(QE)3 cents μείνανε....

Όποιος κατέχει απλά τα βασικά της οικονομικής αλήθειας, μπορεί εύκολα κατά την γνώμη μου να αναγνωρίσει μια φούσκα, διότι ξέρει καλά πως τις περισσότερες φορές αυτή βασίζεται κυρίως επάνω στην συνεχή πιστωτική επέκταση και στα δανεικά.

Επιπλέον γνωρίζει πολύ καλά πως όποιος πολιτικός ή κεντρικός τραπεζίτης θέλει να συντηρήσει μια φούσκα, το μόνο που χρειάζεται να κάνει κάθε φορά είναι να φροντίζει να αυξάνεται συνεχώς αυτή η ποσότητα της πιστωτικής επέκτασης και των δανεικών και αυτό είτε με πραγματικά λεφτά, είτε απλά με “φωτοτυπίες”.

Από την άλλη όποιος κατέχει την επενδυτική τέχνη, γνωρίζει πολύ καλά πως μια οποιαδήποτε φούσκα στο τέλος κάποια στιγμή “σκάει”, απλά και μόνο επειδή δεν είναι δυνατόν να φουσκώνει για πάντα και κατά συνέπεια αυτός που την “φούσκωσε”, στο τέλος δεν τον γλιτώνει τον αποπληθωρισμό.

Το μόνο θέμα λοιπόν είναι αν αυτός ο “τρόμπας” που τρομπάρει τη φούσκα θα παραδεχθεί μια ώρα αρχύτερα την ήττα του και θα την σκάσει από μόνος του, ή θα το “πάει” μέχρι τέλους ελπίζοντας ή ότι αυτή τη φορά τα πράγματα είναι διαφορετικά ή ότι ωστόσο αυτός όταν η φούσκα αυτή θα σκάσει θα έχει προλάβει και θα την έχει “κοπανήσει” και έτσι δεν θα τον “πάρουν με τις πέτρες” όταν θα έρθει ο αποπληθωρισμός.

Γι' αυτό και όποιος “φουσκώνει” μια φούσκα και ειδικά οι “Αμερικανοθρεμένοι” εκπρόσωποι της “νέας” οικονομίας, οι οποίοι βασίζουν τα οικονομικά “μαγικά” τους αποκλειστικά και μόνο στην δημιουργία φουσκών με δανεικά, το μόνο πράγμα που τρέμουν στην κυριολεξία, είναι ο αποπληθωρισμός.

Όμως όποιος φοβάται τόσο πολύ τον αποπληθωρισμό, είναι καταδικασμένος κάποια στιγμή στο μέλλον να την πατήσει από το πληθωρισμό και το ακόμη χειρότερο είναι ότι στο τέλος θα συνειδητοποιήσει κάποια στιγμή, ότι και σε αυτή την περίπτωση τελικά πάλι δεν τον γλιτώνει τον αποπληθωρισμό.

Διότι μόλις καταφθάσει ο πληθωρισμός και τους πλακώσει όλους στις “κλωτσιές” διαλύοντας στην κυριολεξία τον κοινωνικό ιστό, τότε μέχρι και ο τελευταίος ανόητος και χωρίς αντίληψη πολιτικός ή κεντρικός τραπεζίτης καταλαβαίνει τελικά με τον κακό τον τρόπο, πως είναι εκ των πραγμάτων αναγκασμένος πριν διαλυθεί το κράτος από κανέναν εμφύλιο να σκάσει από μόνος του την φούσκα, αποσύροντας από την πιάτσα τα δανεικά και τις φωτοτυπίες και να αφήσει έτσι τον αποπληθωρισμό να κάνει την “δουλειά” του, μειώνοντας τις τιμές.

Και όλα αυτά συμβαίνουν, διότι ο πληθωρισμός αργά ή γρήγορα εμφανίζεται απλά γιατί είναι ανθρωπίνως αδύνατον για έναν γραφειοκράτη κεντρικό τραπεζίτη να μπορεί να ζυγίζει συνεχώς το ύψος της παραγωγής και έτσι να ρίχνει κάθε φορά στην “πιάτσα” τόσο χρήμα όσο απαιτείται για να παραμένουν συνεχώς σταθερές οι τιμές και έτσι είτε να μην έρθει καθόλου ο πληθωρισμός είτε ο πληθωρισμός που θα έρθει να είναι μικρός και ως εκ τούτου διαχειρίσιμος.

