Από που θα φύγει ο “ατμός” ;...

Το ότι οι Έλληνες διοικούντες είναι άσχετοι περί των οικονομικών και ανόητοι το ήξερα. Αυτό που δεν γνώριζα όμως ήταν, ότι και οι Ευρωπαίοι διοικούντες είναι και αυτοί το ίδιο ανόητοι, αλλά το κυριότερο ότι κατέχουν την οικονομική λογική όσο την κατέχει και ο γιος μου που είναι έξι ετών.

Αυτό άρχισα να το “ψιλιάζομαι” από τότε που ανακοινώθηκε το μεσοπρόθεσμο νο 1, διότι από τότε όχι μόνον εγώ αλλά και σχεδόν όλο το Internet, ξέραμε ότι θα αυτό θα αποτύχει σύντομα και παταγωδώς.

Και αν στην αρχή ήθελα να πιστέψω ότι οι διοικούντες την ΕΕ αλλά και το ΔΝΤ, ενεργούσαν βάσει κάποιου σχεδίου το οποίο θα αποδείκνυε σε στάδια στους δικούς μας “κουτούς” Έλληνες διοικούντες την αναπόφευκτη και πρέπουσα λύση για το Ελληνικό προβλημα, ήρθε το μνημόνιο 2 για να μου επιβεβαιώσει πανηγυρικά ότι τελικά όλοι αυτοί “εκεί πάνω”, έχουν πάρει όλοι τους στην κυριολεξία, “διαζύγιο” με την κοινή λογική.

Αλλά όπως λένε και οι παλιοί: “είναι να μην σε πάρει η κατηφόρα”. Έτσι τελευταία και πριν ακόμη στεγνώσει το μελάνι από την υπογραφή στο μνημόνιο νο 2, ακούγεται έντονα ότι θα έρθει λέει και νέο μνημόνιο, το μνημόνιο νο 3.

Λυπάμαι αλλά εμένα όλη αυτή η κατάσταση μου θυμίζει την “Μεγάλη των μπάτσων σχολή no 1,2,3,4...”. Μόνο που εδώ δυστυχώς, έχουμε να κάνουμε με το έργο: “ Η μεγάλη των κάφρων σχολή νο 1,2,3....”.

Καμιά φορά με πιάνουν κάποιες τάσεις αυτοκριτικής και σκέφτομαι ότι όλα αυτά που λέω εγώ ένας καθηγητής και μάλιστα όχι των οικονομικών, για “αξιοσέβαστους” ανθρώπους, έμπειρους πολιτικούς και οικονομολόγους που αμείβονται με εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ το χρόνο, δεν μπορεί παρά να είναι βλακείες.

Έλα όμως που τα αποτελέσματα δικαιώνουν συνεχώς όλους εμάς (που εδώ που τα λέμε δεν είμαστε και λίγοι) που θεωρούν τους διοικούντες μας άσχετους, αφού το αποτέλεσμα των ενεργειών τους παραμένει συνεχώς στο “μηδέν” με τα μνημόνια καταρρέουν το ένα πίσω από το άλλο στην σειρά σαν τραπουλόχαρτα, τη στιγμή μάλιστα που η Ελλάδα είναι ήδη και με την βούλα εδώ και καιρό σε κατάσταση “Great Depression”.

Επειδή λοιπόν όλοι μας πρέπει να κρινόμαστε εκ του αποτελέσματος, θεωρώ ότι όταν κάποιος λέει ότι θα γίνει το Α και γίνεται Α, τότε αυτός είναι ο “Καθηγητής”, ενώ ο άλλος που υποστήριζε το Β, ο “αδιάβαστος”. Και όταν αυτός ο “άλλος”, επιμένει πεισματικά στην λάθος επιλογή αγνοώντας συστηματικά την πραγματικότητα, τότε δεν είναι μόνο “αδιάβαστος” αλλά και ανόητος. Αυτή δυστυχώς ή ευτυχώς είναι η πραγματικότητα κατ' εμέ.

Κάποιος θα ανταπαντήσει ότι “Έξω από τον χορό πολλά τραγούδια....” αλλά αυτό που έχω να του απαντήσω εγώ, είναι ότι βεβαίως και το Ελληνικό πρόβλημα χρέους είναι ένα πολύ δύσκολο πρόβλημα. Όμως η γνώμη μου είναι, ότι όσο πιο δύσκολο είναι ένα πρόβλημα, τόσο πιο ριζοσπαστική και η λύση που πρέπει κάποιος να εφαρμόσει για να το επιλύσει.

