Κανένα καλό χαρτί (υγείας) ξέρεις;

Από την αρχή που ξεκίνησε αυτή η Ελληνική κρίση, είχα την διαίσθηση ότι η χρηματιστηριακή εποχή που θα ζήσουμε, θα είναι κάτι σαν το ανάποδο του 99. Και φυσικά δεν εννοώ το 66, αλλά κάτι σαν το 666.

Δηλαδή όπως συνέβη το 99 που ακόμη και ο πιο αισιόδοξος από τους αισιόδοξους, δεν είχε καταφέρει να προβλέψει την πορεία του ΓΔ προς τις 6300 και κάτι μονάδες, κάτι ανάλογο πίστευα από την αρχή ότι θα γίνει και με την κρίση αυτή. Ότι δηλαδή και ο πιο απαισιόδοξος θα τρομάξει με το νούμερο που θα δει στο ταμπλό για τον ΓΔ.

Και δυστυχώς, αυτό που έχω να δηλώσω ως ένα από τα χαρακτηριστικά “δείγματα” των πλέον απαισιόδοξων αυτής της κρίσης, είναι ότι έχω ήδη “τρομάξει” με αυτά που βλέπω στο ταμπλό του ΧΑΑ και ομολογώ ότι κλείνω τον υπολογιστή μου, μην “αντέχοντας” να βλέπω άλλο αυτά που συμβαίνουν.

Τελικά λοιπόν, αυτό που κατάλαβα για μια ακόμη φορά είναι, ότι άλλο να περιμένεις κάτι να συμβεί και άλλο να το βλέπεις “ζωντανό” μπροστά σου.

Και παρόλο που στην ουσία δεν κατέχω καθόλου μετοχές, παρά μόνο λίγες ΓΕΒΚΑ μόνο και μόνο για να κρατάω μια “επαφή”, δηλώνω απερίφραστα ότι τελευταία τα “έχω κάνει επάνω μου” στην κυριολεξία!

Αυτό γιατί μετά από τόσα χρόνια, γνωρίζω καλά ότι το χρηματιστήριο είναι ένας προεξοφλητικός μηχανισμός, ο οποίος σπάνια κάνει λάθος. Και σαν τέτοιος μηχανισμός λοιπόν, μπορεί και φανερώνει σε αυτούς που τον "πιστεύουν" τα μελλούμενα για τη ίδια την ζωή καθώς και την κοινωνία.

Και μακάρι να κάνω λάθος ,αλλά τα “μαντάτα” που έχει αρχίσει εσχάτως και μας "ξεφουρνίζει" η αγορά είναι κάτι ανάλογο με το “μαύρη είναι η νύχτα στα βουνά, στους κάμπους πέφτει χιόνι”.

Λαμβάνοντας λοιπόν υπόψιν του κανείς το πως είναι τώρα τα πράγματα, εύκολα συνειδητοποιεί πως αν η τάση στην αγορά μας δεν αλλάξει σύντομα, το συμπέρασμα που “βγαίνει” εύκολα και αβίαστα είναι ότι μάλλον θα πάμε όλοι μας “άκλαυτοι”.

Από την αρχή είχα καταλάβει ότι οι ξένοι στο τέλος θα αποχωρήσουν και μάλιστα με πάταγο. Αυτό που δεν ήξερα και δεν ξέρω ακόμη είναι, αν έχουν απλώς σκοπό να σπρώξουν την ρηχή μας αγορά χαμηλότερα για να μαζέψουν τα χαρτιά μας καρά-τζάμπα, ή μας βλέπουν οσονούπω με άλλο νόμισμα και πουλάνε όσο όσο για να γλιτώσουν μια ενδεχόμενη υποτίμηση, ή τέλος έχουν σκοπό απλώς και μόνο να φύγουν από την Ελλάδα επειδή μας έχουν “σιχαθεί”, εμάς και την “κατεστραμμένη” νοοτροπία μας.

Στην πρώτη περίπτωση βέβαια έχουμε να κάνουμε με μια φυσιολογική εξέλιξη ενός σοβαρότατου Bear Market το οποίο κοντεύει να κλείσει τα δύο χρόνια. Και ένα σοβαρό Bear Market το οποίο σέβεται πρώτα από όλα το εαυτό του, δεν μπορεί παρά να έχει και ένα ανάλογο τέλος, που να “φοβίζει” δηλαδή ακόμη και κάποιον που δεν βαστά χαρτιά.

Στη δεύτερη περίπτωση δυστυχώς, η αγορά θα πέφτει έως ότου συμβεί, ότι είναι να συμβεί, μέχρι δηλαδή να γίνει η υποτίμηση του νέου νομίσματος. Κατόπιν πιστεύω ότι θα δούμε ίσως το μεγαλύτερο ράλι όλων των εποχών για το Ελληνικό χρηματιστήριο, διότι πολλά εγκλωβισμένα κεφάλαια ιδίως Ελληνικά τα οποία παραμένουν τώρα εκτός αγοράς θα σπεύσουν αμέσως να τοποθετηθούν, για να μειώσουν κάπως τις συνέπειες αυτής της υποτίμησης.

Αλλά και ξένα κεφάλαια θα τοποθετηθούν, γιατί η αλλαγή στην ισοτιμία μεταξύ των νομισμάτων θα καταστήσει τις ήδη “σακατεμένες” Ελληνικές μετοχές ακόμη πιο ελκυστικές. Βέβαια για την άνοδο του βιοτικού μας επιπέδου δεν είμαι και τόσο σίγουρος, αλλά αυτό είναι μια άλλη κουβέντα.

Η τελευταία όμως περίπτωση, είναι αυτή που εμένα προσωπικά με φοβίζει περισσότερο. Σε αυτή την περίπτωση μάλλον οι ξένοι μας θεωρούν ήδη “πεθαμένους” και ότι δεν πρόκειται να δούμε άσπρη μέρα ούτε “του παρά-παρά-χρόνου τέτοια μέρα”. Και αυτό γιατί με τα “καμώματά” μας και την νοοτροπία μας καταφέραμε να καταστρέψαμε την ίδια την επιχειρηματικότητα στην Ελλάδα.

Αν λοιπόν ισχύει η περίπτωση αυτή, αυτό που προβλέπω είναι ότι οι ξένοι δεν πρόκειται να επιστρέψουν σύντομα και ότι εμείς οι δημόσιοι υπάλληλοι θα αναγκαστούμε να “βόσκουμε γελάδια” για να καταφέρουμε να επιβιώσουμε.

Γι΄ αυτό λοιπόν ως δημόσιος υπάλληλος και ως Έλληνας εύχομαι ολόψυχα να ισχύει η πρώτη περίπτωση, αυτής του τελευταίου σταδίου του "πανικού" μιας πτωτικής αγοράς.

Ας αρχίσει λοιπόν το επόμενο Bull Market και εμείς “εδώ είμαστε”. Και ας είμαστε “χεσμένοι επάνω μας”. Κάποια στιγμή θα καταφέρουμε να σταθούμε στα πόδια μας θα “σκουπιστούμε” και θα αρχίσουμε να αγοράζουμε και κανένα χαρτί της προκοπής, από αυτά που θα πρωταγωνιστήσουν στην επόμενη ανοδική αγορά.

Γιατί σε διαφορετική περίπτωση, προβλέπω ότι το μόνο χαρτί που θα “πρωταγωνιστήσει” τα επόμενα χρόνια, θα είναι στην κυριολεξία το χαρτί υγείας.

Ο “Καθηγητής Λυκείου”