Πριν την αγορά .. σκέψου την πώληση...

Κατά την γνώμη μου το μεγαλύτερο λάθος που κάνει ένας “πρωτάρης” στο χρηματιστήριο δεν είναι ότι αγοράζει λάθος μετοχές στην λάθος τιμή, αλλά το ότι δεν έχει ιδέα το πότε και σε ποια τιμή σκοπεύει να πουλήσει αυτό που αγοράζει.

Διότι πιστεύω πια ακράδαντα ότι η τέχνη στο χρηματιστήριο βρίσκεται στην πώληση και όχι στην αγορά. Αυτός θεωρώ ότι είναι και ο λόγος που υπάρχουν πάντα πάρα πολλοί πρόθυμοι ειδικοί για σε συμβουλέψουν τι να αγοράσεις, ενώ από την άλλη πλευρά υπάρχουν πολύ λιγότεροι για να σε συμβουλέψουν τι να πουλήσεις και σχεδόν κανένας για το πότε να το πουλήσεις.

Όταν αγοράζει λοιπόν κανείς μια μετοχή, το πρώτο πράγμα που πρέπει να έχει στο μυαλό του ή στο χαρτί του, είναι ένα συγκεκριμένο και αυστηρό πλάνο, το οποίο να καθορίζει εκ των προτέρων τους κανόνες πώλησης.

Αυτό γιατί ακόμη και στην ευχάριστη περίπτωση που η μετοχή ανέβει άμεσα πάνω από την τιμή της αγοράς, συνήθως ο επενδυτής το μόνο που κάνει είναι να χαίρεται και να ξοδεύει πανηγυρίζοντας για τα “χάρτινα” κέρδη του, χωρίς όμως να πουλάει για να καταγράψει το πραγματικό κέρδος, ενώ όταν η μετοχή του πάρει αργότερα την κατηφόρα, απογοητεύεται πλήρως πουλώντας σχεδόν πάντα κοντά στον πάτο και με μεγάλη χασούρα.

Από την άλλη πλευρά αν η μετοχή πάρει εξ αρχής την κατηφόρα, ο επενδυτής θα πρέπει οπωσδήποτε να έχει ένα συγκεκριμένο πλάνο έγκαιρης διακοπής των ζημιών του(stop loss), γιατί και σωστή επιλογή μετοχής να έχει κάνει, το σίγουρο είναι πλέον ότι έχει κάνει λάθος στην τιμή εισόδου σε αυτήν.

Η γνώμη μου λοιπόν είναι ότι ένας επενδυτής όταν αγοράζει μετοχές, θα πρέπει να σκέφτεται όπως ένας απλός έμπορος.

Ένας έμπορος όταν αγοράζει εμπόρευμα, έχει από πριν στο μυαλό του ένα συγκεκριμένο μεικτό κέρδος πώλησης πχ 30% που προσδοκά να κερδίσει από αυτή τη συναλλαγή. Ακόμη αν αγοράσει πχ κόκκινες και κίτρινες μπλούζες, και οι κόκκινες πουληθούν ενώ οι κίτρινες όχι, βάζει σε προσφορά τις κίτρινες μπλούζες σε χαμηλότερη τιμή, ίσως ακόμη και από αυτήν της αγοράς τους, απλώς και μόνο για να φύγουν.

Κατόπιν παραδεχόμενος το λάθος του δεν αγοράζει ξανά κίτρινες μπλούζες, αλλά περισσότερες από τις κόκκινες και ίσως κάποιες άλλες πχ πράσινες.

Με τον ίδιο τρόπο πιστεύω ότι πρέπει να σκέφτεται και ένας επενδυτής όταν αγοράζει μετοχές.

Όταν για παράδειγμα αγοράζει σε ένα νέο υψηλό μετά από μια διάσπαση συσσώρευσης, μπορεί εκ των προτέρων να βάλει ένα στόχο πώλησης ενός μέρους ή όλων των μετοχών του, με ένα όριο κέρδους πχ 25 με 30%.

Ακόμη μπορεί και να χρησιμοποιήσει έναν Κινητό Μέσο Όρο (πχ τον Κ.Μ.Ο 50 ημερών) σαν κυλιόμενο ανοδικό sell stop και να πουλήσει μέρος ή όλες τις μετοχές του, όταν η καμπύλη τιμών διασπάσει καθοδικά αυτόν τον Κ.Μ.Ο.

Η πιο ενδεδειγμένη όμως κατά την άποψή μου τεχνική, είναι να πουλάει κανείς όταν διακρίνει ότι η μετοχή του περνάει από το στάδιο 3 του σχήματος του Stan Weinstein's στο στάδιο 4, διασπώντας το κάτω όριο της περιοχής συσσώρευσης, ενώ ταυτόχρονα ο ΚΜΟ των 150 ημερών αρχίζει να μειώνεται.

Σαφώς όμως το κυριότερο και πιο απαραίτητο πλάνο πώλησης ενός επενδυτή, είναι αυτό της πώλησης για την άμεση περικοπή των ζημιών του.

Έτσι για να μην πανικοβληθεί κανείς σε περίπτωση που η αγορά γυρίζει "εναντίον" του και χάσει και τα “αυγά και τα πασχάλια”, θα πρέπει οπωσδήποτε να έχει καθορίσει από πριν την μέγιστη μείωση της τιμής, την οποία μπορεί να δεχθεί χωρίς να πουλήσει τις μετοχές του.

Τέτοια stop loss μπορεί να είναι ένα απόλυτο ποσοστό πχ 4% ή 7% ή 10% κάτω από την τιμή αγοράς, ή το κάτω όριο τιμών της συσσώρευσης που πραγματοποιεί η μετοχή πριν από την ανοδική διάσπαση.

Το κυριότερο λάθος που μπορεί να κάνει ένας επενδυτής κατά την γνώμη μου, είναι να μην παραδεχθεί από την αρχή μια λάθος αγορά μετοχών, η τιμή των οποίων συνεχίζει να πέφτει και να προσπαθήσει να μειώσει το κόστος κτήσης αγοράζοντας και άλλες μετοχές, (δηλαδή και άλλες “κίτρινες μπλούζες”) σε χαμηλότερες τιμές (μουαγιέν).

Αυτή η τεχνική σε συνδυασμό με την έλλειψη συγκεκριμένων τιμών περικοπής ζημιών, αποτελεί την υπ' αριθμόν ένα αιτία οικονομικής καταστροφής των υποψήφιων επενδυτών στο χρηματιστήριο.

Γιατί το να αγοράζει κανείς μετοχές χωρίς stop loss, είναι σαν να αγοράζει για να οδηγήσει ένα αυτοκίνητο χωρίς φρένα. Μοιραία μετά από κάποια “στροφή” επέρχεται το “μοιραίο”.

Ο “Καθηγητής Λυκείου”