Προλαβαίνουμε να γίνουμε και εμείς φούσκα πατριώτες;...

Το χρηματιστήριο δίνει πάντα ευκαιρίες για κέρδη. Για την ακρίβεια εδώ που τα λέμε ανάμεσα σε όλες τις διαθέσιμες επενδύσεις, το χρηματιστήριο είναι αυτό που μπορεί μέσα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα να δώσει τα περισσότερα κέρδη.

Όμως επειδή όπως όλοι γνωρίζουμε “ουδέν καλόν αμιγές κακού”, το χρηματιστήριο είναι και αυτό που μπορεί μέσα σε πολύ λίγο χρόνο να σου πάρει και τα αυγά και τα πασχάλια, δηλαδή και όλο το κεφάλαιο.

Αυτό νομίζω ότι αποδείχθηκε περίτρανα και στο Ελληνικό χρηματιστήριο, αρκετές μετοχές του οποίου αφού πρώτα έχασαν πάνω από το 90% της αξίας τους, κατόπιν μέσα σε λιγότερο από έξι μήνες έδωσαν αποδώσεις της τάξεως του 500% και άνω και συνεχίζουν ακάθεκτες.

Έτσι αν κάποιος γνώριζε κατά την γνώμη μου απλά τα βασικά της θεμελιώδους αλλά και τεχνικής ανάλυσης, θα μπορούσε τώρα άνετα να έχει ήδη διπλασιάσει το κεφάλαιό του μέσα σε λιγότερο από ένα εξάμηνο.

Και όλα αυτά γιατί στο χρηματιστήριο τα πράγματα είναι κατά βάση πολύ απλά και έτσι το κυριότερο που πρέπει κατ' ουσίαν να βρει κανείς, είναι αν πράγματα στο άμεσο μέλλον από οικονομικής άποψης θα πάνε καλύτερα ή χειρότερα από ότι ήταν πριν.

Όμως όσο εύκολο και αν ακούγεται αυτό στην θεωρία, άλλο τόσο δύσκολο είναι στην πράξη και αυτό γιατί απαιτεί όχι μόνο οξεία αντίληψη, οξυδέρκεια και γνώσεις οικονομικών, αλλά και γνώσεις ανθρώπινης ψυχολογίας αλλά και συμπεριφοράς όχλου.

Και αυτό γιατί ακόμη και αν τα πράγματα δεν πάνε στα αλήθεια καλύτερα αλλά χειρότερα στο άμεσο μέλλον από οικονομικής άποψης, στην πραγματικότητα για να πάει καλύτερα το χρηματιστήριο αρκεί οι περισσότεροι εμπλεκόμενοι σε αυτό και ειδικά τα δυνατά χέρια, να πιστέψουν πως όντως τα πράγματα θα πάνε καλύτερα ή ότι αυτό που θα βελτιωθεί στο άμεσο μέλλον και θα πάει καλύτερα από ότι ήταν πριν, θα είναι απλά η ανθρώπινη ψυχολογία.

Έτσι λοιπόν ενώ η αντιστροφή της τάσης στο Ελληνικό χρηματιστήριο ήταν κατά την γνώμη μου αρκετά προφανής για να γίνει έγκαιρα αντιληπτή από κάποιον σχετικό, αυτό που ήταν δύσκολο να γνωρίζει κανείς εκ των προτέρων ήταν αν όλοι αυτοί που αγοράζουν όλο αυτό τον καιρό, αγόραζαν γιατί πιστεύουν ότι τα πράγματα θα πάνε όντως καλύτερα από οικονομικής άποψης στο άμεσο μέλλον ή απλώς κοροϊδεύουν χειραγωγώντας την αγορά προς τα πάνω, όπως δηλαδή έκαναν αρκετές φορές κατά την διάρκεια αυτού του σχεδόν τρίχρονου Ελληνικού bear market.

Νομίζω ότι το σημαντικότερο σημείο καμπής για να συνειδητοποιήσει κανείς αν όλοι αυτοί αγοράζουν στα σοβαρά στο Ελληνικό χρηματιστήριο γιατί ποντάρουν στην Ελληνική σωτηρία ή απλώς κοροϊδεύουν, ήταν η εκταμίευση της επόμενης Ελληνικής δόσης.

Μιας δόσης την οποία φυσικά κάποιος με την στοιχειώδη αντίληψη πιστεύω ότι έτσι όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα από τις εκλογές και μετά, γνώριζε φυσικά εκ των προτέρων ότι τελικά θα την πάρουμε.

