Οι επενδύσεις της “συμφοράς”...

Οι απόψεις των ανθρώπων μοιάζουν κατά την γνώμη μου πολύ με τις πορδές. Ο καθένας μας και ανά πάσα στιγμή μπορεί να “αμολήσει” και από μία.

Όμως αυτό που έχω παρατηρήσει τα τελευταία χρόνια, είναι πως κάθε φορά που μπαίνει ένας νέος χρόνος, οι απόψεις του καθενός μετατρέπονται και σε προβλέψεις, επενδυτικές ή μη, με την μόνη διαφορά βέβαια που στην περίπτωση αυτή ο καθένας μας μπορεί πια να “αμολήσει” όχι μία, αλλά πολλές.

Έτσι λοιπόν αποφάσισα και εγώ να “αμολήσω” μερικές ...από αυτές τις “τζάμπα” επενδυτικές προβλέψεις.

Άλλωστε έτσι και αλλιώς αυτό δεν κάνω και κατά την διάρκεια όλου του υπόλοιπου χρόνου;

Το μεγάλο Bust...

Για μένα είναι πια ορατό και δια γυμνού οφθαλμού, πως η παγκόσμια οικονομία βρίσκεται μπροστά σε ένα bust “επικών” διαστάσεων.

Και επειδή άνετα μπορεί κανείς να ισχυριστεί πως απλά “αερίζομαι από όλες τις μπάντες” λέγοντας αερολογίες και ανοησίες που δεν στηρίζονται πουθενά, αυτό που έχω να σημειώσω είναι πως εκτός από τα δικά μου “λόγια του αέρα”, έχω να παραθέσω και κάποιες ενδιαφέρουσες ειδήσεις όπως η παρακάτω, οι οποίες όλο και πληθαίνουν τελευταία:

http://www.capital.gr/Articles.asp?id=1376757

Ειδήσεις από τις οποίες κατά την γνώμη μου εύκολα μπορεί να καταλάβει κανείς πως το “τσίρκο” της οικονομίας, το οποίο έχω αναφέρει και σε παλαιότερο άρθρο μου, έχει ήδη “φύγει από την πόλη” και πως τώρα το recession είναι προ των πυλών.

Βέβαια αυτό που προβλέπω τελικά είναι πως επειδή ο μεγάλος “Μέτρ” της οικονομικής επιστήμης Ben Bernake, έχει από πριν ξεκαθαρίσει πως αποπληθωρισμούς, υφέσεις και άλλα τέτοια πράγματα στην εποχή του δεν “σηκώνει”, το πιο πιθανό είναι πως στην περίπτωση αυτή θα ξαναβάλει μπροστά τις εκτυπωτικές του μηχανές και στο τέλος προβλέπω να βγει και αυτός ο ίδιος με το “ελικόπτερο” του και να “πετάει” χρήματα αριστερά και δεξιά, δίνοντας έτσι επιτέλους στο δολάριο την τελική αξία που του αρμόζει.

Διότι όπως ήδη έχω πει και παλαιότερα το έργο αυτό με τα fiat χαρτονομίσματα έχει ξαναπαιχτεί και παλαιότερα, και σχεδόν πάντοτε σε αυτού του είδους τα “έργα” ο βασικός “πρωταγωνιστής” (νόμισμα) στο τέλος “πεθαίνει” δια του υπερπληθωρισμού. 


Αυτό που μένει λοιπόν σε όλους εμάς, είναι να βρούμε το πότε ακριβώς θα συμβεί αυτό το τέλος.

Διότι αν ήταν το άκρατο και αχαλίνωτο τύπωμα χαρτονομισμάτων να έφερνε την ανάπτυξη και τον πλούτο σε μια χώρα, τότε η Ζιμπάμπουε αυτή τη στιγμή θα ήταν τώρα η πλουσιότερη χώρα του κόσμου.

Το σκάσιμο λοιπόν της φούσκας της “νέας” οικονομίας και τον αποπληθωρισμό δεν τον γλιτώνουμε κατά την γνώμη μου.

Το θέμα λοιπόν είναι είναι αν πριν από τον αποπληθωρισμό θα έχουμε πληθωρισμό ή τελικά υπερπληθωρισμό και ένα “βίαιο” τέλος για τα fiat χαρτονομίσματα.

Commodities

Όπως και σε έναν κύκλο μετοχών δεν πρωταγωνιστούν όλες οι μετοχές και όλοι οι τομείς το ίδιο, έτσι και στον κύκλο των commodities που διανύουμε τώρα, θεωρώ πως δεν θα αποδώσουν όλα τα commodities το ίδιο και ταυτόχρονα από εδώ και πέρα.

