Ο Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος......

Όλα ξεκίνησαν τον Οκτώβριο του 10 όταν διάβασα το τελευταίο βιβλίο του William J. O'Neil (γνωστός γκουρού των μετοχών).

Προς το τέλος του βιβλίου, ο Μετρ των μετοχών, εστιάζοντας στην εντυπωσιακή ομοιότητα των διαγραμμάτων του Dow Jones Industrial της περιόδου 1921-1938 με αυτή του Nasdaq της περιόδου 1992 -2009, κατέληγε στο συμπέρασμα ότι σύμφωνα με το ιστορικό μοντέλο έχουμε έναν παγκόσμιο πόλεμο μπροστά μας.

Μάλιστα ο συγγραφέας κάνοντας ένα βήμα παραπάνω προσπάθησε να σκιαγραφήσει τον επερχόμενο αυτό πόλεμο, συνδέοντάς τον με το Ιράν και τα πυρηνικά όπλα που πιθανόν αυτό να αποκτούσε στο μέλλον.

Απ' όσον θυμάμαι έκλεισα το βιβλίο και πήγα για ύπνο ήσυχος εκείνο το βράδυ.

Μπορεί η ιστορία να ομοιοκαταληκτεί όπως έχει πει και ο Μαρκ Τουέιν, αλλά το μόνο σίγουρο είναι ότι είναι αδύνατο να προβλέψει κανείς το μέλλον με ακρίβεια.

Ο ύπνος μου όμως άρχισε να “χαλάει” όταν οι κοινωνικές εξεγέρσεις στην Μέση Ανατολή μεταδίδονταν από την μια χώρα στην άλλη.

Οι φράσεις του Ο'Neil ήρθαν ξανά στο μυαλό μου.

Τώρα πια είναι για εμένα προφανές.

Ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος είχε ήδη ξεκινήσει.

Ένας πόλεμος πολιτικο-κοινονικο-οικονομικός.

Οι αντίπαλοι προκαθορισμένοι.

Πολίτες εναντίων πολιτικών..

Τα αίτια διαφορετικά στην Δύση από ότι στην Μ Ανατολή.

Στην Δύση το αίτιο είναι η επί πολλών χρόνων διανομή ψεύτικου πλούτου. Στην Ευρώπη με δανεικά, στις ΗΠΑ με εκτύπωση ενός ωκεανού κάλπικων δολαρίων.

Όλα αυτά τα τελευταία χρόνια της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας, όλοι θέλαμε να ψωνίζουμε τα φθηνά κινέζικα προϊόντα. Για να μπορέσει όμως κανείς να ανταγωνιστεί τον Κινέζο εργαζόμενο των 100 δολαρίων το μήνα, θα πρέπει να γίνει πιο παραγωγικός χρησιμοποιώντας την εξειδικευμένη γνώση και κυρίως τις ικανότητες του που οδηγούν στην παραγωγή νέων ιδεών και κατ' επέκταση στην καινοτομία.

Αλλιώς μοιραία οι μισθοί πρέπει να πάνε στα 100 Ευρώ και κάτω λόγω ισοτιμίας (φυσικά γι άτομα ιδίων προσόντων).

Αυτό όμως δεν μπορούσε να γίνει εύκολα, με αποτέλεσμα οι πολιτικοί στην προσπάθειά τους να προστατέψουν τους ψηφοφόρους τους και κατ' επέκταση την επόμενη επανεκλογή τους, βγήκαν μπροστά και αλλού άρχισαν να δανείζονται ασύστολα (Ελλάδα) και αλλού να τυπώνουν ωκεανούς κάλπικων χαρτονομισμάτων.

Οι ανισορροπίες και τα χρέη όμως δεν μπορούν να διαιωνίζονται επ' άπειρον. 'Έτσι τώρα για κάποιους έχει έρθει ήδη η ώρα του λογαριασμού.

Η Ελλάδα λοιπόν είναι πια φανερό ότι έχει ήδη μπει σε αυτόν τον παγκόσμιο πόλεμο.

Τα ερωτήματα που μένουν να απαντηθούν πια είναι:

Ποια χώρα είναι η επόμενη που θα μπει σε αυτόν τον πόλεμο και κυρίως ποια θα είναι η τελευταία οι ΗΠΑ ή η Κίνα;

Ο προηγούμενος παγκόσμιος πόλεμος κράτησε σχεδόν πέντε χρόνια. Αυτός ο παγκόσμιος πόλεμος πόσα χρόνια θα διαρκέσει και κυρίως πόσα θύματα θα έχει;

Η Ελλάδα θα πέσει ξανά στην δίνη ενός εμφυλίου πολέμου όπως το 1945;

Από την άλλη πλευρά το ερώτημα που μπορεί ήδη να απαντηθεί κατά την γνώμη μου είναι ότι ηττημένο θα είναι το στρατόπεδο των πολιτικών.

Και φυσικά επειδή σχεδόν πάντα μετά από παγκόσμιους πολέμους δημιουργούνται ανακατατάξεις, πιστεύω ότι αυτή τη φορά θα αλλάξει ο παγκόσμιος οικονομικός ηγέτης με την σκυτάλη να περνάει στην Ασία.

Και όπως πάντα συμβαίνει μετά από πολέμους η καταστροφή θα είναι πολύ μεγάλη και η ανοικοδόμηση επώδυνη.

Μόνο που αυτή τη αυτή τη φορά η ανοικοδόμηση δεν θα συντελεστεί σε κτίρια, αλλά σε πολιτικά και νομισματικά συστήματα, σε οικονομικά μοντέλα και ανθρώπινες συνήθειες και νοοτροπίες.

Αλλά τελικά το μόνο σίγουρο είναι ότι όπως και στο τέλος κάθε πολέμου, το βιοτικό επίπεδο πολλών ανθρώπων θα ξεκινήσει σχεδόν από το “μηδέν”.

Ο “Καθηγητής Λυκείου”