσιάσουν το άσπρο για μαύρο και να μας κάνουν να πιστέψουμε ότι το παράλογο έγινε στις μέρες πια λογικό.

Έτσι δεν είναι τυχαίο που το μεγαλύτερο κατά την γνώμη μου πρόβλημα της παγκόσμιας οικονομίας είναι ότι οι περισσότεροι εκ των σημερινών οικονομολόγων, έχουν πάρει στην πραγματικότητα “διαζύγιο” με την κοινή λογική και ότι η αντίληψη τους έχει παραμορφωθεί και ελαττωθεί σε τέτοιο βαθμό, που έχουν φτάσει σε σημείο να παραβλέπουν τα λογικά και τα αυτονόητα και να προσπαθούν να εφαρμόσουν τα παράλογα και τα λανθασμένα.

Και για να αποδείξω όλα τα παραπάνω, δεν θα πάρω ως παράδειγμα τους γνωστούς και μη εξαιρετέους κατ' εμέ Αμερικανούς οικονομολόγους, αλλά τους συναδέλφους τους Ευρωπαίους και ειδικά αυτούς της τρόικας που μας έστειλαν εδώ οι απανταχού "ειδικοί" περί των οικονομικών από Ευρωπαϊκή Κεντρική τράπεζα, ΔΝΤ και δεν συμμαζεύεται.

Το πρόβλημα λοιπόν με όλους αυτούς που υποστήριζαν και υποστηρίζουν την τρόικα ως την μοναδική λύση για να βγει η Ελλάδα από αυτή την κρίση, είναι ότι δυστυχώς για αυτούς αποδείχθηκε πια περίτρανα πως οι συγκεκριμένοι οικονομολόγοι είναι όχι μόνον άσχετοι περί της οικονομικής αλήθειας, αλλά ότι στην πραγματικότητα και μειωμένη αντίληψη διαθέτουν και “διαζύγιο” με την κοινή λογική έχουν πάρει, μάλλον εδώ και καιρό.

Και αυτό το υποστηρίζω, παρ' όλο που ακόμη και τώρα μετά από το αποδεδειγμένο “ναυάγιο” της συνταγής τους, κάποιοι συνεχίζουν να υποστηρίζουν ότι δεν ευθύνονται λέει οι οικονομολόγοι της τρόικας για αυτό, αλλά οι πολιτικοί μας που την συνέταξαν.

Και αυτό να συμβαίνει, είναι κατά την γνώμη μου σαν να λέμε ότι ένας μηχανικός υπογράφει και επιβλέπει μια ελαττωματική κατασκευή που έχει εκπονήσει κάποιος άλλος και μετά όταν αυτή καταρρέει, να ισχυρίζεται ότι αυτός δεν φταίει καθόλου και να ρίχνει αποκλειστικά το βάρος σε αυτόν που την σχεδίασε από την αρχή.

Δεν ξέρω τι λένε στο χωριό αυτών που τα ισχυρίζονται αυτά, αλλά στο δικό μου χωριό λένε: “Την υπογραφή σου.... (και όχι μόνο) πρόσεχε που την βάζεις..”

Οι ίδιοι πάλι της τρόικας με την σειρά τους, ισχυρίζονται πως δεν φταίει το μνημόνιο λέει, αλλά το ότι αυτό δεν εφαρμόστηκε σωστά την πράξη από τους Έλληνες.

Συγνώμη αλλά αυτό που ξέρω εγώ που δεν είμαι καν οικονομολόγος, είναι ότι το πρώτο πράγμα που πρέπει να διαθέτει ένας οικονομολόγος που νομοθετεί και προσπαθεί να θεσπίσει κανόνες, είναι η απαραίτητη αντίληψη για να καταλάβει το αν νομοθετεί για πολίτες με νοοτροπία Ελβετών, ή για πολίτες με νοοτροπία πχ Αφρικανών.

Και αυτό γιατί ένας καλός οικονομολόγος κατά την γνώμη, το πρώτο πράγμα που πρέπει να γνωρίζει είναι πως η οικονομία είναι πρωτίστως και πάνω από όλα ανθρώπινη συμπεριφορά.