Για την χρονική στιγμή λοιπόν που βρισκόμαστε, δεν προτείνω, μέταλλα όπως ο χαλκός το αλουμίνιο κτλ.

Αυτό γιατί στα πρώτα στάδια ενός bust, λόγω της αρχικής και απότομης μείωσης της ζήτησης, τα μέταλλα αυτού του είδους διορθώνουν αρκετά πριν ανακάμψουν.

Αλλά μετά είτε θα έρθει το “παλικάρι” ο Ben να “καθαρίσει” και με τον πληθωρισμό που θα δημιουργήσει με τα φρεσκοτυπωμένα του δολάρια αυξάνοντας ξανά τις τιμές, είτε το bust θα πάρει τον δρόμο του και η παροχή αυτών των υλικών θα μειωθεί τελικά κάποια στιγμή κάτω από το επίπεδο της ζήτησης, με τελικό αποτέλεσμα οι τιμές να ανέβουν ξανά αργότερα.

Τρόφιμα

Έχω πει εδώ και καιρό πως θεωρώ τα τρόφιμα ως την καλύτερη μορφή επένδυσης, τόσο σε αμοιβαία κεφάλαια ή προθεσμιακά συμβόλαια παράδοσης, όσο και σε κονσέρβες, ειδικά για εμάς τους Έλληνες.

Αυτό γιατί με τον πληθυσμό της γης να αυξάνεται και τους Ασιάτες να αναπτύσσονται έστω και λιγότερο και να τρώνε περισσότερο, θεωρώ ότι και ο Αρμαγεδδών να μην έρθει τελικά, το μόνο σίγουρο είναι ότι η ζήτηση για τροφές μόνο ανοδική μπορεί να είναι από εδώ και πέρα, ενώ η παροχή τους θα παραμείνει από σχεδόν σταθερή έως πολύ μειωμένη.

Άλλωστε όλοι γνωρίζουμε πως ακόμη και στην περίπτωση μιας μεγάλης ύφεσης, το φαγητό είναι από τα τελευταία πράγματα που κόβει κανείς.

Το Πετρέλαιο.

Για το πετρέλαιο θεωρώ ότι όχι μόνο θα κάνει νέο υψηλό σε αυτόν τον κύκλο, αλλά ότι η τιμή του είναι πολύ πιθανόν να ξεπεράσει ακόμη και τα 200$ το βαρέλι.

Και αυτό το υποστηρίζω όχι μόνο εξαιτίας των διαφαινομένων γεωπολιτικών εντάσεων της περιόδου που διανύουμε, αλλά και του ότι θεωρώ πως οι πετρελαϊκές χώρες δεν είναι σε θέση να αυξήσουν κατά πολύ την παραγωγή τους, μια που τα υπάρχοντα κοιτάσματα είναι παλαιά και στερεύουν σιγά σιγά, ενώ τα νέα δεν είναι τόσο μεγάλα σε όγκο και θέλουν σχεδόν μια δεκαετία από την ανακάλυψή τους έως ότου να συμβάλλουν σημαντικά στην αύξηση της παραγωγής.

Έτσι θεωρώ πως έως ότου το πετρέλαιο αντικατασταθεί από άλλες μορφές ενέργειας, θα δούμε πολύ υψηλότερες τιμές για αυτό.


Τέλος νομίζω πως πρέπει να είναι κανείς "αφελείς" επενδυτικά για να θεωρεί πως η παγκόσμια οικονομία μπορεί να γλυτώσει την ύφεση με τιμές πάνω από τα 100$ το βαρέλι.

Ο Χρυσός

Ο χρυσός για μένα τώρα πια δεν είναι ένα απλό commodity. Είναι ένα νόμισμα. Για την ακρίβεια είναι όχι μόνο το νόμισμα του παρελθόντος αλλά και του μέλλοντος.

Αυτό λυπάμαι πραγματικά που το λέω, αλλά θεωρώ πως για αυτό δεν ευθύνομαι εγώ, αλλά οι οικονομικοί διοικούντες και πολιτικοί ανά τον κόσμο.

Και εκτιμώ πως με τις ανοησίες που κάνουν και κυρίως με αυτές που θα κάνουν τα επόμενα χρόνια οι πολιτικοί και στις δύο άκρες του Ατλαντικού, ο χρυσός σύντομα όχι μόνο θα ξεπεράσει τα 2.000$ δολάρια η ουγκιά, αλλά στο τέλος του κύκλου των commodities που διανύουμε μπορεί ακόμη και να φτάσει σε τιμές πάνω και από τα 5.000$ η ουγκιά.