Έτσι αρκεί απλά μια “ανωμαλία” στην παραγωγή είτε εξαιτίας ενός πολέμου, μιας κλιματικής διαταραχής, μιας φυσικής καταστροφής, ή στο τέλος-τέλος απλά το πέταγμα μιας πεταλούδας που λέει ο λόγος, για να ανοίξουν έτσι οι “ασκοί” του πληθωρισμού και να τους “πάρει όλους και να τους σηκώσει”.

Το έργο αυτό λοιπόν της υπερπαραγωγής fiat χαρτονομισμάτων, έχει παιχτεί κατ' επανάληψη και στο παρελθόν και έχει οδηγήσει πάντα σε πληθωρισμό και τις περισσότερες φορές ακόμη και σε υπερπληθωρισμό και στον τελικό εκφυλισμό του νομίσματος, ακόμη και στην περίπτωση που αυτό ήταν ένα πάλαι ποτέ κραταιό παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα, όπως για παράδειγμα τώρα το δολάριο.

Και αυτό απλά γιατί η παραγωγή χρήματος από το “πουθενά” αποτελεί στην πράξη ένα κανονικό ναρκωτικό, οπότε όχι μόνο ένας κεντρικός τραπεζίτης αλλά ακόμη και ο ίδιος ο Πάπας ή ο ίδιος ο Οικουμενικός Πατριάρχης που λέει ο λόγος, δεν θα ήταν δυνατό να μην μπει στον “πειρασμό” και να μην προσπαθήσει να το χρησιμοποιήσει για να μετριάσει προσωρινά τον οικονομικό πόνο που επιφέρει το σκάσιμο μιας φούσκας, προσπαθώντας με αυτόν τον τρόπο να αποτρέψει έναν επερχόμενο αποπληθωρισμό, ο οποίος πάντα στο τέλος φανερώνει μεγαλοπρεπέστατα όχι μόνο την “γύμνια” της οικονομίας αλλά και την οικονομική ανεπάρκεια του ίδιου του κεντρικού τραπεζίτη.

Αυτός είναι και ο λόγος που ήμουν σίγουρος ότι ο Ben θα προχωρούσε σε ένα QE3 μόλις έβλεπε ότι η φούσκα της Αμερικανικής οικονομίας θα ξέμεινε από τα “καύσιμα” του προηγούμενου QE, και ότι οι τιμές στα ακίνητα θα είχαν αρχίσει να ξεφουσκώνουν επικίνδυνα.

Διότι έτσι θα υπήρχε ο κίνδυνος να “σκάσει μύτη” ο αποπληθωρισμός και να φανερώσει όχι μόνο το μέγεθος της φούσκας στα ακίνητα και την “γύμνια” της ίδιας της Αμερικανικής οικονομίας, αλλά ακόμη και την δική του οικονομική ανεπάρκεια.

Όμως κατά την γνώμη μου, η δήλωση του για απεριόριστες αγορές εγγυήσεων χρεογράφων ενυπόθηκων δανείων, δείχνει ότι μάλλον βρισκόμαστε στις τελευταίες πράξεις του “έργου” της κατάρρευσης του δολαρίου και ως εκ τούτου της de facto παύσης του ως παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα, το οποίο κατά την γνώμη μου είναι πιθανό να συμβεί ακόμη και μέσα στο 2013.

Αυτό που μένει κατά την γνώμη μου για να ολοκληρωθεί το “έργο” της κατάρρευσης της Αμερικανικής οικονομίας δια του υπερπληθωρισμού, είναι να αρχίζει ο Ben να δανείζει απευθείας με το “ελικόπτερο” όχι μόνο σε τράπεζες, αλλά και τις εταιρίες που είναι και αυτές “Too big to fail”, πατώντας συνεχώς το κουμπί των φωτοτυπιών του George Washington και στο τέλος-τέλος ακόμη και να μοιράζει δολάρια σε όποιον περνάει έξω από τα κεντρικά ή τα περιφερειακά γραφεία της FED.

Διότι εκτός από άσχετος περί της οικονομικής αλήθειας, θα πρέπει να είναι κανείς και πολύ αφελής για να πιστεύει ότι μπορεί να πετύχει το QE3 και να φέρει πραγματική και βιώσιμη ανάπτυξη, εκεί δηλαδή που απέτυχαν τα QE1 και QE2 και όλα αυτά μάλιστα δημιουργώντας πάλι μια νέα φούσκα στα ακίνητα.

