Οι “κομπογιαννίτες” των οικονομικών....

Πολλές φορές αναρωτιέμαι και εγώ όπως ίσως και πάρα πολλοί άλλοι, πώς είναι δυνατόν να είμαι τόσο σίγουρος και τόσο απόλυτος ότι το πάμε για “φούντο” τόσο στην Ελλάδα, όσο και στην Ευρώπη, αλλά ακόμη και σχεδόν σε όλη την παγκόσμια οικονομία.

Και όμως ο βασικότερος λόγος για τον οποίο πιστεύω ότι κάποια στιγμή θα συμβεί αυτή η γενική κατάρρευση, είναι γιατί θεωρώ πως το μεγαλύτερο πρόβλημα σήμερα στην παγκόσμια οικονομία, είναι ότι επικρατεί μια πρωτοφανής κατά την γνώμη μου ανεπάρκεια όσο αφορά την σωστή οικονομική θεωρία και μια εντελώς λανθασμένη αντίληψη για το πώς λειτουργεί πραγματικά μια υγιής οικονομία.

Με άλλα λόγια και όσον αφορά την οικονομική επιστήμη, θεωρώ πως η συντριπτική πλειοψηφία των οικονομολόγων και πολιτικών όχι μόνο σε πανευρωπαϊκό αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο, έχουν μπλέξει κατά την γνώμη μου όχι μόνο τους ναύτες με τους καντηλανάφτες, αλλά και την Άρτα με την Τζακάρτα.

Στην Ελλάδα για παράδειγμα, η Ευρωπαϊκή ένωση, η ΕΚΤ, το ΔΝΤ και δεν ξέρω εγώ ποιος άλλος, έστειλαν υποτίθεται κάποιους από τους καλύτερους οικονομολόγους τους σε μια χώρα που όλοι γνώριζαν εκ των προτέρων ότι η φοροδιαφυγή και η καταπάτηση των νόμων είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα της, για να προσπαθήσουν να λύσουν το οικονομικό της πρόβλημα δια της φορολογίας, στερώντας με αυτόν τον τρόπο πολύτιμους πόρους από τον ιδιωτικό τομέα.

Και αυτό για να προστατέψουν το υπερτροφικό και αντιπαραγωγικό δημόσιο τομέα, δηλαδή αυτόν που ουσιαστικά ευθύνεται για το πρόβλημα εν τη γενέσει του.

Έτσι από την αρχή ακόμη και ένα μικρό παιδί θα μπορούσε εύκολα να προβλέψει ότι αυτού του είδους η λύση ή θα αποτύγχανε στο τέλος λόγω της φοροδιαφυγής, ή θα πετύχαινε τους φοροεισπρακτικούς της στόχους και έτσι αφαιρώντας το λιγοστό αλλά και πολύτιμο “οξυγόνο” από τον ιδιωτικό τομέα θα τον “αποτελείωνε”, αποτυγχάνοντας έτσι πάλι στο τέλος αλλά αυτή τη φορά δια της επιτυχίας της.

Διότι “αδυνατίζοντας” συνεχώς τον ιδιωτικό τομέα, μοιραία ανακαλύπτεις κάποια στιγμή ωσάν Σίσυφος, ότι ενώ έχεις πετύχει τους φορολογικούς σου στόχους τα έσοδα “κατρακύλησαν” και ότι χρειάζεσαι ξανά νέα μέτρα και αυτό γιατί οι επιχειρήσεις σου συνεχίζουν να βάζουν “λουκέτο” και έτσι τα έσοδα από φόρους είναι πια λιγότερα, ενώ οι άνεργοι και τα επιδόματα ανεργίας περισσότερα.

Βέβαια αν είναι κανείς τόσο ανόητος αλλά και τόσο τυχερός για να καταφέρει να συνεχίζει επί μακρόν αυτό το “φορολογικό βιολί” χωρίς στο εν το μεταξύ να καταρρεύσει, το πιο πιθανό είναι να ανακαλύψει κάποια στιγμή ότι έχει κάνει “μάγκα” αρχικά τον πρόεδρο της ΓΣΕΕ και τον κάθε άσχετο στα οικονομικά που τον χαρακτηρίζει δικαίως κομπογιαννίτη, μετά τον Αλέξη κάνοντάς τον πρωθυπουργό και τέλος τον Νικολάκη κάνοντάς τον δικτάτορα και όλα αυτά φυσικά αφού το πρόγραμμά του οδηγηθεί και πάλι στην αποτυχία.