Κατά την γνώμη μου λοιπόν και έτσι όπως πάνε τα πράγματα, εκτιμώ ότι στο τέλος αυτός που στα σίγουρα θα βγει κερδισμένος θα είναι ο χρυσός.

Το Αμερικανικό χρηματιστήριο.

Το να προσπαθεί κανείς αυτή τη στιγμή να κερδίσει χρήματα από το Αμερικανικό χρηματιστήριο, είναι κατά την γνώμη μου σαν να προσπαθεί να μαζέψει κέρματα μπροστά από έναν οδοστρωτήρα.

Αυτό γιατί έχω την αίσθηση πως οι Αμερικανικοί δείκτες έχουν μπει πια σε κατάσταση τελικής διανομής και είναι κατά την γνώμη μου ένα βήμα πριν να αρχίσει η μεγάλη πτώση.

Και αυτό το λέω διότι ενώ η Alcoa ανακοινώνει ζημίες αλλά κυρίως ανακοινώνει μείωση της παραγωγής της και κλείσιμο χυτηρίων στην Ευρώπη, αυτό οι Αμερικανικοί δείκτες το “γιορτάζουν” καταλλήλως και ανεβαίνουν “πανηγυρίζοντας”.

Αν αυτός είναι ένας λόγος για να χαίρεται και να πανηγυρίζει κανείς χρηματιστηριακά, τότε εγώ είμαι ένα πραγματικό “Αμερικανάκι” και εσείς απλώς “σπάτε πλάκα” τώρα μαζί μου.

Το Ελληνικό χρηματιστήριο.

Για την Ελλάδα κατά την γνώμη μου το πρόβλημα βρίσκεται στο νόμισμα. Ότι χειρότερο δηλαδή τόσο για μια χώρα, όσο για το χρηματιστήριο της.

Είχα πει και παλαιότερα όταν ο δείκτης ήταν περίπου στις 1500 μονάδες, πως όταν τα “δυνατά χέρια” πάρουν πρέφα ότι θα γυρίσουμε στην δραχμή, αυτό που προβλέπω είναι ότι θα στείλουν τον δείκτη στις 600 μονάδες για να γλιτώσουν την υποτίμηση.

Τότε με είχαν "ταράξει" στα μονάστερα.

Τώρα θεωρώ ότι αυτό το έχουν πάρει πρέφα ακόμα και οι “πέτρες”, ότι δηλαδή πάμε ντουγρού για υποτίμηση του νομίσματος μας είτε σε Ευρώ είτε σε δραχμές και ότι κατ' ουσίαν μόνο ένα θαύμα μπορεί να μας σώσει πια.

Όμως κατά γενική ομολογία η Εκκλησία είναι ο κατάλληλος τόπος για να προσεύχεται κανείς και να ζητά θαύματα και όχι οι αγορές και το χρηματιστήριο.

Το κακό λοιπόν με εμένα προσωπικά, είναι πως έχω πάψει προ πολλού να πιστεύω στα θαύματα και το ακόμη χειρότερο από αυτό, είναι πως πιστεύω πως οι περισσότερες από τις μισές Ελληνικές εισηγμένες εταιρείες όταν θα ξεκινήσει ο νέος ανοδικός κύκλος των μετοχών και τις ανάπτυξης, απλά δεν θα υπάρχουν.

Τα Αμερικανικά ομόλογα...

Κατά την γνώμη μου η δεύτερη μετά τα subprime και μεγαλύτερη φούσκα του εικοστού πρώτου αιώνα που θα σκάσει, θα είναι αυτή των Αμερικανικών ομολόγων.

Οι ΗΠΑ είναι κατ' ουσίαν χρεοκοπημένοι και δανείζονται πχ με 2% ενώ έπρεπε να δανείζονται με 22%.

Το ότι η Αμερικανική αγορά ομολόγων είναι μια τεράστια φούσκα μπορεί να το καταλάβει κανείς εύκολα από το γεγονός ότι κατ' ουσίαν πρόκειται για μια ανοδική αγορά η οποία ανεβαίνει σχεδόν για 30 χρόνια.

Όμως πιστεύω ότι από την στιγμή που θα αρχίσει να γίνεται αισθητή η αύξηση του πληθωρισμού, η αγορά αυτή θα πάρει τον δρόμο που της αξίζει και το σκάσιμο της φούσκας θα είναι αναπόφευκτο.