Και αυτό γιατί με το που βγήκε ο Αντώνης το πιο πιθανό ήταν ότι από την μια θα συνεχίζαμε την γνωστή συνταγή με τα “Yes Sir” και τις κωλοτούμπες, ενώ από την άλλη θα συνεχίζαμε και το γνωστό κόλπο του να κάναμε πως κάνουμε τις απαραίτητες αλλαγές στην οικονομία μας (βλέπε απελευθέρωση επαγγελμάτων, αποκρατικοποιήσεις κτλ), ενώ από την άλλη οι “λαχανάδες” των Βρυξελλών θα κάνανε και αυτοί με την σειρά τους ότι κάνουν όλο αυτό τον καιρό, δηλαδή ότι μας ελέγχουν.

Και όλα αυτά γιατί ήδη έχει γίνει πια ολοφάνερο και από τον τελευταίο ανόητο σε αυτή την ήπειρο, πως αυτοί τελικά φοβούνται πιο πολύ από εμάς μην τυχών και καταρρεύσουμε και τους πάρουμε μαζί μας στον “αγύριστο”, τόσο αυτούς και το ελαττωματικό τους νόμισμα, όσο και την ελαττωματική τους ένωση.

Νομίζω λοιπόν πως τώρα πια φαίνεται ξεκάθαρα ότι η τάση στο Ελληνικό χρηματιστήριο συνεχίζει να είναι ανοδική και πως όλοι αυτοί που αγόραζαν από το καλοκαίρι και μετά μάλλον δεν κορόιδευαν, τουλάχιστον όσον αφορά τα χαρτιά με τα καλά θεμελιώδη.

Επειδή λοιπόν δεν βλέπω το λόγο οι μετοχές των καλών Ελληνικών εταιριών (και όχι μόνο) να μην συνεχίσουν να ανέβουν κι άλλο στο αμέσως προσεχές διάστημα, νομίζω ότι αυτό που μένει πια σε όλους εμάς είναι να αναζητήσουμε τους λόγους για τους οποίους αυτή η άνοδος μπορεί να διακοπεί στο αμέσως προσεχές διάστημα.

Διότι αν δεν συμβεί κάτι εξαιρετικά κακό στο άμεσο μέλλον, τότε πιστεύω ότι  προλαβαίνουμε ακόμη και φούσκα να γίνουμε που λέει ο λόγος και αυτό μόνο και μόνο επειδή όπως είπαμε, το μόνο σίγουρο είναι πως το χρηματιστήριο μπορεί να δώσει ασύλληπτα κέρδη σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα.

Τα ναυάγια σωρό....

Έτσι λοιπόν μπορεί εγώ προσωπικά να μην είμαι σε θέση να γνωρίζω ακριβώς το τι πιστεύουν και κυρίως το πως νιώθουν όλοι αυτοί που τώρα αγοράζουν μετοχές στο Ελληνικό χρηματιστήριο, αυτό που γνωρίζω όμως καλά, είναι πως εγώ νιώθω σαν να χορεύω σε μια ορχήστρα ενός καραβιού το οποίο ξέρω ότι σύντομα θα βουλιάξει και το μόνο που μένει πια να μάθω είναι το πώς, αλλά κυρίως το πότε θα βουλιάξει.

Για αυτό και τώρα στην κυριολεξία “χορεύω” με το ένα αυτί μου στην μουσική και το άλλο σε επιφυλακή μην τυχών και ακούσω τον ήχο από την αναμενόμενη κατ' εμέ σύγκρουση, ενώ ταυτόχρονα το ένα μάτι μου είναι στραμμένο στο πάτωμα για να διαπιστώσω έγκαιρα το πότε η κλίση θα έχει γίνει μη αναστρέψιμη μια που το καράβι ήδη βάζει νερά, ενώ το άλλο μάτι μου το έχω συνεχώς στην πόρτα μην τυχών και αυτή ανοίξει και μπει μέσα ο Αλέξης, για να την κοπανήσω έγκαιρα πηδώντας από το παράθυρο μην τυχών και εγκλωβιστώ.

Το Ελληνικό Ναυάγιο....

