Το “κουτόχορτο” της αισιοδοξίας....

Από την αρχή αυτής της κρίσης με το Ελληνικό χρηματιστήριο στις 2500 μονάδες και τα spreads στις 300 μονάδες, αυτοί οι ολίγοι που πρόβλεπαν την καταστροφή, αντιμετωπίζονταν από τους πολλούς ως οι “γραφικοί” της γειτονιάς.

Κατόπιν όταν τα πράγματα άρχισαν να παίρνουν για την Ελλάδα την άσχημη τροπή που όλοι γνωρίζουμε, οι “γραφικοί” αυτοί άρχισαν να ονομάζονται ειρωνικά “προφήτες της συμφοράς” και οι πιο πολλοί δεν ήθελαν καν να ακούσουν αυτά που “διαλαλούσαν”.

Οι περισσότεροι προτιμούσαν να ακούνε τα καλά “παραμύθια” που έλεγε ο Πρωθυπουργός για τους “κακούς κερδοσκόπους”, για το ότι τα δύσκολα πέρασαν και ότι όπου νάνε η οικονομία θα αρχίσει να αναπτύσσεται, ενώ ταυτόχρονα οι "κακοί" κερδοσκόποι θα ψάχνουν για τα πουκάμισά τους.

Κατόπιν όταν τα πράγματα έγιναν ακόμη χειρότερα, οι “καταστροφολόγοι” πέρασαν στην παρανομία, και πολλές φορές κλήθηκε ακόμη και ο εισαγγελέας “προς γνώση και συμμόρφωση”.

Τώρα που αυτοί που βλέπουν ότι έτσι όπως πάμε, τα χειρότερα είναι μπροστά μας και όχι πίσω μας έγιναν περισσότεροι, άρχισαν πλέον να αποκαλούνται από τους “αφελείς” της αισιοδοξίας και “μαϊντανοί” της καταστροφής.

Αυτό όμως που δείχνουν να αγνοούν οι περισσότεροι, είναι ότι ο τωρινός απαισιόδοξος είναι ο ενημερωμένος πρώην αισιόδοξος, ο οποίος σταθμίζοντας τα γεγονότα ρεαλιστικά και χωρίς προκαταλήψεις εξάγει τα συμπεράσματά του, με βάση μόνο την αντίληψή του και τα τωρινά δεδομένα.

Και τα δεδομένα έδειχναν από καιρό ότι βαδίζουμε προς το γκρεμό, αλλά σχεδόν όλοι μας μεθυσμένοι από το ποτό του εύκολου χρήματος των δανεικών, δεν δίναμε σημασία σε όλα αυτά τα στραβά και ανάποδα που συνέβαιναν στην κοινωνία και στην οικονομία, ίσως γιατί μπορεί και να μας “βόλευαν”.

Και ενώ τώρα σχεδόν όλοι πια έχουν συνειδητοποιήσει ότι πάσχουμε από “γάγγραινα” σε προχωρημένο στάδιο στο “αριστερό” μας πόδι και χρειαζόμαστε άμεσα ακρωτηριασμό, μερικοί βλέποντας τους πολιτικούς να “ακρωτηριάζουν” το “δεξιό” πόδι αντί για το “αριστερό”, αναφωνούν δυνατά ότι ο “ασθενείς” σύντομα θα θεραπευτεί και ότι τα χειρότερα πέρασαν.

Ίσως όμως τελικά να μην φταίνε οι άλλοι που πιστεύουν στις προφητείες, αλλά να φταίνε αυτοί που πιστεύουν στα θαύματα.

Δυστυχώς όμως αυτό που δεν μπορούν να δουν ακόμη οι τωρινοί αισιόδοξοι, είναι ότι δεν “αρμένιζε στραβά” μόνο η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, αλλά σχεδόν όλος ο Δυτικός κόσμος. Έτσι τώρα συνεχίζουν να πιστεύουν, ότι η κρίση αυτή του χρέους αποτελεί απλώς μια απλή “γρίπη” του συστήματος, η οποία ουσιαστικά μπορεί να θεραπευτεί ακριβώς όπως και οι προηγούμενες.

Αυτό που τους διαφεύγει όμως είναι, ότι οι προηγούμενες κρίσεις του συστήματος ουσιαστικά “κουκουλώθηκαν” με την δημιουργία νέων μεγαλύτερων χρεών από τα κράτη.

Έτσι τώρα το να πας να θεραπεύσεις έναν ασθενή που πάσχει από έναν ιό, χορηγώντας και άλλο από αυτόν τον ιό, μάλλον οι πιθανότητες γέρνουν στο ότι ίσως αυτό τελικά θα αποβεί “μοιραίο” για το ίδιο το σύστημα.

Έτσι μέσα σε αυτό το παραλογισμό της ανοησίας, έχουμε από την μια πλευρά τις αγορές να “φωνάζουν” με τον τρόπο τους, ότι η θεραπεία που εφαρμόζεται στα Δυτικά κράτη είναι προς την λάθος κατεύθυνση.

Από την άλλη πλευρά έχουμε τους πολιτικούς οι οποίοι είτε από συμφέρον είτε από άγνοια είτε από φόβο αντί να πάρουν τις σωστές αποφάσεις, συνεχίζουν να κατηγορούν τις αγορές για το πρόβλημα, επιδιώκοντας ουσιαστικά με αυτό το τρόπο να καλύψουν την δική τους ανεπάρκεια.

Σε αυτόν τον “πόλεμο” όμως μεταξύ των αγορών και των πολιτικών, δεν έχω πια καμιά αμφιβολία για το ποιοι θα είναι τελικά οι ηττημένοι.

Κατά την γνώμη μου θα είναι για μία ακόμη φορά, όλοι αυτοί που εδώ και καιρό τώρα μασάνε το “κουτόχορτο” της αισιοδοξίας.

Ο “Καθηγητής Λυκείου”