Ο “Ταύρος” είναι στα Commodities...

Αν συγκρίνει κανείς τα διαγράμματα των τιμών των εμπορευμάτων από τις αρχές του 1900, σε αντιδιαστολή με αυτά των τιμών των μετοχών, μπορεί εύκολα να διαπιστώσει ότι αυτά κινούνται σε αντίθετη κατεύθυνση.

Μπορεί λοιπόν κανείς να διακρίνει μεγάλες χρονικές περιόδους άνω των 10 ετών στις οποίες όταν οι μετοχές κινούνται σε ανοδική τροχιά (bull market), τα εμπορεύματα κινούνται καθαρά σε πτωτική τροχιά (bear market) και το αντίστροφο, φυσικά πάντα με την ύπαρξη κάποιων σύντομων ανοδικών διαλειμμάτων (bear market rallies).

Έτσι σε όλα τα χρονικά διαστήματα των παγκοσμίων πολέμων (δεκαετίες 1910, 1940), καθώς και των δεκαετιών ύφεσης (1930) αλλά και πληθωρισμού (1970), διακρίνουμε μια σημαντική υπεραπόδοση των τιμών των υλικών αγαθών έναντι των αποδόσεων των τιμών των μετοχών.

Αντίθετα για τις περιόδους της έντονης ανάπτυξης και ευημερίας που γνώρισε η ανθρωπότητα τα τελευταία 100 χρόνια, διακρίνουμε μια έντονη υπεραπόδοση των μετοχών έναντι των εμπορευμάτων (δεκαετίες 1920, 1950, 1980, 1990).

Αυτό από οικονομικής άποψης είναι πολύ λογικό και μπορεί να εξηγηθεί εύκολα με τον κλασικό νόμο της προσφοράς και της ζήτησης.

Έτσι σε περιόδους παγκόσμιων αναταραχών η ζήτηση για υλικά αγαθά (τρόφιμα, πρώτες ύλες) είναι εξαιρετικά αυξημένη εξαιτίας του πολέμου, ενώ από την άλλη η προσφορά εξαιρετικά μειωμένη, εξαιτίας των καταστροφών των υποδομών ή ακόμη και των ίδιων των υλικών, ενώ το ίδιο διάστημα τα κέρδη των περισσοτέρων εταιριών (εκτός αυτών που εξάγουν τις πρώτες ύλες) βρίσκονται σε εξαιρετικά χαμηλά επίπεδα, και φυσικά το ίδιο συμβαίνει και με τις τιμές των μετοχών τους.

Κατόπιν με το τέλος του πολέμου και στην αρχή της οικονομικής ανάπτυξης η ζήτηση σε πρώτες ύλες αυξάνεται περαιτέρω και απότομα, σηματοδοτώντας έτσι το τέλος της ανοδικής αγοράς των εμπορευμάτων με την συνηθισμένη τελευταία και πιο απότομη αύξηση των τιμών τους.

Αυτό διότι λόγω της όλο και αυξανόμενης παραγωγής υλικών από την δημιουργία νέων εταιριών που σπεύδουν να επωφεληθούν από τις υψηλές τιμές, οι τιμές των πρώτων υλών παίρνουν την κατηφόρα λόγω της αυξημένης προσφοράς, επηρεάζοντας έτσι θετικά τα κέρδη των εταιρειών που τα χρησιμοποιούν ως πρώτη ύλη και φυσικά των τιμών των μετοχών τους.

Όσο προχωράμε όμως μέσα σε έναν ανοδικό κύκλο, οι νέες επενδύσεις προσανατολίζονται όλο και πιο πολύ σε υπηρεσίες και τεχνολογίες μεγαλύτερης προστιθέμενης αξίας, με αποτέλεσμα να μην σημειώνεται αντίστοιχη αύξηση της παραγωγής και εξόρυξης πρώτων υλών με αποτέλεσμα από κάποιο σημείο και μετά η προσφορά τους να μειώνεται. Το διάστημα αυτό όμως τα κέρδη των εταιρειών λόγω του αυξημένου περιθωρίου κέρδους αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο, ενώ οι τιμές των αντίστοιχων μετοχών τους με γεωμετρική.

Προς το τέλος όμως της περιόδου της έντονης ανάπτυξης τα αποθέματα εμπορευμάτων βρίσκονται σε πολύ μεγαλύτερο επίπεδο από αυτό της ζήτησης, οδηγώντας έτσι πολλές από τις πρότερες επενδύσεις σε αποτυχία και τελικά στο κλείσιμο πολλών εταιριών και την οικονομία στην ύφεση. Αλλά εξαιτίας του ότι τα εμπορευματικά αποθέματα απαξιώνονται και καταναλώνονται σχετικά γρήγορα, διότι οι βασικές ανθρώπινες ανάγκες δεν σταματούν ποτέ, η ζήτηση των υλικών αυξάνεται περισσότερο από την προσφορά και έτσι ξανά αρχίζει η ανοδική αγορά για τις τιμές των εμπορευμάτων.

Αν πάμε λοιπόν τώρα στις δύο τελευταίες δεκαετίες, θα δούμε ότι μετά την υπεραπόδοση των τιμών των μετοχών της δεκαετίας του 90 (δεκαετία στην οποία οι τιμές των υλικών υποαπέδωσαν σημαντικά) και το σκάσιμο της φούσκας των μετοχών, διαδέχθηκε ένα χρονικό διάστημα (2000-2003) στην οποία οι τιμές των εμπορευμάτων υπεραπέδωσαν έναντι των μετοχών.

Από εκεί και πέρα όμως αρχίζει μια περίοδος (2003-2007) στην οποία τόσο οι τιμές των μετοχών όσο και και αυτές των commodities ανεβαίνουν ταυτόχρονα, μια περίοδος (2008-2009) στην οποία πέφτουν μαζί και την τελευταία περίοδο (2009-2011) στην οποία ανεβαίνουν ξανά μαζί (Η Ελλάδα εξαιρείται γιατί έχει χρεοκοπήσει.)

Άραγε λοιπόν να είναι ο ταύρος που έχει μεταμφιεστεί ή είναι η αρκούδα που είναι μασκαρεμένη;

Η απάντηση για μένα είναι απλή.

Οι ταύροι στις μετοχές έχουν πήλινα πόδια, γιατί στηρίζονται στα μηδενικά επιτόκια και τα κάλπικα δολάρια της FED.

Από την άλλη πλευρά και τα υλικά αγαθά έχουν στηρίξει μέρος της άνοδου τους στον πληθωρισμό των κάλπικων δολαρίων της FED, αλλά όπως έχω σημειώσει και σε άλλο άρθρο μου έχω την πεποίθηση ότι βρισκόμαστε στην αρχή ενός παγκοσμίου πολέμου, το τέλος του οποίου πιστεύω ότι θα βρει τις τιμές των υλικών αγαθών πολύ υψηλότερα από εκεί που είναι τώρα, σηματοδοτώντας ταυτόχρονα και το τέλος της μακρόχρονης ανοδικής τους πορείας.

Ο πραγματικός ταύρος λοιπόν είναι στα Commodities.

Ο ταύρος στις μετοχές είναι ένας ταύρος “τραβεστί” και πρόκειται σύντομα να καταρρεύσει.

Ο “Καθηγητής Λυκείου”