Σημειώνουμε λοιπόν ένα μηδενικό στην αντίληψη και πάμε παρακάτω.

Κατόπιν έχει αποδειχθεί κυρίως ιστορικά και στην πράξη, ότι όσο αυξάνεις την φορολογία πάνω από ένα όριο, τόσα λιγότερα έσοδα λαμβάνει το κράτος από αυτήν.

Ειδικά όμως σε ένα κράτος που έχει ήδη μεγάλη φοροδιαφυγή και που διαθέτει έναν αναποτελεσματικό ελεγκτικό μηχανισμό, είναι απλά θέμα κοινής λογικής για να καταλάβει κανείς ότι όσο περισσότερο αυξάνεις την φορολογία, τόσο περισσότερο θα κλέβει ο πολίτης το αδύναμο και αναποτελεσματικό κράτος, πόσο μάλλον όταν εκ των προτέρων το θεωρεί και ως άδικο.

Σημειώνουμε λοιπόν ένα μηδενικό στην κοινή λογική και πάμε παρακάτω.

Μένει λοιπόν να αποδειχθεί η ασχετοσύνη της τρόικας περί της οικονομικής θεωρίας.

Έχω εδώ και καιρό αναφέρει ότι το πρόβλημα με την Ελληνική “θεραπεία” της τρόικας ήταν από την αρχή όχι απλώς λάθος αλλά ένα τεράστιο σύλαθος και ότι στην πραγματικότητα ήταν σαν να είχε ένας ασθενής γάγγραινα στο αριστερό του πόδι και οι γιατροί να του έκοβαν το δεξιό.

Ή σε έναν καρκινοπαθή οι γιατροί του, να έκοβαν το οξυγόνο από τα υγιή του κύτταρα και να το έδιναν στα καρκινογόνα.

Και για να γίνω πιο κατανοητός, ακόμη και ένας άνευ πτυχίου οικονομολόγος γνωρίζει καλά πως αυτό που πρέπει να γίνει σε μια κοινωνία για να ευημερήσει είναι να παραχθεί αρκετός πλούτος.

Ο πλούτος όμως μπορεί να παραχθεί μόνο από τον ιδιωτικό τομέα, μια που έχει αποδειχθεί περίτρανα δια της πραγματικότητας, αλλά και της ίδιας της ιστορίας (βλέπε κατάρρευση του κομμουνισμού), ότι το κράτος δεν μπορεί να παράγει πλούτο παρά μόνο να τον καταναλώσει και να τον αναδιανείμει, τις περισσότερες φορές άδικα.

Όμως τόσο καιρό οι παικταράδες οι πολιτικοί μας, παίρνουν συνεχώς μέτρα τα οποία φυσικά προσυπογράφουν και αυτοί οι ανόητοι και χωρίς αντίληψη οικονομολόγοι της τρόικας, με τα οποία κατ' ουσίαν “φεσώνουν” και στερούν χρήμα από τον υγιή ιδιωτικό τομέα που παράγει τον πλούτο, για να τον δίνουν στον καρκινογόνο και αναποτελεσματικό δημόσιο τομέα, πληρώνοντας μισθούς και συντάξεις που στην ουσία δεν αντέχει η ήδη χρεοκοπημένη μας οικονομία.

Έτσι το μόνο σίγουρο που κατά την γνώμη μου θα συμβεί στο τέλος, είναι πως για να σώσουν τον δημόσιο τομέα, θα οδηγήσουν τις περισσότερες ιδιωτικές εταιρείες και όχι μόνο στην χρεοκοπία και μετά φυσικά θα χρεοκοπήσουν και το ίδιο το κράτος.

Και καλά οι πολιτικοί μας που όλοι ξέρουμε περί τίνος πρόκειται, αλλά αυτοί οι οικονομολόγοι της τρόικας που ήταν για πολλούς και η μοναδική μας ελπίδα για να βγούμε από αυτήν την κρίση, αποδείχθηκαν τελικά τόσο ανόητοι και άσχετοι που πιστεύω ότι αν ήταν γιατροί και όχι κατ' ευφημισμόν οικονομολόγοι, σε ένα οποιοδήποτε σοβαρό κράτος θα τους είχαν ήδη πάρει τα πτυχία και θα τους είχαν βάλει και φυλακή από πάνω για ανθρωποκτονία εκ προθέσεως ή εκ βλακείας (ας κρατήσει όποιο από τα δύο θέλει κανείς), ενώ σε ένα μη ανεπτυγμένο κράτος μπορεί ακόμη να τους είχαν κρεμάσει στην κυριολεξία σε καμιά πλατεία.