Οπότε μάλλον δεν φταίω εγώ που είμαι τόσο σίγουρος και απόλυτος για το τι θα συμβεί τελικά, αλλά μάλλον αυτοί που δεν διαθέτουν ούτε καν την αντίληψη και την κοινή λογική για να καταλάβουν ότι το πρόγραμμά τους δεν “λειτουργεί”, και ότι είναι “καταδικασμένοι” λόγω άγνοιας και λόγω ασχετοσύνης να αποτυγχάνουν συνεχώς ακόμη και δια της επιτυχίας τους.

Οι Ευρωπαίοι κομπογιαννίτες.

Αλλά και στην Ευρώπη η ανεπάρκεια καλά κρατεί και έτσι αφού αρχικά πίστεψαν ότι είναι οικονομικά σωστό και υγιές να κατασκευάσουν ένα κοινό fiat νόμισμα, το οποίο χρειάστηκαν και κάνα δυο δεκαετίες για να το σκεφτούν και να το σχεδιάσουν, στο τέλος έβαλαν μέσα ουσιαστικά και όποιον έπαιζε στο Champion League και το UEFA.

Κατόπιν αφού καθόρισαν τα επιτόκια ίδια για όλους τους κουτσούς, τους στραβούς, τους τυφλούς και τους αλλήθωρους, άρχισαν και τις επιδοτήσεις, τα επιδοτούμενα εκπαιδευτικά σεμινάρια, τα ΚΠΣ, τα ΕΣΠΑ και τα SXM (Σου Ξου Μου) και πίστεψαν πως έτσι στο τέλος θα πετύχουν μια μακροπρόθεσμη και στέρεη ανάπτυξη και όλα αυτά απλά μοιράζοντας λεφτά με την παρέμβαση του κράτους, το οποίο θα αποφασίζει ποιος θα πάρει τι.

Και από τότε που άρχισαν τα οικονομικά προβλήματα, συνεδριάζουν συνεχώς δίνοντας την εντύπωση ότι συναντιούνται όχι για να δώσουν μια μόνιμη και βιώσιμη λύση στο Ευρωπαϊκό πρόβλημα, αλλά για να αποτρέψουν την κατάρρευση με λύσεις του “ποδιού” και του βλέποντας και κάνοντας.

Από την άλλη εκεί στας Ευρώπας και ειδικά στην Γερμανία, οικονομικοί και πολιτικοί νομίζουν ότι αρκεί κανείς να κάνει απλώς λιτότητα για να φέρει ανάπτυξη και να λύσει το οικονομικό του πρόβλημα.

Μάλλον όλοι αυτοί φαίνεται να αγνοούν το γεγονός πως όχι μια οποιαδήποτε λιτότητα, αλλά μόνο αυτή που είναι στοχευμένη στα πεταμένα λεφτά του κράτους και συνδυασμένη με την απελευθέρωση της οικονομίας, την μείωση του ίδιου του κράτους αλλά και της φορολογίας και της γραφειοκρατίας, μπορεί να έχει ελπίδες για να φέρει κάποτε μια υγιή και βιώσιμη ανάπτυξη.

Έτσι αυτό που προβλέπω για την Ευρώπη, είναι ότι όπου νάνε θα πουν το γνωστό: “Φτού γκαντεμιά. Πάνω που έμαθα στον γάιδαρό μου να μην τρώει, μου ψόφησε”

Οι “Αμερικανοθρεμένοι” κομπογιαννίτες

Από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, έχουμε και τους οπαδούς της “νέας” οικονομίας οι οποίοι νομίζουν ότι αρκεί να τυπώνει κανείς χρήμα και να το δίνει είτε στο κράτος είτε στις τράπεζες, για να πετύχει μια βιώσιμη ανάπτυξη και να μειώσει την ανεργία.