Και ο πληθωρισμός όπως έχει παραδεχθεί και παλαιότερα ο μονεταριστής και Αμερικανοθρεμένος Milton Friedman, θέλει περίπου 4 χρόνια από την στιγμή μιας μεγάλης χρηματικής “ένεσης” για να γίνει αισθητός.

Με δεδομένο λοιπόν ότι η τελευταία μεγάλη “ένεση” έγινε το 2008, καταλαβαίνει κανείς αμέσως ότι πιθανόν το 12 να είναι η χρονιά που ο πληθωρισμός στις ΗΠΑ θα αρχίσει να βγαίνει σιγά σιγά από το “σωληνάριο” του.

Το γεγονός όμως ότι τελευταία η αμερικανική αγορά ομολόγων ανεβαίνει (μειώνεται το επιτόκιο δανεισμού) απότομα και πραγματοποιεί συνεχώς νέα ιστορικά υψηλά, σημαίνει για εμένα πως βρίσκεται στο τελικό ανοδικό στάδιο “οργασμού” της φούσκας, λίγο δηλαδή πριν αρχίσει η μεγάλη πτώση.

Διότι ως γνωστόν όλες οι φούσκες κάποια στιγμή σκάνε. Και όπως λένε και στην Αμερική : “The bigger the top … the bigger the drop”.

Το Ευρώ

Η πρόβλεψή μου είναι πως του χρόνου τέτοια μέρα εμείς και οι Γερμανοί δεν θα έχουμε το ίδιο νόμισμα.

Η μόνη περίπτωση που μπορώ να φανταστώ για να είμαστε του χρόνου τέτοιο καιρό εμείς και οι Γερμανοί στο ίδιο νόμισμα, είναι να συνεχίσουμε έτσι όπως πάμε τώρα, χωρίς δηλαδή να μην έχει συμβεί κάτι συγκλονιστικό, αλλά βέβαια το ευρώ να έχει χάσει έτσι πάνω από το 50% της αξίας του και δια αυτού του τρόπου να συμβεί επιτέλους η υποτίμηση που θα μας φτωχύνει και που θα εκτονώσει την Ελληνική  κρίση.

Για αυτό που δεν είμαι σίγουρος ακόμη είναι εάν αυτό είναι διατεθειμένοι να το δεχθούν όχι μόνο οι Γερμανοί αλλά ακόμη και εμείς οι Έλληνες.

To Δολάριο.

Νομίζω πως μετά από όλα αυτά δεν έχει κανένα νόημα να κάνω κάποια πρόβλεψη για τις φωτοτυπίες του κατά τα άλλα αξιαγάπητου μακαρίτη George Washington.

Απλά ότι κάποια στιγμή στο μέλλον, οι φωτοτυπίες του θα φτάσουν στην τιμή που τους αξίζει πραγματικά.

Έτσι λοιπόν τώρα αφού αμόλησα και εγώ αρκετές “τζάμπα” προβλέψεις, αυτό που έχω να προσθέσω ακόμη είναι πώς οι δικές μου ίσως να διαφέρουν από αυτές των “άλλων”, καταρχάς στο ότι δεν πρόκειται ποτέ να ισχυριστώ ότι δεν τις έχω “αμολήσει” εγώ, αλλά κάποιος άλλος.

Και αφετέρου εάν του χρόνου τέτοιον καιρό όλα αυτά αποδειχθούν απλά καθαρές “πορδές” από αυτές που μετά από έναν χρόνο τις ξεχνάμε για να κάνουμε καινούργιες έτσι για να “έχουμε να λέμε” και όχι επιτυχημένες προβλέψεις τουλάχιστον ως προς την διαμορφούμενη τάση, τότε εγώ θα κλείσω αυτό το blog και θα σταματήσω πια να "αραδιάζω" επενδυτικές προβλέψεις, τουλάχιστον δημόσια.

Και όλα αυτά φυσικά με τα υπάρχοντα δεδομένα. Διότι αν για παράδειγμα γίνει κάποιο “θαύμα” και βάλουν μυαλό ορισμένοι ή μάλλον οι περισσότεροι, τότε θα αλλάξω και εγώ τις προβλέψεις μου βγαίνοντας να το ανακοινώσω έγκαιρα και δημόσια, χωρίς φόβο και χωρίς πάθος.

Και αυτό γιατί πιστεύω ακράδαντα ότι:

¨Ο έξυπνος επενδυτής αλλάζει γνώμη πολλές φορές ..

O ανόητος ποτέ..”

Ο “Καθηγητής Λυκείου”