και χρήμα δεν εκράτεις...

και χρήμα δεν εκράτεις...
και χρήμα δεν εκράτεις...

Τετάρτη 4 Ιουλίου 2012

Όταν λένε ανάπτυξη...εννοούν πληθωρισμό...


Έχω κατ' επανάληψη τονίσει πως το πρόβλημα στην παγκόσμια οικονομία σήμερα είναι ότι το υπάρχον οικονομικό σύστημα έτσι όπως έχει διαμορφωθεί στις μέρες μας και ειδικά στα δυτικά κράτη, είναι από τη φύση του ελαττωματικό και ως εκ τούτου καταδικασμένο κάποια στιγμή να καταρρεύσει όπως ακριβώς κατέρρευσε και ο κομουνισμός, δηλαδή δια του νομίσματος.

Και όλα αυτά πιστεύω ότι συμβαίνουν επειδή έχει επικρατήσει παγκοσμίως και ειδικά τα τελευταία χρόνια, μια λανθασμένη εντύπωση περί του τι είναι ορθό και αληθές από οικονομικής άποψης, με αποτέλεσμα να έχουμε φτάσει στο σημείο το παράλογο να θεωρείται πια ως λογικό και το λανθασμένο ως κάτι το δεδομένο και αδιαμφισβήτητο.

Κατά την γνώμη μου αυτό γίνεται και από οικονομική άγνοια αλλά και επειδή κανείς από τους απανταχού διοικούντες δεν τολμά να πράξει το σωστό και το πρέπον, διότι τις περισσότερες φορές αυτό προϋποθέτει βραχυπρόθεσμο πολιτικό κόστος για τους πολιτικούς και ανθρώπινο "πόνο” και δυστυχία για τους πολίτες.

Έτσι τα περισσότερα κράτη και οι διοικούντες τους τα τελευταία χρόνια “θυσιάζουν” συνεχώς το μακροπρόθεσμο οικονομικό όφελος προς όφελος του βραχυπρόθεσμου, προτιμώντας πάντα τις πιο ευχάριστες ή τις λιγότερο επώδυνες λύσεις ή και αναβάλλοντας συνεχώς για το απώτερο μέλλον τις επώδυνες αλλά αναγκαίες λύσεις, μια που έτσι και οι πολίτες μένουν σχετικά ευχαριστημένοι και ταυτόχρονα εξυπηρετείται και ο κύριος σκοπός τους, που δεν είναι άλλος από  την επανεκλογή τους.

Πολλές φορές βέβαια αναρωτιέμαι και εγώ πως είναι δυνατόν τόσοι “σοβαροί” και σπουδαγμένοι άνθρωποι να κάνουν λάθος και να έχω δίκιο εγώ, που στην πραγματικότητα δεν διαθέτω ούτε ένα χαρτί που να αποδεικνύει την σχετικότητά μου περί των οικονομικών.

Αλλά εδώ που τα λέμε οι διοικούντες του κομμουνισμού πίστευαν εβδομήντα και πλέον χρόνια ότι δεν ήταν αυτοί που κάνανε λάθος, αλλά όλοι οι υπόλοιποι και αυτοί που ήθελαν να φύγουν από την χώρα και κατάφεραν να συντηρήσουν ένα σύστημα σύλλαθος από τη φύση του και ελαττωματικό από “κούνια”, φυλακίζοντας και σκοτώνοντας ανθρώπους, πως λοιπόν να μην το πιστεύουν οι τωρινοί διοικούντες που εδώ που τα λέμε το σύστημά τους είναι και λιγότερο “ελαττωματικό" στην πράξη, όπως αυτό του "μπασταρδεμένου" Κευνασαϊκού μοντέλου που διαθέτουν σήμερα σχεδόν όλα τα δυτικά κράτη;

Όμως παρόλα αυτά όπως ο κομμουνισμός δεν γλύτωσε τελικά την κατάρρευση, έτσι πιστεύω ότι και το παγκόσμιο αυτό οικονομικό σύστημα δεν θα την γλυτώσει τελικά και κάποια στιγμή θα καταρρεύσει μεγαλοπρεπώς τα αμέσως επόμενα χρόνια.