Και από την άλλη γελάνε κιόλας με τα Ευρωπαϊκά “κορόιδα” και παροτρύνουν και την ΕΚΤ να βάλει μπροστά τις δικές της μηχανές και να αγοράζει ότι “σαβούρα” σε κρατικό ομόλογο κυκλοφορεί, για να λύσει έτσι το πρόβλημα.

Όμως δυστυχώς γι' αυτούς η οικονομική αλήθεια είναι ότι κόβοντας συνεχώς χρήμα και τονώνοντας απλώς και μόνο την κατανάλωση δεν δημιουργείς μια υγιή ανάπτυξη, αλλά φούσκες από εδώ και από εκεί, που όταν αυτές αναπόφευκτα σκάσουν δημιουργούν μεγαλύτερο πρόβλημα στην οικονομία.

Έτσι έπειτα από αρκετούς γύρους ποσοτικής χαλάρωσης και όταν αποδεικνύεται στην πράξη ότι ότι αυτές δεν έλυσαν τελικά το πρόβλημα αλλά έκαναν απλά μια οικονομική “τρύπα στο νερό”, βγαίνουν πάλι όλοι οι “Αμερικανοθρεμένοι” παγανιά και φωνάζουν ότι το πρόβλημα ήταν ότι δεν τύπωσαν λέει αρκετές φωτοτυπίες και ότι τώρα πρέπει να τυπώσουν περισσότερες.

Για την ακρίβεια το πρόβλημα ήταν ότι κάποια στιγμή σήκωσαν το χέρι από το κουμπί της πρέσας και ότι τώρα για να λυθεί το πρόβλημα πρέπει να πατάνε το κουμπί συνέχεια, μέχρι να “ματώσει” η πρέσα.

Ή μάλλον επειδή πρόκειται απλά για data entry, για να λύσουν το πρόβλημα θα πρέπει να μην σηκώσουν ποτέ τα χέρια από το πληκτρολόγιο.

Ταυτόχρονα δε, με αυτό το τύπωμα του χρήματος πιστεύουν ότι πρέπει να παρέμβει και το ίδιο το κράτος και με τα ελλείμματα στον προϋπολογισμό, τα πεταμένα λεφτά με τις κρατικές επενδύσεις και τις παντός είδους παρεμβάσεις και ρυθμίσεις στην οικονομία, να καταφέρει τελικά να βάλει την οικονομία σε μια βιώσιμη τροχιά ανάπτυξης.

Μα αν το τύπωμα του χρήματος και το government spending έφερνε πραγματική και βιώσιμη ανάπτυξη, τότε ο κομουνισμός δεν θα είχε καταρρεύσει τώρα και η Ζιμπάμπουε θα ήταν η πλουσιότερη χώρα του κόσμου.

Όμως δυστυχώς για όλους αυτούς που πιστεύουν ότι τονώνοντας απλώς βραχυπρόθεσμα την ψυχολογία και την κατανάλωση μπορούν να λύσουν το οικονομικό τους πρόβλημα, η αλήθεια είναι ότι μια υγιής οικονομία βασίζεται κυρίως πάνω στην παραγωγή και πως τυπώνοντας συνεχώς χρήμα από το πουθενά, αυτό που κάνουν στην πραγματικότητα είναι να αποσυντονίζουν την οικονομία εισάγοντας ανισορροπίες στο σύστημα και επηρεάζοντας τις σχετικές τιμές, διαταράσσοντας και διαστρεβλώνοντας με αυτό τον τόπο την παραγωγική διαδικασία της οικονομίας.

Έχω λοιπόν την αίσθηση, ότι οι οικονομολόγοι του μέλλοντος μάλλον θα γελούν με αυτή την αφέλεια των σημερινών εκπροσώπων της “νέας” οικονομίας, που με την παραγωγή χρήματος από το πουθενά και τον κρατικό παρεμβατισμό, πίστεψαν ότι βρήκαν το φάρμακο για την πάσαν νόσο και την πάσαν πολιτικήν και οικονομικήν μαλακίαν.

Ο “Καθηγητής Λυκείου”