Εκτός και αν όλοι αυτοί που αγοράζουν τώρα πιστεύουν ότι μπορεί θα μας σώσει τελικά ο Αντώνης που παλαιότερα μας έλεγε πως είναι κατά της λιτότητας και ότι δεν πρέπει να μειώνουμε λέει τους μισθούς γιατί αυτό μειώνει την κατανάλωση και τα κρατικά έσοδα και έτσι εμποδίζεται η επανεκκίνηση της Ελληνικής οικονομίας.

Ή ότι αν δεν καταφέρει τελικά να μας σώσει ο Αντώνης, θα μας σώσει τελικά ο Αλέξης, κάνοντας και αυτός απλά μια κωλοτούμπα όπως ο Αντώνης, όταν με την σειρά του εκλεγεί πρωθυπουργός.

Η ακόμη-ακόμη αν δεν μας σώσει κανείς από αυτούς, θα έρθει τελικά ο Λιάκος με τα παλικάρια του για να μας σώσει, υποχρεώνοντας μας όλους να κάνουμε από ένα “εγέρθητω” και από μια κωλοτούμπα.

Αυτό λοιπόν που έχω να πω εγώ σε όλους αυτούς που πιστεύουν κάποιο από τα παραπάνω, είναι πως μακάρι να μας σώσει τελικά κάποιος από όλους αυτούς, αλλά δυστυχώς έχω την άποψη ότι πριν έρθει η πολυπόθητη σωτηρία δια της ανάπτυξης για την οποία τώρα όλοι μιλούν και αναζητούν, θα έχει έρθει πρώτα η σύγκρουση με την ίδια την πραγματικότητα και έτσι θα έχει βουλιάξει ήδη το καράβι όχι μόνο αυτής της κυβέρνησης και της επόμενης, αλλά και της ίδιας της χώρας.

Το Ευρωπαϊκό ναυάγιο..

Βέβαια μπορεί οι περισσότεροι από αυτούς που αγοράζουν τώρα να πιστεύουν ότι τελικά θα σωθούμε λέει, γιατί οι Ευρωπαίοι θέλουν να μας σώσουν, κρατώντας μας τελικά στο Ευρώ.

Ξανά μακάρι, αλλά όπως έχω ξαναπεί και εγώ θέλω να τα φτιάξω με την Σκλεναρίκοβα, αλλά το θέμα δεν είναι το τι θέλω, αλλά το τι μπορώ.

Γιατί από ότι βλέπω εγώ, εμείς μάλλον δεν μπορούμε (ή δεν θέλουμε) να γίνουμε όχι μόνο Ευρωπαίοι αλλά ούτε καν κράτος, αλλά το μόνο που θέλουμε είναι το ευρώ.

Όμως όταν κάποια στιγμή σύντομα συνειδητοποιήσουμε το πόσο τελικά θα φτωχύνουμε ακόμη και δια του ευρώ, μάλλον δεν θα το θέλουμε ούτε καν και αυτό.

Εκτός και αν όλοι αυτοί που αγοράζουν τώρα πιστεύουν ότι οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών θα τα καταφέρουν τελικά εκεί που για τριάντα και πλέον χρόνια απέτυχαν, δηλαδή να μας κάνουν Ευρωπαίους, όταν μάλιστα για σχεδόν τρία χρόνια τώρα δηλαδή από τότε που ξεκίνησε η κρίση, δεν κατάφεραν να μας κάνουν ούτε καν κράτος ακόμη.

Και όλα αυτά χωρίς ακόμη να έχουν κάνει απολύτως τίποτε για την πολυπόθητη Ευρωπαϊκή ενοποίηση, αλλά αντίθετα αυτό που μας έχουν κάνει είναι ακόμη πιο μπάχαλο και από δυο χωριά Ευρωπαίους χωριάτες (βόρειοι -νότιοι), με τον έναν να πιστεύει ότι φταίνε οι Βορειοευρωπαίοι και η χοντροκώλα η Μέρκελ, τον άλλον να πιστεύει ότι υπάρχει σχέδιο από τους Ευρωπαίους μασόνους τραπεζίτες για να μας κατακτήσουν, τον άλλον ότι φταίνε οι μετανάστες και η Αλ Κάιντα και τέλος κάποιοι άλλοι να πιστεύουν ότι φταίει λέει ο σούπερμαν και ο Μπομπ Σφουγγαράκης.

