“Νέα” οικονομία ... πεταμένα λεφτά.

Η πάγια άποψή μου εδώ και πολύ καιρό, είναι πως πολύ λίγοι έχουν καταλάβει ποια είναι τα πραγματικά αίτια αυτής της παγκόσμιας κρίσης του χρέους.

Και φυσικά ακόμη λιγότεροι είναι αυτοί που έχουν καταλάβει το τι συμβαίνει ακριβώς αυτή τη στιγμή στην παγκόσμια οικονομία.

Και αυτό γιατί οι απανταχού Αμερικανοθρεμένοι εκπρόσωποι της “νέας” οικονομίας (σε εισαγωγικά γιατί μόνο νέα δεν είναι”, κάθε φορά που τα σημάδια μιας κρίσης γίνονται ορατά δια γυμνού οφθαλμού, “τρέχουν” διαλαλώντας αριστερά και δεξιά πώς το πρόβλημα είναι στην ρευστότητα και ότι έχουμε κρίση γιατί δεν υπάρχουν αρκετά χρήματα στην αγορά.

Κατόπιν αναλαμβάνουν οι κεντρικές τράπεζες και μειώνοντας και άλλο τα επιτόκια καθιστούν φθηνότερο το χρήμα, για να δανείζεται και να καταναλώνει κανείς ευκολότερα, ενώ ταυτόχρονα ρίχνουν και “καραβιές” νέου φρεσκοτυπωμένου χρήματος ηλεκτρονικού ή μη, για να υπάρχει έτσι αρκετό χρήμα για να “φάνε και οι κότες”.

Όσοι όμως γνωρίζουν πραγματικά την οικονομική αλήθεια, γνωρίζουν καλά πως η μειωμένη κατανάλωση είναι το σύμπτωμα και όχι η αιτία μιας κρίσης και ότι το πραγματικό πρόβλημα είναι ότι τα νέα χρήματα κάθε φορά στην πραγματικότητα “τα τρώνε οι κότες”.

Αυτό γιατί όσοι κατέχουν την οικονομική κοινή λογική, γνωρίζουν καλά ότι τα πραγματικά αίτια ενός recession είναι η ύπαρξη πολλών και συσσωρευμένων ανισορροπιών στην πραγματική οικονομία, που προήλθαν κατ' ουσίαν λόγω των πολλών και λανθασμένων επιχειρηματικών επιλογών, οι οποίες τελικά έχουν καταστήσει αυτές τις επενδυτικές επενδύσεις ζημιογόνες.

Έτσι αυτό που πρέπει να γίνει από εδώ και πέρα για το καλό της ίδιας της οικονομίας, είναι αυτές οι λάθος επιλογές να ρευστοποιηθούν για να απελευθερωθούν έτσι πολύτιμοι πόροι για την οικονομία και να χρησιμοποιηθούν αυτές σε άλλους τομείς πιο εποικοδομητικά.

Λεφτά λοιπόν στην πραγματικότητα υπάρχουν και μάλιστα πολλά, γιατί κάθε φορά που "ρίχνει" κανείς χρήμα από το πουθενά με τον έναν ή τον άλλον τρόπο στην αγορά, τα λεφτά αυτά δεν χάνονται, απλά αλλάζουν χέρια.

Γιατί απλά τις πιο πιο πολλές φορές αυτά τα χρήματα δεν χρησιμοποιούνται εποικοδομητικά για να θωρακιστεί παραγωγικά μια οικονομία, αλλά καταναλώνονται για να καταλήξουν τελικά στους Κινέζους και σε όλους αυτούς που παράγουν πραγματικά.

Αυτό λοιπόν που δεν βλέπουν ή κάνουν πως δεν βλέπουν οι δυτικοί εκπρόσωποι της “νέας” οικονομίας, είναι πώς στο "βαρέλι" υπάρχει μεγάλη τρύπα και πως τα λεφτά αυτά καταλήγουν στην Κίνα, το Ηong Κong, το Μπαγκλαντές και τις μακρινές Ινδίες.

Εδώ που τα λέμε αφού δεν το βλέπουν αυτοί που πουλάνε την παραγωγή τους για μια χούφτα άχρηστες φωτοτυπίες, γιατί να τον βλέπουν και να έχουν πρόβλημα οι Δυτικοί;

Η πλάκα όμως είναι πως οι εκπρόσωποι της "νέας" οικονομίας μάλλον τα πιστεύουν αυτά που λένε και δεν τα λένε απλά και μόνο επειδή το κόλπο είναι καλά στημένο, για να έχουμε εμείς οι δυτικοί και του πουλιού το γάλα και να καλοπερνάμε εις βάρος των μανδαρίνων της Ασίας που δουλεύουν σαν “σκύλοι” για να μεγαλώνουν οι ήδη μεγάλες κοιλιές μας.

Έτσι κάθε φορά που το “βαρέλι αδειάζει" οι περισσότεροι “περισπούδαστοι” δυτικοί οικονομολόγοι της “συμφοράς”, φωνάζουν για την δήθεν μειωμένη ρευστότητα και ζητούν από τις κεντρικές τράπεζες να ρίξουν και άλλα χρήματα στο σύστημα.