Επειδή όμως μπορεί να “αμολάω” συνεχώς απόψεις, αλλά ταυτόχρονα δεν μου αρέσουν και τα λόγια του "αέρα", γι' αυτό θα εξετάσω μόνο ένα οικονομικό ζήτημα, αυτό του κατώτατου μισθού φυσικά για λόγους οικονομίας, γιατί πιστέψτε με μπορώ να "πληθωρίσω" άνετα, τυπώνοντας καμιά δεκαριά σελίδες με οικονομικά επιχειρήματα.

Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι Χ είναι η σωστή και δίκαια από οικονομικής άποψης τιμή, για τον κατώτατο μισθό σε μια συγκεκριμένη οικονομία και κοινωνία.

Τότε αλήθεια ποιος γνωρίζει ποια είναι είναι αυτή η σωστή και δίκαια τιμή του κατώτατου μισθού;

Μήπως ένας γραφειοκράτης δημόσιος υπάλληλος; Μήπως ο Αντώνης που είναι και οικονομολόγος, μήπως οι "παιχταράδες" οι τροικανοί, μήπως ο Μπένι, ή μήπως το ΠΑΜΕ σε συνεργασία με τον Αλέξη και την Αλέκα.

Και ας υποθέσουμε ότι σήμερα κάποιος από όλους αυτούς την γνωρίζει (προσοχή είναι παγίδα!) αυτή τη δίκαια και σωστή τιμή.

Αύριο η τιμή αυτή θα είναι η ίδια ή μήπως αυτή αλλάζει συνεχώς και δυναμικά ανάλογα με τα διαμορφούμενα δεδομένα της οικονομίας και της κοινωνίας;

Αλήθεια ακόμη ποιος θεωρεί ότι είναι σωστό και δίκαιο αυτή η τιμή να είναι η ίδια για όλους τους ανθρώπους ανεξάρτητα από την όρεξή τους για δουλειά και τις ικανότητές τους, αλλά ακόμη η ίδια και για όλες τις δουλειές;

Κατά την γνώμη λοιπόν η οικονομική αλήθεια και η κοινή λογική επιτάσσει ο κατώτατος μισθός να είναι ελεύθερος και όχι από πριν προκαθορισμένος και ότι για αυτόν θα πρέπει να αποφασίζει όχι κάποιος γραφειοκράτης αλλά η ίδια η αγορά και για την ακρίβεια ο μισθός αυτός να είναι “προϊόν” διαπραγμάτευσης μεταξύ των άμεσα εμπλεκομένων, δηλαδή μεταξύ του εργοδότη και του ίδιου του εργαζόμενου.

Και για αυτούς που σίγουρα θα ισχυριστούν ότι αν αφήσει κανείς τον εργοδότη να αποφασίσει για την αμοιβή, αυτός τελικά δεν θα δώσει πάνω από 1, άντε 2 ευρώ το μήνα ή την ώρα, αυτό που έχω να του πω εγώ είναι πως δεν είμαστε ακόμη στον μεσαίωνα που ένας επιχειρηματίας έψαχνε απλά για σκλάβους και πως τώρα η οποιαδήποτε παραγωγή απαιτεί πια εξειδικευμένο προσωπικό.

Ακόμη θα ήθελα σε αυτό να προσθέσω πως ένας σωστός εργοδότης γνωρίζει καλά πως θα πρέπει να νοιάζεται περισσότερο από τον μισθό για το αν ο εργαζόμενος του κάνει σωστά την δουλειά του και να θέλει πάντα να έχει τους καλύτερους και πιο αποδοτικούς εργαζομένους για να πετυχαίνει έτσι το καλύτερο αποτέλεσμα, επιβιώνοντας του ανταγωνισμού της πιάτσας αν θέλει αύριο να μην βαρέσει κανέναν "κανόνι".

