και χρήμα δεν εκράτεις...

και χρήμα δεν εκράτεις...
και χρήμα δεν εκράτεις...

Δευτέρα 22 Αυγούστου 2011

Δουλεύω, παράγω, αμείβομαι...


Όσο περισσότερο ασχολούμαι με τα οικονομικά, τόσο πιο πολύ πείθομαι πως το σωστότερο και δικαιότερο οικονομικό σύστημα το οποίο και μπορεί να επιβιώσει μέσα στο πέρασμα του χρόνου, είναι το:

Δουλεύω ===> Παράγω ===> Αμείβομαι...”

Διότι σε αυτό το οικονομικό σύστημα, το μόνο που πρέπει να προσέχει κανείς για να μην την “πατήσει”, είναι να παράγει κάτι το οποίο είναι επιθυμητό από τους άλλους και όχι πχ να κατασκευάζει καμουτσίκια για άλογα.

Φυσικά βέβαια σε μια τέτοια “αλυσίδα”, αρκεί απλώς και μόνο το σπάσιμο ενός “κρίκου”, για να καταρρεύσει με μιας ολόκληρο το οικοδόμημα. Έτσι για παράδειγμα το σύστημα:

“Δουλεύω ===> Δεν παράγω ===> αλλά Αμείβομαι”,

δεν μπορεί να διατηρηθεί επί μακρόν και τελικά μια μέρα καταρρέει.

Όπως και το : “Δουλεύω ===> Παράγω ===> αλλά ΔΕΝ Αμείβομαι”,

οδηγεί πάλι στην κατάρρευση μοιραία δια της επαναστάσεως.

Όλα αυτά φυσικά έχουν επιβεβαιωθεί ιστορικά και στην πράξη, από τα πρώην κομουνιστικά κράτη όπου το σύστημα στο τέλος ήταν το:

Κάνουμε πως δουλεύουμε ===> Δεν παράγαμε ===>Κάνανε ότι μας πληρώνανε. “

Γι' αυτό και κάποια στιγμή κατέρρευσε ο κομουνισμός σαν σύστημα.

Αλλά και στην Ελλάδα, που τα τελευταία χρόνια για τους περισσότερους δημοσίους υπάλληλους αλλά και τους πολιτικούς το σύστημα ήταν το:

Κάνουμε πως δουλεύουμε ===> Δεν παράγουμε τίποτε ===> Αλλά μας πληρώνουν κανονικά “,

πάλι δεν άργησε να έρθει η κατάρρευση. Αυτό διότι όταν ένας “κάθεται”, κάποιος άλλος πρέπει να δουλεύει “διπλά” για αυτόν, αλλιώς αυτά που δεν παράγει αυτός που “Κάνει πως δουλεύει”, πρέπει να τα αγοράσουμε με δανεικά. Και φυσικά όταν αυτοί που “κάθονται” γίνονται πολλοί, το επόμενο που “κάθεται” πάνω στα “κεφάλια” όλων είναι η ίδια η χρεοκοπία.

Αλλά και στην Αμερική που το βασικό οικονομικό σύστημα τώρα πια είναι το:

Τους Δουλεύουμε όλους ===> Παράγουν οι Κινέζοι ===> Και κάνουμε ότι τους πληρώνουμε”,

είναι πια για εμένα βέβαιο ότι επίκειται και γι' αυτό προσεχώς η κατάρρευση.

Και πως να μην καταρρεύσει άλλωστε, αφού οι ΗΠΑ κατάφεραν και εφάρμοσαν στην πράξη το χειρότερο οικονομικό σύστημα που έχει εφαρμοστεί ποτέ στην παγκόσμια οικονομική ιστορία. Στην περίπτωση λοιπόν των δεκάδων εκατομμυρίων δολαρίων που δόθηκαν ως αποζημίωση σε διευθυντικά στελέχη εταιριών οι οποίες χρεοκόπησαν στην φούσκα των Αμερικανικών ακινήτων, το σύστημα που εφαρμόστηκε ήταν το ακόμη χειρότερο:

Δουλεύουμε ===> Τα κάνουμε μαντάρα ===> Αμειβόμαστε πλουσιοπάροχα”.

Δυστυχώς αυτό που τελικά έχει γίνει στα περισσότερα δυτικά κράτη στις μέρες μας, είναι ότι ο κρίκος της “αλυσίδας” που συνδέει την εργασία με την παραγωγή έχει ουσιαστικά “σπάσει” και έτσι έχει δημιουργηθεί μια φούσκα στις αμοιβές, ιδίως σε αυτές που μοιράζει το κράτος.

Αυτό έγινε κατά την γνώμη μου γιατί το οικονομικό σύστημα των δυτικών κρατών προσανατολίστηκε λανθασμένα στην κατανάλωση και όχι στην παραγωγή.

Έτσι το σύστημα έχει πάψει πια να είναι δίκαιο, διότι δεν λαμβάνει υπόψιν του αυτά που προηγουμένως πρέπει κάποιος να έχει παράγει για να μπορέσει να καταναλώσει ανάλογα, αλλά επιτρέπει σε πολλούς να καταναλώνουν ασύστολα, χωρίς προηγουμένως να έχουν παράγει σχεδόν τίποτε.

Και αυτό τους το επιτρέπει είτε με την παροχή δανεικών (Ελλάδα) είτε με το τύπωμα “κάλπικων” χαρτονομισμάτων (ΗΠΑ). Φυσικά και στις δύο περιπτώσεις το οικονομικό σύστημα που ουσιαστικά εφαρμόζεται δεν είναι άλλο από αυτό της “χρεοκοπίας”.

Όποιο οικονομικό σύστημα λοιπόν δεν στηρίζεται στην βασική αρχή της παραγωγής, είναι κατά την γνώμη μου ελαττωματικό και καταδικασμένο κάποια στιγμή να καταρρεύσει. Κατά συνέπεια, αυτό που πρέπει να ρωτάει πια κανείς από εδώ και πέρα δεν είναι το εάν αυτό θα καταρρεύσει, αλλά το πότε.

Ο “Καθηγητής Λυκείου”

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.