Αυτό όσο βαρύ παράλογο και τρελό να ακούγεται, αποτελεί δυστυχώς κατά την άποψή μου την αλήθεια, με βάση την οικονομική πραγματικότητα και την κοινή λογική.

Και για να μην μείνουν όλα αυτά απλά αβάσιμες και αστήρικτες υποθέσεις, θα προσπαθήσω να τα εξηγήσω όχι μόνο δια της κοινής λογικής, αλλά και δια των οικονομικών επιχειρημάτων.

Τα επιτόκια..

Κατ' αρχάς ο κυριότερος λόγος που ο κομμουνισμός απέτυχε ήταν επειδή είχε καταργήσει στην πράξη όλες τις αγορές, με αποτέλεσμα ο αγρότης να μην ξέρει τι να καλλιεργήσει και το κράτος “επιχειρηματίας” που να “επενδύσει” εποικοδομητικά για να παράγει τον απαραίτητο για την κοινωνία πλούτο, και έτσι  στο τέλος κατέληξε να “χάσει η μάνα το παιδί και το παιδί το γάλα του”.

Το υπάρχον οικονομικό σύστημα λοιπόν θα αποτύχει κατά την γνώμη μου κυρίως γιατί στην πράξη έχει καταργήσει και αυτό με την σειρά του την αγορά χρήματος, είτε καθορίζοντας κατά το δοκούν τα επιτόκια, είτε παρεμβαίνοντας άμεσα στην παροχή του κυκλοφορούντος χρήματος διαμορφώνοντάς την κατά βούληση.

Και αν η αύξηση της παροχής του χρήματος παλαιότερα γινόταν για να χρηματοδοτηθεί κάποιος πόλεμος, στην εποχή μας συμβαίνει κατά κόρον όταν οι διοικούντες μας “οσμίζονται” κάποια επερχόμενη ύφεση, με σκοπό να την “καταπολεμήσουν”, είτε για να τονώσουν μια “παραπαίουσα” οικονομία με μηδενικό ΑΕΠ, είτε τέλος για να σώσουν τις “too big to fail” τράπεζές τους από την κατάρρευση.

Όμως τα μέτρα αυτά στην πράξη λύνουν μόνο “προσωρινά” ή απλώς “κρύβουν κάτω από το χαλί” τα όποια προβλήματα, ενώ στην πραγματικότητα αυτό που κάνουν είναι να “απορυθμίζουν” την ίδια την αγορά και να βάζουν τις βάσεις για μια μεγαλύτερη κατάρρευση στο άμεσο μέλλον.

Και αυτό γιατί με τα μηδενικά επιτόκια και με την αίσθηση ότι “λεφτά υπάρχουν για να φάνε και οι κότες”, στο τέλος αυτό που πραγματικά συμβαίνει είναι οι τράπεζες να δανείζουν όχι μόνο τις σοβαρές και με καλές προοπτικές επενδύσεις, αλλά και όλες τις “αστείες” και χωρίς καμιά τύχη, από τον κάθε αποτυχημένο επιχειρηματία, μέχρι τα πιο χρεοκοπημένα κράτη, με αποτέλεσμα τα λεφτά στο τέλος να τα τρώνε όντως οι “κότες”.

Αυτό σε συνδυασμό με το ισχύον Fractional Reserve Banking System, δηλαδή με το γεγονός ότι όταν κάποιος καταθέτει 1000 € στην τράπεζα, η τράπεζα κρατάει τα 100 € στα ταμεία της και δανείζει τα 900, ενώ ταυτόχρονα θεωρείται ότι έχει και τα 1000 διαθέσιμα ανά πάσα στιγμή για τυχών ανάληψη από τον καταθέτη, καθιστά το σύστημα ακόμη πιο επιρρεπές στην χρεοκοπία και την κατάρρευση.