Και φυσικά ποιοι είναι αυτοί που παίρνουν συνήθως πρώτοι το νέο χρήμα; Φυσικά τα δυτικά κράτη και οι διοικούντες πολιτικοί τους.

Δηλαδή οι πλέον ειδικοί στα “πεταμένα λεφτά” και τα χασμούσια που λένε και στο χωριό μου.

Και όλα αυτά φυσικά για να αυξηθεί το ΑΕΠ, ο “υπέρτατος” αυτός δείκτης της “νέας” οικονομίας.

Και όσο αυξάνεται το ΑΕΠ μιας οικονομίας και οι πολίτες ξοδεύουν όλο και περισσότερα χρήματα, όλα είναι κατ' αυτούς ρόδινα, όλα είναι ανθηρά.

Σύμφωνα λοιπόν με του εκπρόσωπους της “νέας” αυτής οικονομίας, αν για παράδειγμα βγούμε όλοι μαζί και φάμε τα λεφτά μας σε διακοποδάνεια και στα μπουζούκια, τότε η οικονομία μας θα πάει καλά και θα έχει και στέρεες βάσεις.

Και τότε φυσικά είναι που οι επιχειρηματίες με τα νυχτερινά κέντρα θα χτίσουν νέα κέντρα διασκέδασης σκέτα “παλάτια” για να καλύψουν την νέα αυτή αυξανόμενη ζήτηση και τον άφθονο αυτό πλούτο, αυξάνοντας περαιτέρω το ΑΕΠ, χωρίς φυσικά να εξετάζουν αν αυτός ο πλούτος έγινε με πραγματική παραγωγή από εργοστασιάρχες και παραγωγούς ή με “αέρα κοπανιστό” και τα δανεικά του κράτους.

Κατόπιν προσθέτουν στο ΑΕΠ και τα λεφτά από την αποκατάσταση των φυσικών καταστροφών (όπως πχ έκαναν και με τον τυφώνα Katrina) και όλα “μέλι γάλα”.

Αυτό όμως που συμβαίνει στην πράξη είναι τα λεφτά πετιούνται από το “παράθυρο”, με τις τράπεζες να δανείζουν όλα αυτά τα χρόνια την κάθε “Μιχαλού”, από επιχειρηματίες της πλάκας με ιδέες της πλάκας, έως χρεοκοπημένες χώρες που στην ουσία σε αυτές δεν υπάρχει καν κράτος πια.

Και όλα αυτά γιατί το χρήμα για μεγάλα διαστήματα είναι φθηνό και άφθονο, μια που τώρα όπως έχει πεί και αρχιερέας των εκτυπωτικών ηλεκτρονικών ή μη εκτυπωτών Ben Bernake, στις μέρες μας έχουμε εφεύρει μια νέα τεχνολογία που ονομάζεται: “Μπάτε σκύλοι αλέστε και αλεστικά μην δώσετε..”.

"Printing Press" είχε πει αλλά κατ' εμέ το ίδιο είναι.

Όμως κάθε φορά που τυπώνεται νέο χρήμα και μειώνονται και άλλο τα επιτόκια, αυτό που πραγματικά συμβαίνει είναι στις παλιές λανθασμένες επιλογές και επενδύσεις να προστίθενται νέες και μεγαλύτερες και έτσι οι οικονομικές ανισορροπίες να μεγαλώνουν, με αποτέλεσμα κάθε νέα κρίση να είναι μεγαλύτερη από την προηγούμενη.

Έτσι εκτιμώ πως αυτό που θα συμβεί στο τέλος είναι να “απορυθμιστεί” η οικονομία σε τέτοιο βαθμό, ώστε σε λίγο θα αρχίσουν να “σκάνε” μία μια και οι εταιρίες με πραγματική παραγωγή υλικών και προϊόντων και έτσι να μειωθεί η παροχή αυτών των υλικών, με τελικό αποτέλεσμα να ανέβουν οι τιμές τους ή ακόμη και να εμφανιστούν σημαντικές ελλείψεις, ακόμη και σε είδη και προϊόντα πρώτης ανάγκης.

Δυστυχώς λοιπόν για όλους αυτούς τους οικονομολόγους της “νέας” οικονομίας, η ανθρώπινη συμπεριφορά δεν μπορεί να προσομοιωθεί με αριθμούς, μαθηματικούς τύπους και στατιστικές αναλύσεις και το ΑΕΠ μπορεί μεν να μετράει τις συναλλαγές των πολιτών, αλλά όχι και τις πραγματικές ανισορροπίες του συστήματος και κυρίως αν τα λεφτά καταλήγουν σε παραγωγικές επενδύσεις ή πάνε “υπέρ πίστεως και πατρίδος”.

Έτσι αυτό που επιτυγχάνουμε κατ' ουσίαν στο τέλος, είναι να φτιάχνουμε μια “νέα” οικονομία, πού όπως λένε ξανά στο χωριό μου:

”Από την μια είναι παρθένα ... αλλά από την άλλη μπαίνουν τρένα.”

Ο “Καθηγητής Λυκείου”