Το να καλύπτει κανείς όμως συνεχώς τους χρεοκοπημένους, να τους δανείζει και άλλα χρήματα κλείνοντας συνεχώς τα μάτια στην πραγματικότητα, και με το να “χτυπάει συνεχώς το σαμάρι ενώ φταίει ο γάιδαρος”, αυτό να με συγχωρέσετε, αλλά μόνο ριζοσπαστική λύση δεν είναι.

Γιατί το να πιστεύεις ότι θα πετύχεις με το μνημόνιο 2 την στιγμή που απέτυχε παταγωδώς το μνημόνιο 1, είναι κατά την γνώμη μου σαν να περιμένεις η ομάδα της γειτονιάς σου να κερδίσει έναν αγώνα με την Μπαρτσελώνα, τη στιγμή μάλιστα που από το πρώτο ημίχρονο χάνεις “μόνο” με 15-0.

Αυτά λυπάμαι πολύ, αλλά ούτε με πρόεδρο τον Μπέο δεν γίνονται.

Η πραγματικότητα λοιπόν είναι ότι έχουμε ήδη χρεοκοπήσει, και φυσικά η λογική λέει ότι όποιος χρεοκοπεί φτωχαίνει. Και όσο μεγαλύτερη η χρεοκοπία, τόσο μεγαλύτερη και η φτώχεια.


Το θέμα λοιπόν στην περίπτωσή μας είναι ποιος, αλλά κυρίως με ποιόν τρόπο θα αναλάβει αυτή την διαδικασία του “φτωχαίνω”.
Όταν όμως οι διοικούντες δεν μπορούν να “βρουν” αυτούς που ευθύνονται πραγματικά για την χρεοκοπία μας για να τους “φτωχύνουν” ανάλογα, αναλαμβάνουν συνήθως τα “αόρατα χέρια” της οικονομίας που έλεγε και ο Adam Smith, τα οποία δια της υποτιμήσεως του νομίσματος “φτωχαίνουν δίκαιους και αδίκους”, επαναφέροντας έτσι την ισορροπία στο σύστημα.

Στην περίπτωσή μας όμως δεν υπάρχει αυτός ο “δρόμος”, γιατί μαζί με εμάς θα πρέπει να “φτωχύνουν” και οι Γερμανοί, οι οποίοι όλα αυτά τα χρόνια που εμείς βαδίζαμε βλακωδώς προς την χρεοκοπία, αυτοί φερόντουσαν έξυπνα πουλώντας μας τα “μουράτα” αυτοκίνητα τους και τα Gay* υποβρύχια τους, σπρώχνοντάς μας έτσι όλο και πιο περισσότερο σε αυτό το "τέλμα" των δανεικών.

Έτσι με αυτά και με αυτά, το άλλοτε ακίνδυνο “μείγμα” των χρεών έχει μπει εδώ και καιρό σε “διαδικασία βρασμού”, ο ατμός έχει γίνει πάρα πολύς και αν δεν συμβεί σύντομα μια “εξαέρωση” στο σύστημα, η χύτρα θα εκραγεί βίαια. Και αυτό είναι κάτι που μάλλον δεν είχαν σκεφτεί αυτοί που επινόησαν και υλοποίησαν το ευρώ σαν κοινό νόμισμα, αφήνοντας τόσα χρόνια τις ανισορροπίες και τα χρέη του συστήματος να μεγαλώνουν.

Το θέμα λοιπόν για μένα πια, είναι αν οι διοικούντες θα καταφέρουν να επαναφέρουν επιτυχώς την ισορροπία στο σύστημα, αφαιρώντας με μαεστρία τον περισσευούμενο ατμό ή την διαδικασία αυτή θα την αναλάβουν για μια ακόμη φορά τα “αόρατα χέρια”.

Μόνο που με αυτούς τους διοικούντες και έτσι όπως πάνε τα πράγματα, εγώ προσωπικά βλέπω πιο πιθανό να αναλάβουν τα “αόρατα χέρια”. Το πρόβλημα όμως είναι, ότι τα “αόρατα χέρια” είναι “μαχαίρια” και στο τέλος αυτό που προβλέπω είναι ότι θα μας καταντήσουν τα “αόρατα όντα” από την πείνα.

Ο “Καθηγητής Λυκείου”

*Τα ονομάζω Gay, γιατί μας τα παρέδωσαν ολίγων “κουνιστά”.