Πιο πιθανό βλέπω εγώ στο άμεσο μέλλον εκτός από όλες τις εμπορικές και επενδυτικές τράπεζες των ΗΠΑ, αυτή τη φορά να χρεοκοπεί και η ίδια η FED δια της “υπερθερμάνσεως” του ηλεκτρονικού τυπογραφείου της.

Διότι αντίθετα με όσα πιστεύουν οι αφελείς, η πραγματικότητα μας “φωνάζει” ότι όσες φωτοτυπίες και να τυπώσει ο Ben, δεν πρόκειται να πετύχει πραγματική ανάπτυξη παρά μόνο προσωρινή και αυτό γιατί η Αμερικανική οικονομία έχει πάψει προ πολλού να παράγει και έχει μετατραπεί πια σε μια οικονομία υπηρεσιών η οποία βασίζεται πάνω στην κατανάλωση δια της πιστωτικής επέκτασης και στα δανεικά του κράτους, δηλαδή κατ' ουσίαν έχουμε να κάνουμε όχι απλά με μια φούσκα, αλλά για μια καραφουσκάρα Ελληνικού τύπου.

Κατά συνέπεια λοιπόν ο Ben είναι “καταδικασμένος” να τυπώνει συνεχώς φωτοτυπίες με μηδενικά επιτόκια, όχι για να επιτύχει κάποια στιγμή μια μακροπρόθεσμη και βιώσιμη ανάπτυξη, αλλά απλά για να μην του σκάσει η φούσκα στα χέρια, ή στα χέρια του φίλου του του Barack πριν από τις προεδρικές εκλογές.

Όμως αυτό που φαίνεται να αγνοεί παντελώς ο Ben, είναι ότι δεν φταίει η ανάπτυξη που δεν έρχεται και η ανεργία που δεν μειώνεται με το τύπωμα των φωτοτυπιών του και τα δανεικά του κράτους, αλλά είναι το διδακτορικό του που είναι λάθος.

Και αυτό διότι η Αμερική δεν βγήκε από το Great depression λόγω της εκτύπωσης χρήματος από το πουθενά και των κρατικών δαπανών, αλλά λόγω του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, ο οποίος μηδένισε το “κοντέρ” τόσο της ανεργίας όσο και των μισθών, αλλά και γενικότερα της Αμερικανικής οικονομίας στο σύνολό της.

Έτσι λοιπόν προβλέπω ότι εκτός από την άνοδο των τιμών του χρυσού και των εμπορευμάτων, πάλι ο Ben δεν θα καταφέρει τίποτα όσον αφορά την μακροπρόθεσμη βελτίωση της Αμερικανικής οικονομίας, παρά μόνο ίσως να αυξήσει βραχυπρόθεσμα τις τιμές των Αμερικανικών κατοικιών και των μετοχών, απλά κάνοντας την φούσκα μεγαλύτερη.

Μια νέα άνοδος όμως των τιμών των πρώτων υλών και των εμπορευμάτων που κατά την γνώμη μου θα γίνει η αιτία αναταραχών και εντάσεων όχι μόνο στα φτωχά κράτη της γης, αλλά και σε κάποια από τα λεγόμενα προηγμένα Δυτικά, ίσως ακόμη και στην ίδια την Αμερική.

Διότι με τέτοια επίπεδα ανεργίας επιπέδου depression στην Αμερική και τις τιμές του πετρελαίου των τροφών και των βασικών αγαθών και προϊόντων να ανεβαίνουν συνεχώς με τα QE του Ben, o άνεργος Αμερικανός θα δυσκολεύεται όλο και περισσότερο για να επιβιώσει και κάποια στιγμή στο άμεσο μέλλον το πιο πιθανό είναι να ξεσηκωθεί και αυτός με την σειρά του και να πάρει “με τις πέτρες” τόσο τον Ben όσο και τους υπόλοιπους Αμερικανούς κυβερνώντες.

Έτσι λοιπόν αυτό που προβλέπω είναι πως σύντομα ο Ben εκτός από καλύτερος φίλος του χρυσού, μάλλον πρόκειται να αποδειχθεί και ο καλύτερος φίλος του Νοστράδαμου.

Ο “Καθηγητής Λυκείου”