Κατά συνέπεια λοιπόν με αυτά και με αυτά στην ΕΕ αντί να αυξάνεται το αίσθημα του να “έρθουμε επιτέλους πιο κοντά”, αρχίζουν να πληθαίνουν οι φωνές αμφισβήτησης για την Ευρωπαϊκή ιδέα, κάτι το αδιανόητο για πριν από λίγα χρόνια, με την αντιπάθεια μεταξύ των λαών να αυξάνεται συνεχώς και με τον έναν να ρίχνει την ευθύνη για τα Ευρω-προβλήματα στο άλλον.

Αυτό που βλέπω λοιπόν εγώ είναι πως σε λίγο οι Ευρωπαίοι δεν θα μπορούν να σώσουν ούτε το δικό τους το καράβι, το οποίο απ' ότι φαίνεται βουλιάζει και αυτό με τα προβλήματα σε όλη την Ευρώπη να γίνονται συνεχώς περισσότερα και να διογκώνονται αντί να λύνονται, με τελικό αποτελέσματα κάποια στιγμή να έρθει και για αυτούς η σύγκρουση με την πραγματικότητα.

Το ναυάγιο της παγκόσμιας οικονομίας...

Αλλά ακόμη και να καταφέρουν να κρατήσουν οι Ευρωπαίοι για αρκετά μεγάλο διάστημα και το Ελληνικό αλλά και το δικό τους το καράβι στην επιφάνεια βάζοντας τελικά μπροστά και αυτοί συνεχώς τις μηχανές (πρέσες) της ΕΚΤ, αυτό που ίσως δεν βλέπουν όλοι αυτοί που τώρα αγοράζουν μετοχές όχι μόνο στο Ελληνικό χρηματιστήριο αλλά και σε όλα τα χρηματιστήρια του κόσμου, είναι ότι κατά πάνω μας (τους) μάλλον έρχεται ένα ακόμη μεγαλύτερο παγόβουνο, αυτό της συστημικής κατάρρευσης του παγκόσμιου αυτού ελαττωματικού οικονομικού συστήματος των δανεικών με τα άπειρα fiat χαρτονομίσματα, τα χαμηλά επιτόκια και το fractional banking system.

Έτσι λοιπόν πιστεύω ότι και να την γλιτώσουμε εμείς προσωρινά, όταν τελικά η παγκόσμια οικονομία “τρακάρει” πάνω σε αυτό αυτό το τεράστιο παγόβουνο, τότε τελικά θα βυθιστούμε αύτανδροι όχι μόνο εμείς αλλά και όλα τα άλλα “ναυάγια” της Δύσης.

Διότι ας μην γελιόμαστε, σχεδόν όλα τα κράτη στη Δύση στο ίδιο καζάνι βράζουν, με την Ελλάδα απλώς να κρατάει την σημαία σε αυτόν τον οικονομικό χορό του Ζαλόγγου, με τα δανεικά από τα κρατικά χρέη και ελλείμματα.

Διότι δυστυχώς δεν ήταν μόνο οι Έλληνες πολιτικοί που “βγήκαν μπροστά” όλα αυτά τα τελευταία χρόνια και δανείστηκαν ασύστολα προκειμένου να μην πέσουν οι μισθοί των πολιτών της Δύσης όταν η παραγωγή άρχισε σιγά σιγά να μεταφέρεται προς Ανατολή μεριά, αλλά σχεδόν όλοι στην Δύση έσυραν τον χορό των χρεών και των ελλειμμάτων με αποτέλεσμα αυτά τώρα να είναι τεράστια όχι μόνο και στα υπόλοιπα Ευρωπαϊκά κράτη, αλλά και στην ίδια την πάλαι ποτέ οικονομική υπερδύναμη του πλανήτη τις ΗΠΑ.

Έτσι έχω την άποψη ότι αν ο δημόσιος τομέας των ΗΠΑ σταματήσει να δανείζεται και να ξοδεύει προσπαθώντας να μειώσει το Αλογοσκούφιο έλλειμμα της τάξεως του 10% του ΑΕΠ που έχει σήμερα, τότε και η κατά τα άλλα “στέρεη” οικονομία των ΗΠΑ αντί να απογειωθεί όπως περιμένουν πολλοί σήμερα, θα σκάσει σαν καρπούζι όπως έσκασε και η Ελληνική και ο Dow Τζώνης θα πάθει ότι και το ΧΑΑ και ακόμη χειρότερα.