Αλήθεια αν έμεινε κανείς που να υποστηρίζει ακόμη τον ορισμό της κατώτατης αμοιβής, έχω να τον ρωτήσω πως θα του φαίνονταν σε αυτόν εάν του προκαθόριζαν από πριν μια κατώτατη αμοιβή στην πρόσληψη ενός μάστορα που χρειάζεται για το σπίτι του και αυτή φυσικά να ήταν ανεξάρτητη της εργασίας που αυτός έχει ανάγκη.

Αλλά τις περισσότερες φορές αυτό που συμβαίνει είναι να επιθυμούμε και να διαμαρτυρόμαστε για τον καθορισμό τις κατώτατων αμοιβών όταν αυτές μας συμφέρουν, αλλά να τις καταγγέλλουμε ως άδικες και ως ληστεία όταν αυτές δεν ωφελούν εμάς αλλά τους άλλους.

Αλλά εγώ να δεχθώ ότι πρέπει τελικά να ορίζεται κατώτατος μισθός. Είναι εύκολο κανείς να υποχρεώσει έναν επιχειρηματία να τον καταβάλει, ειδικά στην Ελλάδα που οι περισσότεροι νόμοι αποτελούν στην πράξη απλά κουρελόχαρτα;

Ο καθορισμός κατώτατου μισθού σε μια οικονομία και ειδικά σε μια οικονομία με ύφεση έχει αποδειχθεί στην πράξη ότι τελικά αυξάνει την ανεργία. Και αυτό γιατί δημιουργεί περιορισμούς με αποτέλεσμα όταν εφαρμόζεται δεν διευκολύνει στην επίτευξη εταιρικών κερδών, με αποτέλεσμα να οδηγεί όλο και περισσότερες εταιρείες στην χρεοκοπία και την οικονομία σε μεγαλύτερη ύφεση.

Ακόμη και με την κοινή λογική να το εξετάσει κανείς, ο ορισμός κατώτατης αμοιβής δια νόμου ουσιαστικά προστατεύει τον ήδη εργαζόμενο εις βάρος ενός άνεργου με τα ίδια προσόντα, που συνεχίζει να παραμένει άνεργος γιατί δεν έχει την δυνατότητα να βρει δουλειά δεχόμενος ακόμη και μικρότερη αμοιβή.

Μακάρι η λύση λοιπόν για να παραχθεί πλούτος και να ευημερήσουμε όλοι μας, να ήταν ο καθορισμός ενός υψηλού κατώτατου μισθού πχ 1500 ευρώ όπως λέει και το ΚΚΕ και να λύσουμε έτσι περισσότερα προβλήματα από αυτά που θα δημιουργήσουμε.

Και καλά οι άσχετοι περί της οικονομικής θεωρίας πολιτικοί μας, αλλά αν είναι ποτέ δυνατόν αυτοί οι υποτιθέμενοι γνώστες της οικονομικής αλήθειας Ευρωπαίοι οικονομολόγοι της "συμφοράς", κάθονται τώρα και τσακώνονται (τρόπος του λέγειν) με το ΠΑΜΕ και Αντώνη, για το αν λέει ο κατώτατος μισθός πρέπει να είναι 1000, 700 ή 666 ευρώ.

Αφού καμιά φορά αναρωτιέμαι ότι αυτοί οι τροικανοί δεν μπορεί να είναι τόσο άσχετοι, μάλλον κάποιο άλλο σχέδιο θα έχουν στο μυαλό τους.

Δυστυχώς όμως για εμάς, είτε η απάντηση είναι ότι όντως είναι τόσο άσχετοι ή ότι έχουν κάποιο πονηρό και υποχθόνιο για εμάς σχέδιο με σκοπό να μας καταστρέψουν, η Ελληνική περίπτωση έχει καταλήξει κατά την γνώμη μου πια να είναι μια παρτίδα χαμένη από “χέρι” , από αυτές που δεν τις παίζουν ούτε καν οι “ταβλαδόροι” φυλακισμένοι στα κελιά τους.

Ο “Καθηγητής Λυκείου”