Έτσι λοιπόν μοιραία κάποια στιγμή, “σκάει” η βασισμένη στην πιστωτική επέκταση φούσκα και αρχίζουν και χρεοκοπούν όλοι, από τα κράτη έως τις “αστείες” επιχειρήσεις και τις “too big to fail” τράπεζες τους και στο τέλος ακόμη και οι επιχειρήσεις που υπό άλλες “φυσιολογικές” συνθήκες θα ήταν βιώσιμες.

Και τότε οι απανταχού διοικούντες αντί να αφήσουν την αγορά να “καθαρίσει την ήρα από το σιτάρι” και να επαναφέρει την απαραίτητη ισορροπία, παρεμβαίνουν και σώζοντας τους χρεοκοπημένους και αποτυχημένους, συντηρούν με αυτόν τον τρόπο ένα ελαττωματικό σύστημα και μάλιστα κάνοντάς το στην ουσία ακόμη πιο ελαττωματικό.

Η ρευστότητα..

Με το που καταργήθηκε η κάλυψη των χαρτονομισμάτων σε χρυσό ή σε οτιδήποτε άλλο commodity και τα κράτη μέσω των κεντρικών τραπεζών τους άρχισαν να κόβουν όσο νόμισμα θέλουν και όποτε θέλουν, άνοιξαν ουσιαστικά οι “Ασκοί του Αιόλου” για την παγκόσμια οικονομία.

Για την ακρίβεια το να δίνει κανείς στους διοικούντες ενός κράτους το προνόμιο να “κόβει” όποτε θέλει και όσο χρήμα θέλει, είναι στην πραγματικότητα σαν να βάζει κανείς τον “Λύκο να φυλάει τα πρόβατα”.

Έτσι οι διοικούντες έχοντας το “πυρηνικό” αυτό όπλο στα χέρια τους, νόμισαν κάποια στιγμή ότι είναι πανίσχυροι και ότι μπορούν να “εξαφανίσουν” άπαξ δια παντός τις οικονομικές υφέσεις.

Στην πραγματικότητα όμως οι υφέσεις δεν είναι το πρόβλημα αλλά η λύση και έτσι αυτό που επιτυγχάνουν οι κυβερνήσεις με το τύπωμα του νέου χρήματος είναι να καταπολεμούν την ίδια την θεραπεία, που στην προκειμένη περίπτωση είναι η πτώση των τιμών που έρχεται για να “θεραπεύσει” την φούσκα που έχουν οι ίδιοι φτιάξει.

Έτσι στην πράξη δεν λύνουν ουσιαστικά το πρόβλημα, αλλά απλά σηκώνουν ξανά τις τιμές δημιουργώντας πληθωρισμό και στην πράξη “επιδοτώντας” νέες καταδικασμένες και μη βιώσιμες επενδύσεις και κάνοντας την φούσκα ακόμα μεγαλύτερη.

Διότι δεν αρκεί απλά και μόνο να τυπώσεις χρήμα για να πετύχεις ανάπτυξη.

Για να πετύχεις ανάπτυξη θα πρέπει τα νέα αυτά χρήματα να κατευθυνθούν σε παραγωγικές, ανταγωνιστικές, κερδοφόρες και μακροπρόθεσμα βιώσιμες επενδύσεις.

Και για να συμβεί αυτό, θα πρέπει να μπορέσουν να ανταγωνιστούν αυτούς που τώρα παράγουν, δηλαδή τους Κινέζους και τους υπόλοιπους Ασιάτες, είτε στην παραγωγικότητα, είτε στην τεχνολογία και στην καινοτομία παρέχοντας ένα νέο και πιο ανταγωνιστικό προϊόν.

