Στ' άρματα... στ' άρματα...

Είχα πει και παλαιότερα, ότι πολλές φορές δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς το τι θα γίνει στο άμεσο μέλλον.

Το δύσκολο είναι να βρει το πώς θα γίνει και το αδύνατο το πότε ακριβώς θα γίνει.

Έτσι νομίζω πως τώρα πια είμαστε σε θέση να βρούμε τον τρόπο με τον οποίο θα διαλυθεί η Ευρωζώνη.

Αφού λοιπόν οι υπάρχοντες πολιτικοί και διοικούντες, είτε δεν διαθέτουν την αντίληψη είτε και το ψυχικό σθένος που απαιτείται για να δώσουν ένα τέλος σε αυτό το "έκτρωμα" ή απλά είναι πολύ “βολεμένοι” για να αποφασίσουν κάτι τέτοιο, θα αναλάβει μάλλον ξανά ο “κυρίαρχος” και “πάνσοφος” λαός, εκλέγοντας κάποια στιγμή αυτόν ή αυτούς που θα δώσουν ένα τέλος σε αυτή την κωμικοτραγική “παράσταση”.

Τώρα το αν αυτόν θα τον λένε Αλέξη, Αλέκα, Παναγιώτη ή Φράνς, νομίζω ότι έχει τόση σημασία όση είχε και το ότι λέγανε Μιχαήλ αυτόν που υπέγραψε την πράξη διάλυσης της πάλαι ποτέ “πανίσχυρης” Σοβιετικής ένωσης.

Αυτό που μας μένει λοιπόν είναι να μάθουμε μια ημερομηνία, την ημερομηνία δηλαδή της διάλυσης της Ευρωζώνης και κυρίως το εάν θα καταρρεύσουμε όλοι μαζί ή οι Έλληνες θα γυρίσουμε νωρίτερα από τους υπόλοιπους Ευρωπαίους στο νόμισμά μας, μπαίνοντας για παράδειγμα εμείς στον “πόλεμο” το 12 και αυτοί πχ το 14, όπως δηλαδή έγινε και στον Α' παγκόσμιο πόλεμο, πριν ακριβώς εκατό χρόνια.

Και όλα αυτά τα πιστεύω διότι είναι ξεκάθαρο πια και “δια γυμνού οφθαλμού” πως στην Ευρωπαϊκή ένωση ισχύει το “κάθε πέρσι και καλύτερα”, με αποτέλεσμα αυτή να έχει μπροστά της καμιά πενηνταριά πιθανούς τρόπους για να διαλυθεί και μόνον έναν για να σωθεί.

Για να σωθεί λοιπόν θα πρέπει κατά την γνώμη μου να αποδεχθούν την μείωση του βιοτικού τους επιπέδου και την φτώχεια τους εκατοντάδες εκατομμύρια Ευρωπαίοι πολίτες, αλλά το κυριότερο και το δυσκολότερο κάποιοι από αυτούς να αλλάξουν ριζικά την νοοτροπία τους.

Και όλα αυτά μέσα σε πολύ λίγο χρονικό διάστημα, για μια τέτοιας φύσεως και τέτοιας διάστασης αλλαγή και το κυριότερο κόντρα στην ίδια την ανθρώπινη φύση.

Δυστυχώς όμως για εμάς, αυτά δεν γίνονται κατά την γνώμη μου ούτε στις ταινίες του Σπίλμπεργκ.

Όσο για την Ελλάδα, πιο πιθανό βλέπω στο άμεσο μέλλον να καταφέρνουν οι απανταχού μαθηματικοί να τετραγωνίζουν τον κύκλο και “καπάκι” μετά από λίγο να τριχοτομούν και την γωνία, παρά οι οικονομολόγοι της τρόικας με αυτό το μνημόνιο να μας λύσουν το πρόβλημα ανταγωνιστικότητας που έχουμε.

Η όλη κατάσταση λοιπόν αρχίζει να θυμίζει πολύ ένα ζευγάρι που ο γάμος του έχει ουσιαστικά “τελειώσει” λόγω οικονομικών προβλημάτων και ασυμφωνία χαρακτήρων και νοοτροπίας, αλλά αυτοί γυρίζουν από εδώ και από εκεί προσπαθώντας να κρύψουν την πραγματικότητα, διαλαλώντας πως συνεχίζουν να είναι αγαπημένοι και ταιριαστοί, ενώ όμως κατ' ιδίαν ο μεν σύζυγος απειλεί ότι θα σταματήσει την χρηματοδότηση της συζύγου, ενώ η σύζυγος από την μεριά της τον απειλεί ότι αν τολμήσει κάτι τέτοιο, θα τα “τινάξει όλα στον αέρα” και θα του πάρει το εξοχικό και μια διατροφή “να με το συμπάθιο”, ενώ ταυτόχρονα και οι δύο παραδέχονται πως θα ήταν καλύτερο να μείνουν μαζί για το καλό τον παιδιών τους, αλλά και πού να μοιράζεις τώρα περιουσίες!!

Έτσι λοιπόν σε λίγο που ένα Ευρώ θα αξίζει λιγότερο και από μια φωτοτυπία του George Washington, αυτοί μάλλον θα συνεχίζουν να “διαδηλώνουν” σε κάθε τόνο ότι το Ευρώ παραμένει ένα ισχυρό και αξιόπιστο νόμισμα, ενώ όταν θα έχουμε φτάσει και στα πρόθυρα της οριστικής διάλυσης, αυτοί πιθανόν και να συνεχίζουν να φωνάζουν σαν Πασοκτζήδες “παλαιάς κοπής”, τόσο σε ρυθμό χορωδίας όσο και σε ρυθμό τραγωδίας πως: “Το Ευρώ είναι εδώ, ενωμένο δυνατό”.