Όταν λοιπόν θα αρχίσουν σιγά σιγά να καταλαβαίνουν όλοι, πως το πρόβλημα δεν είναι μόνο της Ελλάδας αλλά του παγκόσμιου αυτού οικονομικού συστήματος και πως είτε δια του υπερπληθωρισμού είτε δια του αποπληθωρισμού και της εσωτερικής υποτίμησης το μόνο σίγουρο είναι πως τελικά θα φτωχύνουν σχεδόν όλοι στη Δύση, τότε προβλέπω ότι αυτό που θα επικρατήσει τελικά θα είναι το σύστημα του “σώζων εαυτόν σωθήτω” και έτσι βλέπω πάλι εμείς να βυθιζόμαστε, γιατί τότε κανείς πια δεν θα μπορεί αλλά και δεν θα θέλει να μας κρατήσει στην επιφάνεια.

Τα επιχειρηματικά ναυάγια...

Όμως το μεγαλύτερο πρόβλημα που έχει κατά την γνώμη μου αυτή τη στιγμή το Ελληνικό χρηματιστήριο, είναι το γεγονός ότι παραπάνω από τις μισές εισηγμένες εταιρίες του είναι πια όχι με το ένα πόδι στον τάφο, αλλά και με τα δύο.

Και αυτό μπορεί να το διαπιστώσει κανείς εύκολα ρίχνοντας απλώς μια ματιά στις τριμηνιαίες οικονομικές καταστάσεις των εισηγμένων εταιριών του, οι οποίες είναι γεμάτες από ναυάγια ακόμη και εταιρειών υπεράνω πάσης υποψίας, που εντός ολίγου πρόκειται κατά την γνώμη μου να βυθιστούν αύτανδρα και ας ανεβαίνουν και οι τιμές αυτών των μετοχών τώρα που η τάση είναι ανοδική.

Με άλλα λόγια λοιπόν το Ελληνικό χρηματιστήριο έχει γεμίσει από εταιρείες “ζόμπι”, τις οποίες προσπαθούν να τις κρατήσουν όρθιες με” νύχια και με δόντια”, είτε οι ιδιοκτήτες τους είτε οι ίδιες οι τράπεζες που τις έχουν δανείσει, για να μην καταρρεύσουν μαζί τους και αυτές.

Από αυτό και μόνο μπορεί εύκολα να συνειδητοποιήσει κανείς κατά την γνώμη μου δύο πράγματα:

Πρώτον ότι οι Ελληνικές (και όχι μόνο) τράπεζες θα χρεοκοπήσουν ξανά και δεύτερον ότι η ανεργία στην Ελλάδα πρόκειται σύντομα να περάσει όχι μόνο το 30% αλλά και το 40% και αν συνεχίσουν έτσι όπως πάνε τώρα πριν τελικά βυθιστούμε ολοκληρωτικά, μπορεί ακόμη και το 50%.

Και άντε να πω πως την χρεοκοπία των τραπεζών θα την αντιμετωπίσουν ξανά οι διοικούντες κάνοντάς τις πάλι bailout.

Την μεγάλη ανεργία όμως πως θα την αντιμετωπίζουν πριν αυτή προκαλέσει κοινωνικές αναταραχές και χάος, μήπως κάνοντάς και τους άνεργους bailout προσλαμβάνοντας τους κάπου στο δημόσιο, όταν πχ εκλεγεί ο Αλέξης;

Και αυτό το λέω γιατί για να πετύχουν ανάπτυξη όλοι αυτοί στην Δύση και να καταφέρουν έτσι να μειώσουν την ανεργία, θα πρέπει πρώτα κατά την γνώμη μου να μάθουν τι είναι ανάπτυξη και πώς μπορεί να την πετύχει κανείς, γιατί ακόμη και αυτή τη στιγμή που μιλάμε έχω την άποψη ότι δεν το γνωρίζουν καν.

Άρα λοιπόν αυτό που νομίζω ότι γνωρίζω καλά πια, είναι πως η τάση στο Ελληνικό χρηματιστήριο θα αλλάξει ξανά όταν θα πλησιάζει η ώρα να βουλιάξουμε.

Αυτό όμως που δεν ξέρω ακόμη και τώρα, είναι το πότε θα γίνει αυτό και κυρίως το εάν τελικά θα βουλιάξουμε εμείς πρώτοι παίρνοντας μαζί μας και τους άλλους Δυτικούς ή θα βουλιάξουν πρώτοι αυτοί παίρνοντας τελικά και εμάς μαζί τους.

Ο “Καθηγητής Λυκείου”