Αυτό στην πράξη για την Ευρώπη σημαίνει ότι πρέπει είτε να αρχίσει να “κατεβάζει” συνεχώς καινοτόμες ιδέες τις οποίες και να κάνει πράξη, είτε να μειώσει κατά πολύ τους μισθούς, την φορολογία και την γραφειοκρατία, έτσι ώστε να δημιουργήσει ένα πιο "φιλόξενο" επιχειρηματικό περιβάλλον από αυτό που έχουν τώρα οι Ασιάτες, για να μπορέσουν έτσι να αντιστρέψουν την υπάρχουσα τάση μεταφοράς της παραγωγής από την Δύση στην Ανατολή.

Γιατί τώρα όσο χρήμα και να τυπώσουν, αυτό είτε θα πάει χαμένο, είτε θα καταλήξει στα χέρια των Ασιατών.

Και μετά “φτου και από την αρχή”, θα ανακαλύπτουμε ότι φταίει η ρευστότητα και ότι δεν υπάρχει αρκετό χρήμα και ξανά θα κόβουμε νέο χρήμα και όλα αυτά μέχρι να κάνουμε στην Δύση τα χαρτονομίσματα “χαρτί υγείας”.

Η όλη κατάσταση θυμίζει ένα τσούρμο από ανόητους, οι οποίοι κάθονται μπροστά από ένα τρύπιο βαρέλι και προσπαθούν να το γεμίσουν με νερό.

Κάθε φορά που το νερό εξαφανίζεται, αντί να ψάξουν να δουν τι φταίει με το βαρέλι και που είναι η τρύπα, νομίζουν ότι το πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχει αρκετό νερό και ρίχνουν συνεχώς και άλλο.

Και μετά έρχονται και οι Γερμανοί οι οποίοι συνειδητοποιούν ότι υπάρχει κάποια τρύπα στο βαρέλι, αλλά προσπαθούν να “ταπώσουν” το βαρέλι από πάνω, ενώ η τρύπα στην πραγματικότητα βρίσκεται στον πάτο του βαρελιού.

Δυστυχώς λοιπόν κατά την γνώμη μου η μόνη λέξη που αντικατοπτρίζει την κατάσταση αυτή τη στιγμή στην Δύση, είναι η λέξη: “Tragic”....

Έτσι για παράδειγμα στην Ευρώπη τους φταίει τώρα ότι οι τράπεζες λέει χρεοκόπησαν γιατί δεν είχαν κεντρικό έλεγχο ή εν πάση περιπτώσει κάποιον να τους ελέγχει και τώρα δεν μπορούν να δανείσουν για να αυξήσουν την ρευστότητα στο σύστημα.

Όμως στην πραγματικότητα δεν φταίνε οι τράπεζες αλλά το ίδιο σύστημα που είναι ελαττωματικό και καταδικασμένο συνεχώς να αποτυγχάνει.

Από την άλλη και οι διοικούντες είναι και αυτοί “καταδικασμένοι” να κόβουν συνεχώς νέο χρήμα στην προσπάθειά τους να σώσουν το ελαττωματικό αυτό σύστημα και το "έργο" αυτό είναι και αυτό με την σειρά του καταδικασμένο να τελειώσει όπως τέλειωσαν όλα τα fiat συστήματα της παγκόσμιας ιστορίας, δηλαδή είτε δια της κάλυψης του νομίσματος με κάποιο commodity, είτε δια του υπερπληθωρισμού και της ολικής κατάρρευσης, όπως δηλαδή κατέρρευσε στην πράξη και ο κομουνισμός.

Έτσι το καλύτερο που έχει να κάνει κανείς αυτή τη στιγμή, είναι να αρχίζει να προετοιμάζεται για την “μητέρα” όλων των κρίσεων που φαίνεται ότι πλησιάζει γοργά, μια κρίση που μπροστά της η φούσκα του 29 θα μοιάζει κατά την γνώμη μου ως μια απλή "τσιχλόφουσκα".

Ο “Καθηγητής Λυκείου”

2 σχόλια:

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.