Γι' αυτό και τώρα πια πιστεύω ακράδαντα πως ένα από τα μεγαλύτερα λάθη που έκανα από την αρχή αυτής της κρίσης, ήταν που πίστευα ότι μόνο οι δικοί μας οι πολιτικοί ήταν ανόητοι και εκτός πραγματικότητας.

Δυστυχώς όμως το άσχημο για όλους αυτούς εκεί στην Ευρωπαϊκή ένωση, είναι ότι τώρα πια έχω αρχίσει και τους λυπάμαι, σε σημείο που προτείνω αντί να λένε καθημερινά τις ίδιες και τις ίδιες ανοησίες στην προσπάθειά τους να διατηρήσουν την ήδη χαμένη αξιοπιστία του “αριστουργήματος” τους, να βάλουν στην θέση τους μια ωραία γυναικεία φωνή να επαναλαμβάνει τα ίδια και τα ίδια, όπως τα παλιά κασετόφωνα και έτσι και εμείς θα γλιτώσουμε λίγα χρήματα, αλλά και αυτοί θα πάψουν να ξεφτιλίζονται καθημερινά.

Το ακόμη χειρότερο όμως για αυτούς είναι ότι αυτά τα λέει ένας εντός εισαγωγικών Έλληνας Καθηγητής Λυκείου, ο οποίος παραδέχεται ότι δεν αξίζει ούτε καν τον νέο μειωμένο μισθό που του δίνουν.

Αλλά είπαμε.

Money is not a problem..

Για την ακρίβεια..

Money is data entry ..

Όμως τώρα τελευταία μας πρότειναν να κάνουμε ταυτόχρονο δημοψήφισμα με τις εκλογές, για το αν θέλουμε λέει ή όχι το Ευρώ, ότι δηλαδή τους είχε προτείνει και το είχαν απορρίψει αυτό το “τέρας ευφυίας” που είχαμε παλαιοτέρα για πρωθυπουργό μας.

Τελικά μάλλον αυτοί εκεί στα Ευρώπας δεν έχουν καταλάβει ακόμη πως το πρόβλημα στην Ευρωζώνη δεν είναι νομίσματος και οικονομίας, αλλά καλοπέρασης και νοοτροπίας.

Διότι το θέμα κύριοι δεν είναι αν εμείς οι Έλληνες θέλουμε ή όχι να μείνουμε στο ευρώ, αλλά αν μπορούμε να μείνουμε και κυρίως αν το αξίζουμε.

Και στο κάτω κάτω της γραφής, το θέμα σε τελική ανάλυση είναι αν το ίδιο το ευρώ στην σημερινή του μορφή αξίζει ή όχι να είναι νόμισμα.

Και αυτό κύριοι δυστυχώς για εσάς δεν είναι κάτι που θα το αποφασίσετε εσείς, αλλά η ίδια η Ιστορία μέσω της πραγματικότητας.

Και όλα αυτά όταν ακόμη και ο Αλέξης δεν έχει κουραστεί να τους επαναλαμβάνει σε κάθε ευκαιρία, πως το ευρώ και τα λεφτά τους τα θέλουμε. Αυτούς και το μνημόνιο τους δεν θέλουμε.

Άραγε πόσο μυαλό χρειάζεται για να το καταλάβει κανείς αυτό;

Και μετά σου λένε μερικοί πως η ανοησία δεν είναι μεταδοτική.

Να δω όμως τώρα που όπου νάνε θα “ξεβρακωθεί” και η Αμερικάνικη πληθωριστική ανάπτυξη με τις φωτοτυπίες του κώλου (χωρίς εισαγωγικά), τι “καραμέλα” θα μασάνε όλοι αυτοί οι αριστεροί, δεξιοί και Ευρωπαίοι σοσιαλιστές του “κώλου” (με εισαγωγικά).

Η πλάκα όμως είναι ότι στην Ελλάδα οι "μεν" συνεχίζουν να πιστεύουν ότι το ευρώ μπορεί λέει να μας σώσει.

Αυτό που μάλλον δεν έχουν αναρωτηθεί όλοι αυτοί οι “μεν” ή κατ' άλλους “Yes men” είναι: Το ευρώ ποιος θα το σώσει;

Διότι λυπάμαι πολύ, αλλά έχω την αίσθηση ότι η προς τα κάτω προσαρμογή των μισθών που πρέπει να γίνει στην Ευρώπη και ειδικά στην Ελλάδα ανεξαρτήτως νομίσματος είναι τόσο μεγάλη, που μόνο με πόλεμο εμφύλιο ή μη μπορεί να επιτευχθεί.

Κάποιοι άλλοι δε, πιστεύουν πως τον Αλέξη τον έστειλε λέει ο θεός για να μας σώσει.

Εγώ πάλι πιστεύω ότι όντος τον έστειλε ο θεός, αλλά για να μας "αποτελειώσει"..

Ο “Καθηγητής Λυκείου”

ΥΓ: Σε όλους εσάς, που είτε συμφωνείτε με αυτά που γράφω είτε όχι, είτε συμφωνείται με τον Αλέξη, με την Αλέκα, τον Αντώνη, ή την Άνγκελα και είτε είστε οπαδοί του χρυσού, είτε των “Χρυσών Αυγών”, αυτό που θα ήθελα εγώ να σας αφιερώσω, είναι το παρακάτω τραγούδι φυσικά με την σημασία των στοίχων:

http://www.youtube.com/watch?v=iW5ufLQs01U