Άσε τον πάτο για τους “άλλους”.....

Στο χρηματιστήριο όποιος έχει την λογική του “αγόραζε φθηνά και πούλα ακριβά”, έχει ως επί τω πλείστων ως βασική του επιδίωξη να αγοράσει όσο πιο φθηνά γίνεται και αν είναι δυνατόν κοντά στον “απόλυτο πάτο”.

Έτσι με τον καιρό ο επενδυτής αυτός, αποκτά την συνήθεια να ψάχνει για ευκαιρίες σε μετοχές που έχουν πέσει πάρα πολύ και που κατά την γνώμη του ή την γνώμη των απανταχού “ειδικών” αποτελούν όχι απλώς “ευκαιρίες” αλλά πραγματικά “κελεπούρια” (Bargain Hunters).

Οι παλιές καραβάνες των χρηματιστηρίων όμως, γνωρίζουν πολύ καλά ότι οι μετοχές αγοράζονται “On the way up...not on the way down...”.

Αυτό γιατί οι μεσοπρόθεσμες τάσεις διατηρούνται για μήνες ή και για χρόνια, ενώ ο πάτος γράφεται μια φορά ανά μεσοπρόθεσμη τάση. Έτσι αυτό που συνήθως συμβαίνει, είναι ο επενδυτής να αγοράζει μια “φθηνή” κατά την γνώμη του μετοχή για να διαπιστώσει μετά από λίγο καιρό ότι εχθρός του “φθηνού” είναι το “φθηνότερο”.

Αυτό τις περισσότερες φορές οδηγεί στην επιδείνωση της ψυχολογικής του κατάστασης, με αποτέλεσμα όταν “γράφεται” ο πραγματικός πάτος, αυτός να “πετάει” πανικόβλητος τα χαρτιά του, νομίζοντας ότι “πάτος” δε έχει πάτο.

Όλα αυτά μπορούν να αποφευχθούν εάν ο υποψήφιος επενδυτής γνωρίζει εκ των προτέρων πως παίζεται το παιχνίδι στο χρηματιστήριο.

Έτσι αν δεν τα έχει παρατήσει πιο πριν, είτε αηδιασμένος πετώντας τα χαρτιά του στον πάτο, είτε χρεοκοπημένος κρατώντας στα χέρια του μετοχές μελλοντικών “κανονιών”, συνειδητοποιεί κάποια στιγμή ότι οι τιμές των μετοχών αλλά και των δεικτών, δεν κινούνται τυχαία όπως πιστεύουν πολύ, αλλά με βάση το παρακάτω διάγραμμα.

Σύμφωνα λοιπόν με το διάγραμμα του Stan Weinstein's οι μετοχές κινούνται σε κύκλους, οι οποίοι μπορούν να χωριστούν σε τέσσερα στάδια.

Κατά το πρώτο στάδιο, η μετοχή συσσωρεύει μέσα σε ένα στενό εύρος τιμών για ένα χρονικό διάστημα και γύρω από τον ΚΜΟ 150 ημερών, ο οποίος τείνει να βρίσκεται σε οριζόντια θέση. Κατόπιν πραγματοποιεί μια διάσπαση σε νέο υψηλό με αύξηση του όγκου συναλλαγών και η μετοχή περνάει στο στάδιο 2 "παίρνοντας την ανηφόρα" μαζί με τον ΚΜΟ 150 ημερών. Το στάδιο αυτό μπορεί να διαρκέσει μήνες ή και χρόνια και να έχει στο εσωτερικό του και άλλα στάδια συσσώρευσης τύπου 1, με την τιμή της μετοχής όμως να τα διασπά ανοδικά πραγματοποιώντας συνεχώς νέα υψηλά.

Κατόπιν έρχεται μια μέρα που η μετοχή θα αρχίσει να συσσωρεύει σε ένα συγκεκριμένο επίπεδο τιμών, ο ΚΜΟ 150 θα οριζοντιωθεί και κάποια στιγμή η μετοχή θα διασπάσει το κάτω όριο τιμών και θα "πάρει την κατηφόρα" μαζί με τον ΚΜΟ 150. Εδώ η αύξηση του όγκου συναλλαγών δεν είναι αναγκαία προϋπόθεση, διότι ως γνωστών “Οι μετοχές ανεβαίνουν με λεφτά και πέφτουν με χαρτιά”.

Έτσι αρχίζει το στάδιο 4 το οποίο και αυτό μπορεί να κρατήσει μήνες ή και χρόνια, έχοντας στο εσωτερικό του και άλλα στάδια τύπου 3. Σε αυτό το στάδιο ο επενδυτής δεν αγοράζει σε καμιά περίπτωση μετοχές, διότι οι απώλειες κεφαλαίου που μπορεί να υποστεί, είναι δυνατόν να τον “γονατίσουν” τόσο οικονομικά αλλά κυρίως ψυχολογικά.

Αυτό που πρέπει λοιπόν να κάνει ένας γνώστης της τέχνης του χρηματιστηρίου, είναι να “κλείσει” τα αυτιά του στις cheerleaders που ζητωκραυγάζουν κατά διαστήματα ότι “τον πάτο τον έχουμε δει” και να περιμένει έως ότου το διάγραμμα τιμών του δείξει ότι έχουμε περάσει ξανά από το στάδιο 1 στο στάδιο 2 του ανοδικού κύκλου.

Με άλλα λόγια έχει πραγματοποιηθεί η άνω ανοδική διάσπαση συσσώρευσης των τιμών και του οριζοντίου πια ΚΜΟ 150, με αποτέλεσμα τόσο οι τιμές όσο και ο ΚΜΟ 150 να έχουν πάρει ξανά την "ανηφόρα" οδηγώντας την μετοχή ή τον δείκτη ξανά στο ανοδικό στάδιο 2.

Τις διασπάσεις αυτές τις αναζητούμε κυρίως στις μετοχές που θέλουμε να αγοράσουμε, αλλά και στον ΓΔ, για να δούμε εάν έχει όντως αλλάξει η μεσοπρόθεσμη τάση ή οι ειδικοί που τώρα αναφωνούν για πάτο, “καταπιούν την γλώσσα τους” για μια ακόμη φορά, κατά την διάρκεια της πτωτικής αυτής αγοράς.

Αυτοί που έχουν χάσει και τα “σώβρακα” τους στις αγορές, γνωρίζουν πια και δεν παριστάνουν τους “έξυπνους”, αγοράζοντας μετοχές που κινούνται κάτω από έναν μειούμενο ΚΜΟ 150, αλλά περιμένουν υπομονετικά να αγοράσουν όταν τους το “σφυρίξει” η ίδια η αγορά.

Και κυρίως ξέρουν ότι οι μακροπρόθεσμοι πάτοι, δεν γράφονται όταν τα κείμενα στα άρθρα των ΜΜΕ έχουν τίτλους όπως “Τον πάτο τον έχουμε δει”, “Τα χειρότερα πέρασαν” και “Οι μετοχές είναι πια ευκαιρίες” γιατί ξέρουν καλά αυτό που λένε οι παλιοί...

“Όταν μια αγορά βρίσκεται στον πάτο της ...

μην περιμένεις κανείς να σε πάρει τηλέφωνο και να στο πει...”

Ο “Καθηγητής Λυκείου”